حوادث جنگ نهروان: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - '، -' به ' -'
جز (جایگزینی متن - 'وصف' به 'وصف') |
جز (جایگزینی متن - '، -' به ' -') |
||
| خط ۱۷: | خط ۱۷: | ||
* [[الإمامة و السیاسة (کتاب)|الإمامة و السیاسة]]- به [[نقل]] از ثَعلَبی-: [[خوارج]] را دیدم آن‌گاه که نیزه‌ها و تیرها به سویشان روان شدند، گویی بُزهایی بودند که می‌خواستند با شاخ‌هایشان خود را از [[باران]] [[حفظ]] کنند. سپس سواره‌نظام از راست و چپ به ایشان حمله آورد و [[علی]] {{ع}} در [[قلب]] [[سپاه]] [بود و همه] با شمشیرها و نیزه‌ها به آنان تاختند. پس به [[خدا]] [[سوگند]]، به اندازه فاصله میان دو شیر دوشی نپاییدند تا [[خداوند]]، هلاکشان کرد، گویی به ایشان گفته شده بود: "بمیرید!". پس مُردند<ref>الإمامة والسیاسة، ج ۱، ص ۱۶۹.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۱-۵۰۶.</ref>. | * [[الإمامة و السیاسة (کتاب)|الإمامة و السیاسة]]- به [[نقل]] از ثَعلَبی-: [[خوارج]] را دیدم آن‌گاه که نیزه‌ها و تیرها به سویشان روان شدند، گویی بُزهایی بودند که می‌خواستند با شاخ‌هایشان خود را از [[باران]] [[حفظ]] کنند. سپس سواره‌نظام از راست و چپ به ایشان حمله آورد و [[علی]] {{ع}} در [[قلب]] [[سپاه]] [بود و همه] با شمشیرها و نیزه‌ها به آنان تاختند. پس به [[خدا]] [[سوگند]]، به اندازه فاصله میان دو شیر دوشی نپاییدند تا [[خداوند]]، هلاکشان کرد، گویی به ایشان گفته شده بود: "بمیرید!". پس مُردند<ref>الإمامة والسیاسة، ج ۱، ص ۱۶۹.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۱-۵۰۶.</ref>. | ||
== [[شادمانی]] [[مردم]] به سبب [[ظهور]] یکی از نشانه‌های نبوت== | == [[شادمانی]] [[مردم]] به سبب [[ظهور]] یکی از نشانه‌های نبوت== | ||
* [[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]] | * [[صحیح مسلم (کتاب)|صحیح مسلم]] - به [[نقل]] از [[بسر بن سعید]]، از [[عبید الله بن ابی رافع]]-: [[راوی]] (عبید [[الله]]) با [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} همراه بوده [و دیده است] که [[خوارج]] به حرکت درآمده، گفتند: [[حکم]]، تنها از آنِ خداست! [[علی]] {{ع}} گفت: "این، گفتاری است [[حق]] که از آن، [[باطل]] قصد شده است. همانا [[پیامبر خدا]] مردمی را وصف فرموده که نشانه‌شان را در این گروه می‌بینم: [[حق]] را بر زبان می‌رانند و [[حق]] از این عضو ایشان(به دهانش اشاره کرد) در نمی‌گذرد. یکی از آنها منفورترینِ [[مردمان]] نزد خداست، مردی است سیاه که یکی از دستانش همانند سر پِستان گوسفند یا برآمدگی پستان [زن] است". چون [[علی بن ابی طالب]] {{ع}} آنان را کشت، گفت: "نظر اندازید!". نظر انداختند و نشانی [از آن مرد] نیافتند. گفت: "باز گردید [و نظر اندازید]! به [[خدا]] [[سوگند]]، من نه [[دروغ]] گفته‌ام و نه به من [[دروغ]] گفته شده"- و این سخن را دو یا سه بار گفت-. سپس او را در ویرانه‌ای یافتند و آوردند تا در مقابل [[علی]] {{ع}} قرار دادند. عبید [[الله]] گفت: و من، [[گواه]] این حال ایشان و گفتار [[علی]] {{ع}} درباره آنان بودم<ref>صحیح مسلم، ج ۲، ص ۷۴۹، ح ۱۵۷.</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۱-۵۰۶.</ref>. | ||
== [[سخنان امام]] {{ع}}، هنگام گذشتن بر کشتگانِ خوارج== | == [[سخنان امام]] {{ع}}، هنگام گذشتن بر کشتگانِ خوارج== | ||
* [[امام علی]] {{ع}}- آن‌گاه که در [[نبرد نهروان]]، بر کشتگانِ [[خوارج]] بر می‌گذشت-: "[[بدا]] به حالتان! آنکه فریبتان داد، شما را زیانکار ساخت". به وی گفته شد: ای [[امیر مؤمنان]]! چه کسی ایشان را فریفت؟ گفت: "همان [[شیطان]] گم‌راه‌کننده و نَفْسِ [[فرمان‌دهنده]] به [[بدی]]، که آنان را فریفته [[آرزوها]] ساخت و راه [[نافرمانی]] را به رویشان گشود و به [[پیروزی]] وعده‌شان داد و در [[آتش]]، سرنگونشان کرد"<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- وقَد مَر بِقَتلَی الخَوارِجِ یومَ النهرَوانِ-: بُؤساً لَکم، لَقَد ضَرکم مَن غَرکم! فَقیلَ لَهُ: مَن غَرهُم یا أمیرَ المُؤمِنینَ؟ فَقالَ {{ع}}: الشیطانُ المُضِل، وَالأَنفُسُ الأَمارَةُ بِالسوءِ، غَرتهُم بِالأَمانِی، وفَسَحَت لَهُم بِالمَعاصی، ووَعَدَتهُمُ الإِظهارَ، فَاقتَحَمَت بِهِمُ النارَ}} (نهج البلاغة، حکمت ۳۲۳).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۱-۵۰۶.</ref>. | * [[امام علی]] {{ع}}- آن‌گاه که در [[نبرد نهروان]]، بر کشتگانِ [[خوارج]] بر می‌گذشت-: "[[بدا]] به حالتان! آنکه فریبتان داد، شما را زیانکار ساخت". به وی گفته شد: ای [[امیر مؤمنان]]! چه کسی ایشان را فریفت؟ گفت: "همان [[شیطان]] گم‌راه‌کننده و نَفْسِ [[فرمان‌دهنده]] به [[بدی]]، که آنان را فریفته [[آرزوها]] ساخت و راه [[نافرمانی]] را به رویشان گشود و به [[پیروزی]] وعده‌شان داد و در [[آتش]]، سرنگونشان کرد"<ref>{{متن حدیث|الإمام علی {{ع}}- وقَد مَر بِقَتلَی الخَوارِجِ یومَ النهرَوانِ-: بُؤساً لَکم، لَقَد ضَرکم مَن غَرکم! فَقیلَ لَهُ: مَن غَرهُم یا أمیرَ المُؤمِنینَ؟ فَقالَ {{ع}}: الشیطانُ المُضِل، وَالأَنفُسُ الأَمارَةُ بِالسوءِ، غَرتهُم بِالأَمانِی، وفَسَحَت لَهُم بِالمَعاصی، ووَعَدَتهُمُ الإِظهارَ، فَاقتَحَمَت بِهِمُ النارَ}} (نهج البلاغة، حکمت ۳۲۳).</ref><ref>[[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین (کتاب)|گزیده دانشنامه امیرالمؤمنین]]، ص ۵۰۱-۵۰۶.</ref>. | ||