پرش به محتوا

دعوت: تفاوت میان نسخه‌ها

۲ بایت اضافه‌شده ،  ‏۳ دسامبر ۲۰۲۲
خط ۲۲: خط ۲۲:
در بحث دعوت چیزی که باید معلوم گردد این است که [[داعی]] به چه چیزی دعوت می‌کند؟ اصول و مبانی مورد [[تبلیغ]] و دعوت چیست؟ جواب سؤال این است که دعوت‌کننده، باید [[مردم]] را به [[توحید]] و [[اسلام]] دعوت نماید؛ یعنی [[اعتقاد به وحدانیت]] و [[یگانگی خدا]] و [[نبوت]] [[حضرت]] [[محمد بن عبدالله]] {{صل}} و [[اطاعت]] از [[اوامر]] و دستورهای [[خدا]] و [[پیامبر]] ([[اعتقاد]] به خدا و عمل به [[قوانین]] فردی و [[اجتماعی]] ـ [[الهی]] اسلام).
در بحث دعوت چیزی که باید معلوم گردد این است که [[داعی]] به چه چیزی دعوت می‌کند؟ اصول و مبانی مورد [[تبلیغ]] و دعوت چیست؟ جواب سؤال این است که دعوت‌کننده، باید [[مردم]] را به [[توحید]] و [[اسلام]] دعوت نماید؛ یعنی [[اعتقاد به وحدانیت]] و [[یگانگی خدا]] و [[نبوت]] [[حضرت]] [[محمد بن عبدالله]] {{صل}} و [[اطاعت]] از [[اوامر]] و دستورهای [[خدا]] و [[پیامبر]] ([[اعتقاد]] به خدا و عمل به [[قوانین]] فردی و [[اجتماعی]] ـ [[الهی]] اسلام).


