گستره عصمت امام در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←عصمت از اشتباه در امور عادی زندگی
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۴۱۲: | خط ۴۱۲: | ||
شیخ صدوق در آثار خود به طور مستقیم به بحث عصمت امام از اشتباه نپرداخته است؛ ولی پس از آنکه دانستیم ایشان امام را از [[سهو]] و به تعبیر دقیق‌تر، [[اسهاء]] و [[نسیان]] در عمل به فرمان‌های [[دین]] [[معصوم]] نمی‌داند، شاید بتوان مدعی شد که وی [[امام]] را از [[سهو]] و نسیان در امور عادی مربوط به [[زندگی شخصی]] و [[اجتماعی]] که ارتباطی با دین ندارد نیز نباید معصوم بداند. روایاتی که ایشان در آثار خود نقل می‌کند نیز می‌توانند این نظریه را [[تأیید]] کنند. می‌توان روایت‌هایی را که [[شیخ صدوق]] نقل کرده است، به دو دسته تقسیم کرد: [[روایات]] مربوط به دوران پیش از [[تصدی منصب امامت]]؛ روایت‌های مربوط به دوران پس از [[تصدی]] این [[منصب]]. | شیخ صدوق در آثار خود به طور مستقیم به بحث عصمت امام از اشتباه نپرداخته است؛ ولی پس از آنکه دانستیم ایشان امام را از [[سهو]] و به تعبیر دقیق‌تر، [[اسهاء]] و [[نسیان]] در عمل به فرمان‌های [[دین]] [[معصوم]] نمی‌داند، شاید بتوان مدعی شد که وی [[امام]] را از [[سهو]] و نسیان در امور عادی مربوط به [[زندگی شخصی]] و [[اجتماعی]] که ارتباطی با دین ندارد نیز نباید معصوم بداند. روایاتی که ایشان در آثار خود نقل می‌کند نیز می‌توانند این نظریه را [[تأیید]] کنند. می‌توان روایت‌هایی را که [[شیخ صدوق]] نقل کرده است، به دو دسته تقسیم کرد: [[روایات]] مربوط به دوران پیش از [[تصدی منصب امامت]]؛ روایت‌های مربوط به دوران پس از [[تصدی]] این [[منصب]]. | ||
[[شیخ صدوق]] روایتی را از دسته اول نقل می‌کند که [[پیامبر اکرم]] {{صل}} با دادن چند درهم به [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} از وی خواست به بازار برود و لباسی برای وی خریداری کند. [[امیرمؤمنان]] {{ع}} لباسی را خرید و به [[پیامبر]] تقدیم کرد. چشمان پیامبر اکرم {{صل}} [[تمایل]] نداشتن وی به آن [[لباس]] را نشان می‌داد، و فرمود: آیا [[گمان]] می‌کنی فروشنده، آن را از ما پس بگیرد؟ [[حضرت علی]] {{ع}} ابراز بی‌اطلاعی کرد<ref>محمد بن علی بن حسین (شیخ صدوق)، الامالی، ص۲۳۸ و ۲۳۹؛ همو، الخصال، ج۲، ص۴۹۱.</ref>. | |||
بر اساس این [[روایت]]، می‌توان گفت که اولاً، [[امام علی]] {{ع}} در خریدن لباس مطابق سلیقه پیامبر اکرم {{صل}} [[اشتباه]] کرده است؛ ثانیاً، به اینکه فروشنده فسخ [[معامله]] را می‌پذیرد یا نه، [[آگاه]] نبوده است، و هر دو نکته برآمده از این روایت بیانگر [[عصمت]] نداشتن امام {{ع}} از اشتباه در امور عادی، پیش از تصدی منصب امامت است. | بر اساس این [[روایت]]، می‌توان گفت که اولاً، [[امام علی]] {{ع}} در خریدن لباس مطابق سلیقه پیامبر اکرم {{صل}} [[اشتباه]] کرده است؛ ثانیاً، به اینکه فروشنده فسخ [[معامله]] را می‌پذیرد یا نه، [[آگاه]] نبوده است، و هر دو نکته برآمده از این روایت بیانگر [[عصمت]] نداشتن امام {{ع}} از اشتباه در امور عادی، پیش از تصدی منصب امامت است. | ||
| خط ۴۵۷: | خط ۴۵۷: | ||
