دعوت به تقوا: تفاوت میان نسخه‌ها

# [[ثواب]] الأعمال ـ به نقل از وصّافی، از امام باقر{{ع}} ـ: در [[مناجات]] خداوند با [[موسی]]{{ع}} در [[کوه طور]]، این جملات بود: «ای موسی! به مردمت برسان که طالبان قربت، به چیزی مثل [[گریه]] از ترسم به من نزدیک نمی‌شوند، و عبادت‌گران، به چیزی مثل وَرَع و [[پرهیز]] از حرام‌های من، عبادتم نکرده‌اند، و طالبان [[آراستگی]]، به چیزی مثل [[زهد]] و [[بی‌رغبتی]] در [[دنیا]] از آنچه مایه غنای آنهاست، خود را برای من نیاراسته‌اند». [[موسی]]{{صل}} گفت: ای گرامی‌ترینِ گرامیان! برای آنان، در ازای این کار، چه قرار داده‌ای؟ [[خداوند]] فرمود: «ای موسی! آنان که از راه [[گریه]] از ترسم به من [[تقرّب]] می‌جویند، بی‌آنکه کسی با آنان سهیم باشد، در جایگاه والا [[[بهشت]]] خواهند بود؛ و آنان که با [[پرهیز]] از حرام‌های من، مرا [[عبادت]] می‌کنند، با آنکه [[اعمال]] [[مردم]] را وارسی می‌کنم، به جهت [[شرم]] از آنان، اعمالشان را وارسی نمی‌کنم؛ و آنان که با [[زهد]] در [[دنیا]] به من تقرّب می‌جویند، من [[بهشت]] را با تمام جوانب آن به آنان می‌بخشم که هر کجا بخواهند، سُکنا گزینند»<ref>{{متن حدیث|ثواب الأعمال عن الوصّافی عن الإمام الباقر{{ع}}: کانَ فی ما ناجی بِهِ اللّهُ موسی{{ع}} عَلَی الطّورِ: أن یا موسی، أبلِغ قَومَکَ أنَّهُ ما یَتَقَرَّبُ إلَیَّ المُتَقَرِّبونَ بِمِثلِ البُکاءِ مِن خَشیَتی، وما تَعَبَّدَ لِیَ المُتَعَبِّدونَ بِمِثلِ الوَرَعِ عَن مَحارِمی، ولا تَزَیَّنَ لِیَ المُتَزَیِّنونَ بِمِثلِ الزُّهدِ فِی الدُّنیا عَمّا بِهِمُ الغِنی عَنهُ. قالَ: فَقالَ موسی{{ع}}: یا أکرَمَ الأَکرَمینَ، فَماذا أثَبتَهُم عَلی ذلِکَ؟ فَقالَ: یا موسی، أمَّا المُتَقَرِّبونَ إلَیَّ بِالبُکاءِ مِن خَشیَتی فَهُم فِی الرَّفیقِ الأَعلی، لا یَشرَکُهُم فیهِ أحَدٌ. وأَمَّا المُتَعَبِّدونَ لی بِالوَرَعِ عَن مَحارِمی فَإِنّی اُفَتِّشُ النّاسَ عَن أعمالِهِم ولا اُفَتِّشُهُم؛ حَیاءً مِنهُم. وأَمَّا المُتَقَرِّبونَ إلَیَّ بِالزُّهدِ فِی الدُّنیا فَإِنّی أمنَحُهُمُ الجَنَّةَ بِحَذافیرِها، یَتَبَوَّؤونَ مِنها حَیثُ یَشاؤونَ}}، ثواب الأعمال، ص۲۰۵، ح۱، بحارالأنوار، ج۷۰، ص۳۱۳، ح۱۷ و راجع: المعجم الکبیر، ج۱۲، ص۹۴، ح۱۲۶۵۰.</ref>.