خانواده در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

# '''[[حقوق]] و [[مسئولیت‌های خانوادگی]]:''' کانون خانواده، محمل نخستین مسئولیت‌پذیری‌های [[انسان]] است. بنابر [[آیات]] و [[روایات]]، بیشترین [[حقوق]] و [[مسئولیت‌های انسان]] در مورد نزدیکان اوست، چنان‌که [[قرآن کریم]] آغاز [[انذار]] را از نزدیکان می‌داند<ref>{{متن قرآن| وَأَنذِرْ عَشِيرَتَكَ الأَقْرَبِينَ}}؛ سوره شعرا، آیه ۲۱۴ و {{متن قرآن|وَأْمُرْ أَهْلَكَ بِالصَّلاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَيْهَا لا نَسْأَلُكَ رِزْقًا نَّحْنُ نَرْزُقُكَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى}}؛ سوره طه، آیه ۱۳۲.</ref>. [[امام علی]] {{ع}} به [[کمیل بن زیاد]] سفارش می‌کند که به کسان خود [[دستور]] دهد روز را در کسب صفات انسانی [[تلاش]] کنند و شب را در برآوردن نیازهای نیازمندان بکوشند<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۴۹: {{متن حدیث|يَا كُمَيْلُ مُرْ أَهْلَكَ أَنْ يَرُوحُوا فِي كَسْبِ الْمَكَارِمِ، وَ يُدْلِجُوا فِي حَاجَةِ مَنْ هُوَ نَائِمٌ}}.</ref>. حضرت در [[وصیت]] خود به [[امام حسن]] {{ع}} به او هشدار می‌دهد که مبادا خانواده‌ات را با دست خود به [[بدبختی]] اندازی<ref>نهج البلاغه، نامه ۳۱: {{متن حدیث|وَ لَا يَكُنْ أَهْلُكَ أَشْقَى الْخَلْقِ بِكَ}}.</ref><ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص۳۱۹ ـ ۳۲۰.</ref>.