تربیت فرزند: تفاوت میان نسخه‌ها

| عنوان مدخل  =  

| مداخل مرتبط = [[تربیت فرزند در معارف و سیره فاطمی]]

علی {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|كَانَتْ فَاطِمَةُ {{س}} لَا تَدَعُ أَحَداً مِنْ أَهْلِهَا يَنَامُ تِلْكَ اللَّيْلَةَ وَ تُدَاوِيهِمْ بِقِلَّةِ الطَّعَامِ وَ تَتَأَهَّبُ لَهَا مِنَ النَّهَارِ وَ تَقُولُ مَحْرُومٌ مَنْ حُرِمَ خَيْرَهَا}}<ref>دعائم الاسلام، ج۱، ص۲۸۲؛ بحارالانوار، ج۹۴، ص۱۰.</ref>؛ روش [[فاطمه]] {{س}} این بود که نمی‌گذاشت کسی از [[اهل]] [[خانه]] در [[شب‌های قدر]] به [[خواب]] رود. به آنان غذای کم می‌داد و از [[روز]] قبل برای احیای [[شب قدر]] آماده می‌شد و می‌فرمود: [[محروم]] کسی است که از [[برکات]] این شب محروم باشد<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص۱۰۹.</ref>.

 

در این مصرع، آن حضرت به مهم‌ترین [[مسئولیت اجتماعی]] [[انسان]] اشاره نموده و فرزندش را به [[حق‌طلبی]] و احیای [[حقوق]] دیگران فراخوانده و به [[مبارزه]] با حق‌ستیزان [[تشویق]] فرموده است؛ همان گونه که علی {{ع}} نیز به فرزندش امام حسن {{ع}} [[وصیت]] نمود: بر کسی [[ظلم]] نشود؛ در حالی که شما [[قدرت]] منع از ظلم را دارید<ref>تحف العقول، ص۱۶۸.</ref>. فرزندم! خدای [[صاحب نعمت]] و [[احسان]] کننده را [[پرستش]] کن.

[[رفیق]] بد [[انسان]] را به [[بیراهه]] می‌کشاند. [[قرآن کریم]] این [[دوستان]] را موجب [[پشیمانی]] می‌داند: {{متن قرآن|يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا}}<ref>«ای وای! کاش فلانی را به دوستی نمی‌گرفتم!» سوره فرقان، آیه ۲۸.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص۱۰۹.</ref>

[[امام حسن]] {{ع}} می‌فرماید: دیدم مادرم زهرا {{س}} در [[شب جمعه]]، در [[محراب]] عبادت ایستاده و تا صبح مشغول [[رکوع]] و [[سجود]] بود و می‌شنیدم که برای مردان و [[زنان]] با [[ایمان]] بسیار [[دعا]] می‌کرد و آنان را نام می‌برد؛ ولی برای خودش دعا نمی‌کرد. به مادرم گفتم: [[مادر]]! چرا همان طور که برای دیگران دعا می‌کنی، برای خود دعا نمی‌کنی؟ مادرم فرمود: فرزندم! اول [[همسایه]]، بعد [[اهل]] [[خانه]]<ref>علل الشرایع، ص۱۷۲؛ کشف الغمه، ج۱، ص۴۶۸.</ref>.

[[امام]] [[موسی بن جعفر]] {{ع}} فرمود: هرگاه فاطمه {{س}} دعا می‌کرد، برای زنان و مردان [[مؤمن]] دعا می‌کرد و برای خود دعا نمی‌کرد. به او گفته شد: چرا شما برای [[مردم]] دعا می‌کنید؛ اما برای خودتان نه. آن حضرت فرمود: اول همسایه، آنگاه خانه<ref>علل الشرایع، ص۲۱۶.</ref>.<ref>[[حیدر مظفری ورسی|مظفری ورسی، حیدر]]، [[مادران چهارده معصوم (کتاب)|مادران چهارده معصوم]] ص ۱۱۱.</ref>

[[رده:تربیت]]