اعتدال در معارف و سیره نبوی: تفاوت میان نسخه‌ها

در آموزه‌های [[پیامبر اعظم]] {{صل}} به [[رشد]] هماهنگ [[ارزش‌های اخلاقی]] در وجود [[انسان]] توجه ویژه شده و هیچ یک از نیازهای وجودی انسان نادیده گرفته نشده است. برای مثال، [[پیامبر خدا]] کسانی را که به بهانه [[زهدورزی]] و [[عبادت]]، از مسئولیت‌های [[اجتماعی]] و [[خانوادگی]] سر باز می‌زدند و از [[خانواده]] خود دوری می‌کردند تا به عبادت و [[راز و نیاز]] با [[خدا]] بپردازند، از این کار باز می‌داشت. در مقابل، آنها را از [[سرگرمی]] به [[دنیا]] و [[امیال]] و [[هواهای نفسانی]] [[نهی]] می‌کرد و آنها را به رعایت [[اعتدال]] فرا می‌خواند. [[تکامل]] [[اخلاقی]] انسان در همه زمینه‌ها و جنبه‌ها و تحقق اهداف متعالی [[پیامبران]] که همان [[هدایت]] و [[سعادت انسان]] است، فقط با رعایت [[طبیعت]] [[انسانی]] به صورت [[معتدل]] امکان‌پذیر است، نه با [[افراط]] و [[تفریط]]<ref>[[سید رشید صمیمی|صمیمی، سید رشید]]، [[اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی (کتاب)|اصول و شاخصه‌های تمدن نبوی]]، ص۴۷.</ref>.

اسراف یا مصرف بیش از نیاز به قصد [[لذت]] یا برای [[فخرفروشی]] و [[خودنمایی]]، سرمایه‌ها و امکانات [[جامعه]] را هدر می‌دهد. به این ترتیب، دیگر افراد از مواهب و [[نعمت‌های الهی]] [[محروم]] و بی‌بهره می‌مانند.