شرایط الهی ظهور امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

# '''وجود [[رهبری]] [[معصوم]]، توانا و [[آگاه]] برای [[جهان]]''': در هر حرکت مادی یا [[معنوی]]، چهار عامل وجود دارد: راه، وسیله، [[هدف]] و [[رهبر]]. در این میان، نقش [[رهبر]] از همه مهم‌تر است چون اگر او نباشد، راه و [[هدف]] گم می‌شود و وسایل بی‌جهت به کار می‌افتند. [[امام]]، [[رهبر]] [[جامعه]] در حرکت به سوی خداست و لازمه [[رهبری]] آن است که اوّلاً عالِم به [[قوانین]] و [[سنن الهی]] در [[جهان]] باشد، ثانیاً [[عادل]] بوده و تحت‌ تأثیر [[امیال نفسانی]] قرار نگیرد و از عالی‌ترین صفات انسانی در حدّ اعلی برخوردار باشد.[[تعیین امام]] با شرایط مذکور که امری [[اعتقادی]] است، بر عهده [[خداوند]] و مقامی انتصابی است و [[بیعت]] [[مردم]] فقط زمینه را برای اِعمال [[حاکمیت امام]] فراهم می‌کند. [[مردم]] و [[جوامع]] در همه زمان‌ها به فردی با خصوصیات مذکور نیازمندند و آن شخص در زمان ما، حجت‌بن‌الحسن {{ع}} است که پس از [[تولد]]، به خواست [[خدا]] [[غایب]] گشته و هر زمان که [[خدا]] بخواهد و [[مصلحت]] بداند، [[ظهور]] کرده و [[حکومت عدل جهانی]] را تشکیل خواهد داد.

# '''داشتن برنامه و [[قوانین]] جامع برای [[جهان]]''': [[علم]] و [[عقل]] [[آدمی]] نمی‌تواند برنامه جامعی را ارائه دهد زیرا اولاً محدود است، ثانیاً موانع [[شناخت]] فراوانی برای [[آدمی]] وجود دارد چون [[انسان]] محکوم به [[غرایز]] است و واقعیات را آن چنان که هست، نمی‌بیند و گاهی برخلاف [[شناخت]] صحیح عمل می‌کند، ثالثاً [[علم]] و [[عقل]] [[آدمی]] به مرور زمان و با تأخیر به [[فهم]] واقعیات دست مییابد، رابعاً [[علم]] و [[عقل]] [[آدمی]] تنها به [[فهم]] مسائل مادی و محسوس می‌رسد و [[قدرت]] [[درک]] معنویات را ندارد؛ پس [[انسان]] [[قدرت]] قانون‌گذاری ندارد بلکه تنها [[خداوند]] است که با [[علم]] و احاطه کامل به تمام نیازهای ظاهری و [[باطنی]] [[انسان]] و با [[لطف]] و [[عدالت کامل]]، [[حق]] قانون‌گذاری دارد و به‌وسیله [[انبیاء]]، [[قوانین]] را به [[انسان‌ها]] می‌رساند. از میان [[انبیاء]]، [[حضرت محمد]] {{صل}} خاتم [[پیامبران]] و [[قرآن]]، [[کامل‌ترین]] برنامه جاودانه [[بشریت]] از سوی خداست که در زمان [[حکومت حضرت مهدی]] {{ع}} نیز مبنای [[حکومت]] او خواهد بود. [[قرآن]] به [[دلیل]] جامعیتش که کتاب [[هدایت]]، شفا، [[بشارت]] و [[انذار]]، [[دوستی]] با [[نیکان]]، سفارش به نیکی‌ها، تعقّل، [[دعوت]] به عمل، [[جهاد]]، [[سیاست]] و [[حکومت]] و... است، [[کامل‌ترین]] برنامه و [[قانون]] برای [[بشر]] است که در زمان [[تشکیل حکومت]] جهانی [[حضرت]]، به معنای [[حقیقی]] خودش به منصه [[ظهور]] می‌رسد. عبارت {{متن قرآن|دِينِ الْحَقِّ}}<ref>«دین راستین» سوره توبه، آیه ۳۳.</ref> که در [[آیات]] مربوط به [[حکومت امام زمان]] {{ع}} نیز بیان شده، ناظر به همین شرط [[الهی]] [[ظهور]] است. در روایتی [[امام باقر]] {{ع}} می‌فرمایند: "[[علم به قرآن]] [[خدا]] و [[سنت]] پیغمبرش در [[دل]] [[مهدی]] ما رشد کند، چنان‌چه [[بهترین]] زراعت‌ها به [[بهترین]] وجه رشد کند"<ref>قندوزی، ینابیع‌المودة، ج۲، ص۲۴۰.</ref>.

# '''[[امداد الهی]] و [[امداد غیبی|غیبی]]''': یکی دیگر از [[شرایط تحقق ظهور]]، [[امدادهای الهی]] و غیبی است که بی‌حکمت و ضابطه نیست بلکه بستگی به فراهم‌شدن شرایط قبلی دارد. این امدادها به صورت‌های گوناگونی از جمله: [[الهام]] [[خداوند]] در [[دل]] [[مؤمنان]]، ایجاد [[رعب]] و [[وحشت]] در [[دل]] [[دشمنان]]، [[آرامش]] [[دل]] در اوج [[مصیبت]] و... خواهد بود و همین شرط سبب شده که "[[منصور]] به [[رعب]]" یکی از [[ویژگی‌های حضرت مهدی]] {{ع}} باشد، همان‌طور که [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: "[[قائم]] ما [[منصور]] به [[رعب]] است و مؤید به نصر؛ [[زمین]] برای او درنوردیده شود و گنج‌های خود را ظاهر سازد<ref>کشف الغمه، ج۳، ص۳۲۴.</ref>"<ref>برگرفته از کتاب شرایط ظهور از دیدگاه قرآن کریم، محسن قرائتی به کوشش حسن ملایی.</ref>»<ref>[[محمد علی کریمی|کریمی، محمد علی]]، [[آیا ظهور نزدیک است ۳ (کتاب)|آیا ظهور نزدیک است]]، ص ۴۰-۴۳.</ref>.