مداهنه در لغت و اصطلاح به چه معناست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

«واژه [[مداهنه]] از دهن گرفته شده است و مانند [[ادهان]] و تدهین به معنای مصانعه و سازشکاری در [[حق]] به کار می‌رود<ref>المفردات، ص۱۷۲؛ لسان العرب، ج۴، ص۴۳۴.</ref>. دهن به معنای روغن و «ادهان» به معنای روغن [[مالی]] و به اصطلاح [[فارسی]] ماست مالی است، که کنایه از [[روی خوش]] نشان دادن و [[نرمی]] کردن در جایی است که نباید روی خوش نشان داد و نرمی کرد<ref>ر.ک: تفسیر مجمع البیان، ج۵، ص۳۳۴؛ تفسیر المیزان، ج۱۹، ص۳۷۱.</ref>، و معمولا در مورد انعطاف‌های [[مذموم]] و منافقانه به کار می‌رود<ref>التفسیر الکبیر، ج۳۰، ص۸۳؛ تفسیر نمونه، ج۲۴، ص۳۸۵.</ref>. «ادهان» به معنای کوتاه آمدن در حق، [[سازش]] کردن، همرنگ [[جماعت]] شدن، [[عوام]] زده شدن، پیرو و همراه جریان‌ها شدن و تن به [[باطل]] دادن است؛ و بی‌گمان در جایی که مداهنه [[حاکم]] باشد حقی برپا نمی‌شود و چیزی به [[درستی]] سامان نمی‌یابد، بلکه [[جامعه]] گرفتار [[ریاکاری]] و عوام‌زدگی، و سازش‌کاری و باطل‌پذیری می‌شود. [[خدای سبحان]] در [[آیه]] نهم [[سوره قلم]] خطاب به [[پیامبر اکرم]] می‌فرماید که [[منکران]] [[حق دوست]] دارند که مداهنه کنی و از حق [[عدول]] نمایی، و سازش کنی و با باطل آنان همنوا شوی، و برای این کار پیشنهاد می‌کنند که قدری تو از دینت مایه بگذاری و از حق دور شوی، و قدری آنان؛ چنان که نقل شده است سران [[مکه]]، [[رسول خدا]] {{صل}} را به سازش با [[آیین]] نیاکان و [[شرک]] و [[بت‌پرستی]] [[دعوت]] کردند و [[خداوند]] او را از [[اطاعت]] آنان [[نهی]] فرمود<ref>التفسیر الکبیر، ج۳۰، ص۸۳.</ref>»<ref>[[م‍ص‍طف‍ی‌ دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی‌، م‍ص‍طف‍ی‌]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲ ص ۹۵.</ref>