برادری در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

رسول خدا {{صل}} برای تحقق [[هدف]] دوم، [[دوست]] داشت مسلمانان بر [[استحکام]] پیوند [[برادری]] میان خود بیفزایند. ازاین رو می‌فرمود: {{متن حدیث|اسْتَكْثِرُوا مِنَ الْإِخْوَانِ فَإِنَّ لِكُلِّ مُؤْمِنٍ شَفَاعَةً يَوْمَ الْقِيَامَةِ}}؛ «بر شمار [[برادران]] بیفزایید؛ زیرا در [[قیامت]]، هر مؤمنی شفاعتی می‌کند»<ref>کنزالعمال، ح۲۴۶۴۲.</ref>. ایشان نگاه [[محبت]] آمیز [[برادران دینی]] را [[عبادت]] می‌شمرد و می‌فرمود: {{متن حدیث|النَّظَرُ إِلَى الْأَخِ تَوَدُّهُ فِي اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عِبَادَةٌ}}؛ «نگاه کردن به برادری که برای [[خداوند بزرگ]] دوستش داری، [[عبادت]] است»<ref>بحارالانوار، ج۷۴، ص۲۷۹.</ref>. [[رسول اللّه]] {{صل}} [[بهترین]] سودها را در [[اسلام]]، پس از [[دین داری]]، [[دوستی]] با [[برادران دینی]] می‌دانست، چنان که فرمود: {{متن حدیث|مَا اسْتَفَادَ امْرُؤٌ مُسْلِمٌ فَائِدَةً بَعْدَ فَائِدَةِ الْإِسْلَامِ مِثْلَ أَخٍ يَسْتَفِيدُهُ فِي اللَّهِ}}؛ «[[انسان]] [[مسلمان]] پس از به دست آوردن سود اسلام، سودی همچون [[برادری]] که برای [[خدا]] به دست می‌آورد، کسب نکرده است»<ref>میزان الحکمه، ج۱، ص۶۸.</ref>. البته ایشان در [[دوست]] گزینی و برادری، [[اعتماد]] را از شرط‌های برادری می‌دانست و می‌‌فرمود این ویژگی در [[دوره آخرالزمان]] به شدت کاهش می‌یابد: {{متن حدیث|أَقَلُّ مَا يَكُونُ فِي آخِرِ الزَّمَانِ أَخٌ يُوثَقُ بِهِ أَوْ دِرْهَمٌ مِنْ حَلَالٍ}}؛ «کمیاب‌ترین چیز در [[آخرالزمان]]، [[برادر]] مورد اعتماد یا درهمی [[حلال]] است»<ref>میزان الحکمه، ج۱، ص۷۶؛ تحف العقول، ص۵۴.</ref>.