یکی از نامه‌های بسیار پر اهمیّت [[پیامبر اسلام]]{{صل}}، نامه دعوتی است که به [[قیصر]] امپراتور [[روم]] فرستاده و او را به اسلام دعوت نموده است: "به [[نام خداوند]] [[بخشنده]] [[مهربان]]؛ از [[محمد بن عبدالله]] به هرقل، بزرگ [[سرزمین]] روم. [[سلام]] بر کسی که از [[راه هدایت]] [[پیروی]] نماید؛ اما بعد من تو را به پذیرش و پیاده‌کردن [[اسلام]] دعوت می‌کنم. [[مسلمان]] شو تا در [[سلامتی]] و [[امان]] باشی، و [[خدا]] تو را دو برابر [[پاداش]] دهد. اگر نپذیرفتی [[گناه]] [[مسیحیان]] و اروپاییان بر [[ذمّه]] تو خواهد بود و ای [[اهل کتاب]]! بیایید به سوی کلمه‌ای که میان ما و شما مشترک است و آن این که جز [[الله]] کسی را نپرستیم و کسی را به او [[شریک]] قرار ندهیم و نیز بعضی از ما [[انسان‌ها]] بعض دیگر را به جای خدای یگانه، ارباب خود قرار ندهیم؛ پس اگر [[دوست]] دارید بگویید که [[شاهد]] باشید ما مسلمان هستیم"<ref>{{متن حدیث|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ مِنْ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ عَبْدِهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى‏ هِرَقْلَ‏ عَظِيمِ‏ الرُّومِ‏ وَ سَلَامٌ‏ عَلى‏ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى‏ أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي أَدْعُوكَ بِدِعَايَةِ الْإِسْلَامِ أَسْلِمْ تَسْلَمْ أَسْلِمْ يُؤْتِكَ اللَّهُ أَجْرَكَ مَرَّتَيْنِ فَإِنْ تَوَلَّيْتَ فَإِنَّ عَلَيْكَ إِثْمَ الْيَرِيسِينَ وَ {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ}}، مکاتیب الرسول، ص۱۰۵.</ref>.
یکی از نامه‌های بسیار پر اهمیّت [[پیامبر اسلام]]{{صل}}، نامه دعوتی است که به [[قیصر]] امپراتور [[روم]] فرستاده و او را به اسلام دعوت نموده است: "به [[نام خداوند]] [[بخشنده]] [[مهربان]]؛ از [[محمد بن عبدالله]] به هرقل، بزرگ [[سرزمین]] روم. [[سلام]] بر کسی که از [[راه هدایت]] [[پیروی]] نماید؛ اما بعد من تو را به پذیرش و پیاده‌کردن [[اسلام]] دعوت می‌کنم. [[مسلمان]] شو تا در [[سلامتی]] و [[امان]] باشی، و [[خدا]] تو را دو برابر [[پاداش]] دهد. اگر نپذیرفتی [[گناه]] [[مسیحیان]] و اروپاییان بر [[ذمّه]] تو خواهد بود و ای [[اهل کتاب]]! بیایید به سوی کلمه‌ای که میان ما و شما مشترک است و آن این که جز [[الله]] کسی را نپرستیم و کسی را به او [[شریک]] قرار ندهیم و نیز بعضی از ما [[انسان‌ها]] بعض دیگر را به جای خدای یگانه، ارباب خود قرار ندهیم؛ پس اگر [[دوست]] دارید بگویید که [[شاهد]] باشید ما مسلمان هستیم"<ref>{{متن حدیث|بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ مِنْ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ عَبْدِهِ وَ رَسُولِهِ إِلَى‏ هِرَقْلَ‏ عَظِيمِ‏ الرُّومِ‏ وَ سَلَامٌ‏ عَلى‏ مَنِ اتَّبَعَ الْهُدى‏ أَمَّا بَعْدُ فَإِنِّي أَدْعُوكَ بِدِعَايَةِ الْإِسْلَامِ أَسْلِمْ تَسْلَمْ أَسْلِمْ يُؤْتِكَ اللَّهُ أَجْرَكَ مَرَّتَيْنِ فَإِنْ تَوَلَّيْتَ فَإِنَّ عَلَيْكَ إِثْمَ الْيَرِيسِينَ وَ {{متن قرآن|قُلْ يَا أَهْلَ الْكِتَابِ تَعَالَوْا إِلَى كَلِمَةٍ سَوَاءٍ بَيْنَنَا وَبَيْنَكُمْ أَلَّا نَعْبُدَ إِلَّا اللَّهَ وَلَا نُشْرِكَ بِهِ شَيْئًا وَلَا يَتَّخِذَ بَعْضُنَا بَعْضًا أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُولُوا اشْهَدُوا بِأَنَّا مُسْلِمُونَ}}}}، مکاتیب الرسول، ص۱۰۵.</ref>.


محور دعوت، همانا [[توحید خداوندی]] و [[نبوّت]] [[حضرت محمد]] {{صل}} و عمل به اسلام از نظر فردی و [[اجتماعی]] می‌باشد؛ یعنی همان چیزی که در نامه‌های [[پیامبر]] به عنوان “دعایة الاسلام” مطرح شده است، و لذا [[سیاست خارجی]] [[دولت اسلامی]] و شیوه کار سیاسی [[سفرا]] در کشورهای [[بیگانه]]، باید بر این اساس [[استوار]] باشد؛ یعنی رسمیّت دادن به [[دعوت اسلامی]] در منطقه مورد [[مأموریت]] خود<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص۳۱۱.</ref>.
محور دعوت، همانا [[توحید خداوندی]] و [[نبوّت]] [[حضرت محمد]] {{صل}} و عمل به اسلام از نظر فردی و [[اجتماعی]] می‌باشد؛ یعنی همان چیزی که در نامه‌های [[پیامبر]] به عنوان “دعایة الاسلام” مطرح شده است، و لذا [[سیاست خارجی]] [[دولت اسلامی]] و شیوه کار سیاسی [[سفرا]] در کشورهای [[بیگانه]]، باید بر این اساس [[استوار]] باشد؛ یعنی رسمیّت دادن به [[دعوت اسلامی]] در منطقه مورد [[مأموریت]] خود<ref>[[ابوالفضل شکوری|شکوری، ابوالفضل]]، [[فقه سیاسی اسلام (کتاب)|فقه سیاسی اسلام]]، ص۳۱۱.</ref>.
۱۱۴٬۱۱۴

ویرایش