خلافت پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها

==خلافت امام حسن مجتبی==

{{اصلی|خلافت امام حسن}}

[[خلافت]] بر [[حق]] و [[حکومت]] بر [[مردم]]، از آن [[امامان]] [[معصوم]] است که از سوی [[خداوند]] [[تعیین]] شده‌اند و [[پیامبر]]، [[مأمور]] [[ابلاغ]] آن به [[مردم]] بوده است و امری [[الهی]] است<ref>به بحث الهی بودن خلافت در «الغدیر» مراجعه شود، ج ۷ ص ۱۳۱ تا ۱۳۶</ref>، نه انتخابی و آنان که [[ائمه]] {{عم}} را کنار زدند و خود به جای [[پیامبر]] نشستند، هرچند با [[رأی]] گروهی از [[مردم]]، غاصب‌اند و ظلمی بزرگ به [[خاندان پیامبر]] و [[امت]] محمّدی روا داشتند. [[وصایت]] و [[امامت]]، طرحی برای [[نظام سیاسی]] در [[اسلام]] است که از سوی [[خدا]] و [[رسول]] [[تعیین]] می‌شود و از اهمیت خاصّی برخوردار است. [[حاکمان]] [[اسلامی]] در عصور مختلف، به تناسب شرایط زمانی یا مناطق گوناگون لقب‌های خاصّی برای خود به کار می‌گرفتند. دایرۀ این الفاظ و [[القاب]] بسیار گسترده است و می‌توان از واژه‌هایی چون: [[خلیفه]]، [[امیر]]، [[حاکم]]، [[والی]]، [[ولیّ]]، [[سلطان]]، [[امام]]، [[زعیم]]، [[ملک]]، خدیو، شاه، پاشا، خان، خاقان، [[زعیم]] و... یاد کرد و عنوان [[حاکمیت]] آنان را با تعابیری چون: [[امارت]]، [[خلافت]]، [[سلطنت]]، [[حکومت]]، [[امامت]]، [[دولت]]، [[ولایت]]، [[ملک]] و... برشمرد. آنان معمولا می‌کوشیدند که به [[حکومت]] خود رنگ [[قداست]] و [[مشروعیت]] ببخشند. [[خلافت]] منصبی [[الهی]] است و خلیفۀ [[پیامبر]] باید در [[علم]] و [[ایمان]] و [[تقوا]] و [[فضایل]] دیگر همچون [[پیامبر]] باشد و [[مقام]] [[عصمت]] داشته باشد.

[[پیامبر خاتم|رسول خدا]] بارها در طول [[حیات]] خویش، [[امام علی|امیر المؤمنین]] را به امر [[خداوند]]، خلیفۀ خود خواند و معرفی کرد. از جمله فرمود: "[[یا علی]] تو [[جانشین]] من هستی و من تو را به [[فرمان]] پروردگارم [[جانشین]] خود ساختم"<ref>{{متن حدیث| يَا عَلِيُّ أَنْتَ خَلِيفَتِي اسْتَخْلَفْتُكَ بِأَمْرِ رَبِّي‏}}؛ من لا یحضره الفقیه، ج ۴ ص ۱۷۹</ref>، و فرمود: "ای [[مردم]]، پس از من پیشوای شما [[علی]] است و او [[جانشین]] من بر شماست"<ref>{{متن حدیث| أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ عَلِيّاً إِمَامُكُمْ مِنْ بَعْدِي وَ خَلِيفَتِي عَلَيْكُم‏}}؛ معانی الأخبار، ص ۳۷۲</ref> [[احادیث]] فراوانی با این تعبیر و مضمون [[نقل]] شده است<ref> از جمله ر. ک: «موسوعة الامام علی بن ابی طالب»، ج ۲ ص ۱۳۷</ref> این [[منصب]] والا و [[مقدس]]، جامه‌ای است که بر اندام [[ولیّ]] [[خدا]] برازنده است، همانگونه که [[علی]] {{ع}} در [[خطبه شقشقیه]] فرمود: پسر [[ابو قحافه]] جامۀ [[خلافت]] را به‌ تن کرده است، در حالی که می‌داند من [[شایسته‌ترین]] فرد برای آنم <ref>{{متن حدیث|أَمَا وَ اللَّهِ لَقَدْ تَقَمَّصَهَا ابْنُ أَبِي قُحَافَة...}}؛ نهج البلاغه، خطبۀ ۳.</ref>.

==مشروعیت و نامشروعیت خلافت==