چگونه می توان با امام مهدی ارتباط برقرار کرد؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

'''چگونه می توان با [[امام مهدی]] {{ع}} ارتباط برقرار کرد؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود.

* [[آداب]] [[ملاقات]] با [[امام مهدی]] {{ع}} چیست؟

# [[ملاقات]] و ارتباط روحی که [[بهترین]] نحوه ارتباطات است، ممکن است دائمی باشد و هیچ‌گاه فراق و جدایی نداشته باشد؛ یعنی شخص [[ملاقات]] کننده از لحاظ روحی در حدی است که هم سنخ و هم‌گون با [[امام عصر]] {{ع}} است و به گونه‌ای است که همیشه خود را در محضر مولایش می‌بیند و متنغم به [[نعمت]] [[هدایت]] معنوی [[حضرت مهدی]] است. اینان افرادی هستند که جانشان به [[جان جانان]] همراه و محو در [[جمال]] مولا هستند.  

# به یاد آن [[حضرت]] بودن در همه اوقات؛

# انتشار دادن نام و یاد آن [[حضرت]] در بین [[مردم]]؛

# عظیم شمردن نام آن وجود مقدّس؛

# گریه و ناله در دوری از آن [[امام مهدی|امام]] و حزن و [[اندوه]] در غربت او؛

# هدیه نمودن [[ثواب]] [[عبادات]] به آن [[حضرت]]؛

# قرائت [[قرآن]] و عمل به آن و هدیه ختم [[قرآن]] به [[روح]] مقدّسش؛

# عزاداری و گریه در [[مصیبت]] جدّ بزرگوارش [[امام حسین|حسین]] {{ع}} و عمّه‌اش [[حضرت زینب|زینب]] {{س}}؛

«ارتباط با [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به دو شکل ممکن است:

# ارتباط ظاهری و [[ملاقات]] کردن [[حضرت]]؛

# ارتباط معنوی و از راه چشم [[دل]].

* درباره [[ملاقات]] با [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} باید گفت افتخار [[دیدار]] [[حضرت]]، [[شرف]] بسیار بزرگی است؛ امّا در [[زمان غیبت]] [[حضرت]] که اصل، بر [[پنهان]] بودن [[حضرت]] از دیدگان [[مردم]] است، دلیلی نداریم که درخواست [[ملاقات]] را توجیه کند. ضمن این که [[توفیق]] [[ملاقات]] با [[حضرت]]، تنها به خواستن و تقاضای ما بستگی ندارد؛ بلکه مشروط است به این که [[امام]] {{ع}} در آن، مصلحتی ببیند؛ بنابراین، به جا است که آدمی‌ بر [[ملاقات]] با [[حضرت]] اصرار نورزد و بلکه همّت خود را در راه جلب رضای آن بزرگوار، صرف کند و در این راه، از ارتباط معنوی با [[امام]] مدد بگیرد.

* [[قرآن کریم]]، در [[آیه]] ۲۰۰ سوره [[آل عمران]] فرموده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اصْبِرُواْ وَصَابِرُواْ وَرَابِطُواْ وَاتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ}}<ref> ای مؤمنان! شکیبایی ورزید و یکدیگر را به شکیب فرا خوانید و از مرزها نگهبانی کنید و از خداوند پروا بدارید باشد که رستگار شوید؛ سوره آل عمران، آیه: ۲۰۰.</ref> [[امام باقر]] {{ع}} در [[تفسیر]] این [[آیه]] فرموده است: [[صبر]] کنید بر ادای فرائض در انجام [[تکالیف الهی]] [[استقامت]] ورزید و برابر [[دشمنان]] [[پایداری]] کنید و با امامتان که انتظارش را می‌کشید، [[مرابطه]] کنید.<ref>تفسیر قمی، ج۱، ص۱۲۹.</ref> معلوم است که در پرتو رابطه معنویِ مداوم با [[امام]] است که آدمی‌ بر تعهّد و [[پیمان]] خود با [[امام]] زمانش باقی می‌ماند و پیوسته در جهت اهداف و آرمان‌های [[امام]] خود حرکت می‌کند و خود را از [[انحرافات]] [[اعتقادی]] و عملی مصون می‌دارد»<ref>[[آفتاب مهر ج۱ (کتاب)|آفتاب مهر]]، ج۱، ص ۸۶ - ۸۷.</ref>.