دیدگاه سید مرتضی در این خصوص کمی متفاوت است چرا که اگر چه سید در برخی از عبارت‌های خود به طور کلی امام را از هرگونه اشتباهی معصوم می‌داند؛ مانند آنجا که می‌نویسد: {{عربی|السهو... غير جائز عندنا عليهم في كل شيء}}<ref>سید مرتضی علم الهدی، الشافی فی الامامة، ج۱، ص۱۳۸.</ref>، به نظر می‌رسد با توجه به قراین موجود که در ادامه بیان خواهد شد، نمی‌توان وی را بر این [[باور]] دانست که امام {{ع}} در همه امور از اشتباه و [[فراموشی معصوم]] است. | دیدگاه سید مرتضی در این خصوص کمی متفاوت است چرا که اگر چه سید در برخی از عبارت‌های خود به طور کلی امام را از هرگونه اشتباهی معصوم می‌داند؛ مانند آنجا که می‌نویسد: {{عربی|السهو... غير جائز عندنا عليهم في كل شيء}}<ref>سید مرتضی علم الهدی، الشافی فی الامامة، ج۱، ص۱۳۸.</ref>، به نظر می‌رسد با توجه به قراین موجود که در ادامه بیان خواهد شد، نمی‌توان وی را بر این [[باور]] دانست که امام {{ع}} در همه امور از اشتباه و [[فراموشی معصوم]] است. | ||
سید – همان‌گونه که در [[آینده]] خواهد آمد- [[علم امام]] را به حرفه‌ها و لغات و به طور کلی هر آنچه به [[دین]] و حوزه [[امامت]] امام مربوط نمی‌شود، غیر ضروری دانسته است و در این موارد بر این [[عقیده]] است که امام باید به کارشناس و متخصص مراجعه کند<ref>{{عربی|و إنما تكليفهم المتعلق بالشريعة في ذلك أن يرجعوا إلى أهل القيم و المعرفة بالصناعات، لا أن يقوموا ذلك بأنفسهم}}؛ (سید مرتضی علم الهدی، الشافی فی الامامة، ج۳، ص۱۶۵).</ref>. روشن است که لازمه [[عرفی]] چنین دیدگاهی امکان صدور [[اشتباه]] در امور عادی [[زندگی]] است. | |||
افزون بر آن، از عبارت صریح ایشان ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ}}<ref>«(موسی) گفت: مرا برای آنچه از یاد بردم بازخواست مکن» سوره کهف، آیه ۷۳.</ref> نمی‌توان گذشت. ایشان هنگامی که در آیه {{متن قرآن|قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ}} در پی [[تنزیه]] [[حضرت موسی]] {{ع}} است، می‌گوید [[فراموشی]] در امور مربوط به [[دین]] و هر آنچه موجب [[روی‌گردانی]] و [[نفرت]] [[مردم]] از او می‌شود، بر [[پیامبران]] جایز نیست؛ ولی فراموشی در غیر این امور، مانند امور عادی زندگی جایز است؛ البته فراموشی در این امور نیز نباید به طور مستمر و دائم باشد: {{عربی|إنما لا يجوز عليه النسيان فيما يؤديه عن الله تعالى أو في شرعه أو في أمر يقتضي التنفير عنه. فأما فيما هو خارج عما ذكرناه فلا مانع من النسيان، ألا ترى أنه إذا نسي أو سهى في مأكله أو مشربه على وجه لا يستمر و لا يتصل، فنسب إلى أنه مغفل، فإن ذلك غير ممتنع}}<ref>سید مرتضی علم الهدی، تنزیه الانبیاء و الائمة {{عم}}، ص۱۲۱.</ref>. | افزون بر آن، از عبارت صریح ایشان ذیل [[آیه]] {{متن قرآن|قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ}}<ref>«(موسی) گفت: مرا برای آنچه از یاد بردم بازخواست مکن» سوره کهف، آیه ۷۳.</ref> نمی‌توان گذشت. ایشان هنگامی که در آیه {{متن قرآن|قَالَ لَا تُؤَاخِذْنِي بِمَا نَسِيتُ}} در پی [[تنزیه]] [[حضرت موسی]] {{ع}} است، می‌گوید [[فراموشی]] در امور مربوط به [[دین]] و هر آنچه موجب [[روی‌گردانی]] و [[نفرت]] [[مردم]] از او می‌شود، بر [[پیامبران]] جایز نیست؛ ولی فراموشی در غیر این امور، مانند امور عادی زندگی جایز است؛ البته فراموشی در این امور نیز نباید به طور مستمر و دائم باشد: {{عربی|إنما لا يجوز عليه النسيان فيما يؤديه عن الله تعالى أو في شرعه أو في أمر يقتضي التنفير عنه. فأما فيما هو خارج عما ذكرناه فلا مانع من النسيان، ألا ترى أنه إذا نسي أو سهى في مأكله أو مشربه على وجه لا يستمر و لا يتصل، فنسب إلى أنه مغفل، فإن ذلك غير ممتنع}}<ref>سید مرتضی علم الهدی، تنزیه الانبیاء و الائمة {{عم}}، ص۱۲۱.</ref>. | ||