گستره عصمت امام در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

گستره عصمت امام در کلام اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۴ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۲

۵ بایت حذف‌شده ، ‏۴ دسامبر ۲۰۲۲

←‏عصمت از گناهان صغیره و کبیره

دیداریویکی‌متن

فرقانی

مدیران

۱۱٬۹۱۹

ویرایش

@@ خط ۱۱۰: / خط ۱۱۰: @@
 شیخ طوسی نیز همچون [[شیخ مفید]] بر این [[باور]] است که همه [[گناهان]]، بزرگ‌اند، و صغیره نامیدن برخی از آنها، به منزله کوچک بودنشان نیست، بلکه در مقایسه با [[گناهان کبیره]] است<ref>محمد بن حسن طوسی، العدة فی اصول الفقه، تحقیق محمد جواد انصاری، ج۲، ص۷۰۷</ref>.
-در [[اندیشه]] ایشان، [[امام]] از همه گناهان کبیره و صغیره [[معصوم]] است، و دقت در عبارت‌هایی که هم‌اکنون از وی نقل خواهیم کرد و نیز توجه به برهان‌های ایشان، روشن می‌کند که او نه تنها [[امامان]] [[پاک]] {{عم}} را از همه گناهان معصوم می‌داند، که عصمت از [[گناه]] را برای متصدی [[منصب امامت]] امری ضروری به شمار می‌آورد. <ref>وی در این باره می‌گوید: {{عربی|و الائمة المنتجبین الذین لا یجوز علیهم الخطا و لا فعل القبیح لا صغیرا و لا کبیرا...}}<ref>محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۸، ص۴۲۹-۴۳۰. نیز ر. ک: همو، المبسوط، تحقیق محمدتقی کشفی، ج۳، ص۲۷۰</ref>.
+در [[اندیشه]] ایشان، [[امام]] از همه گناهان کبیره و صغیره [[معصوم]] است، و دقت در عبارت‌هایی که هم‌اکنون از وی نقل خواهیم کرد و نیز توجه به برهان‌های ایشان، روشن می‌کند که او نه تنها [[امامان]] [[پاک]] {{عم}} را از همه گناهان معصوم می‌داند، که عصمت از [[گناه]] را برای متصدی [[منصب امامت]] امری ضروری به شمار می‌آورد <ref>وی در این باره می‌گوید: {{عربی|و الائمة المنتجبین الذین لا یجوز علیهم الخطا و لا فعل القبیح لا صغیرا و لا کبیرا...}} محمد بن حسن طوسی، التبیان، ج۸، ص۴۲۹-۴۳۰. نیز ر. ک: همو، المبسوط، تحقیق محمدتقی کشفی، ج۳، ص۲۷۰</ref>. استفاده از واژگانی همچون جواز و عدم جواز [[صدور گناه]] از امام، بیانگر [[اعتقاد]] به [[لزوم عصمت امام]] از گناه در اندیشه شیخ است.
-استفاده از واژگانی همچون جواز و عدم جواز [[صدور گناه]] از امام، بیانگر [[اعتقاد]] به [[لزوم عصمت امام]] از گناه در اندیشه شیخ است.
 شیخ طوسی در این باره میان پیش از [[امامت]] و پس از آن، تفاوتی نگذاشته و در هر دو [[زمان]]، امام را از همه گناهان معصوم دانسته است. این نظریه را می‌توان از عبارت زیر به دست آورد؛ آنجا که وی پس از بیان [[برهان]] بر [[عصمت امام]] از گناه پس از [[تصدی منصب امامت]]، می‌نویسد: «اما عصمت امام... پیش از حال امامت از دلیل دیگری دانسته می‌شود»<ref>محمد بن حسن طوسی، تمهید الاصول، تصحیح عبدالمحسن مشکوة الدینی، ص۳۶۱</ref>.