جرش: تفاوت میان نسخه‌ها

«جرش» موضعی است معروف در [[یمن]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۲۶؛ بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۷۶.</ref> که [[جغرافی‌دانان]] گذشته آن را در شمار سرزمین‌های اقلیم اول گفته‌اند.<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۲۶.</ref> در وجه [[تسمیه]] آن بدین نام، [[کلامی]] از تبع [[اسعد]] [[ابوکرب]] را ذکر کرده‌اند که در جریان فتوحاتش، پس از رسیدن به این منطقه سرسبز، خطاب به قومش از آنان خواست تا: «{{عربی|اجترسوا من هذه الارض و اثیروها و اعمروها}}؛ این [[سرزمین]] را شخمش بزنید و دانه بکارید و در [[آبادانی]] آن بکوشید».<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۷۶. نیز ر. ک. یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۲، ص۱۲۶.</ref> برخی نیز علت این نامگذاری را انتساب به [[جرش بن اسلم]] اولین ساکن آن دانسته‌اند.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۳۷۶.</ref> جرش در [[دوران پیامبر اکرم]]{{صل}} از شهرهای [[توسعه]] یافته نظامی به شمار می‌‌رفت، چندان که گفته شده برخی از [[اصحاب]] در جریان محاصره [[طائف]] در جرش مشغول تهیه منجنیق و [[زره]] پوش بودند و طریق [[نصب]] و استفاده از آن را می‌‌آموختند تا در شکستن حصار طائف آن را مورد استفاده قرار دهند.<ref>واقدی، المغازی، ج۳، ص۹۲۷؛ محمد بن جریر طبری، تاریخ الامم و الملوک، ج۳، ص۸۱-۸۲.</ref> این [[شهر]] تا [[قرن چهارم]] همچنان پا برجا بود اما از آن پس، به نابودی کشیده شد. آثار برجای مانده از این شهر ویران را می‌‌توان امروز در نزدیک خمیس مشیط یافت. جرش در گذشته از سرزمین‌های [[قبیله]] [[مذجح]] بود و راه [[حجاج]] [[یمنی]] سروی و [[حضرمی]] از این منطقه می‌‌گذشت؛ راهی که بدان «درب البخور» گفته می‌‌شد. سالها بعد، [[عنز بن وائل]] در این موضع فرود آمدند و امروز این مکان، [[مسکن]] [[طایفه]] [[شهران]] از [[قبیله خثعم]] است.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۸۱-۸۲.</ref>