پرش به محتوا

آیه امانت در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = آیه امانت
| موضوع مرتبط = آیه امانت
| عنوان مدخل  = [[آیه امانت]]
| عنوان مدخل  = آیه امانت
| مداخل مرتبط = [[آیه امانت در قرآن]] - [[آیه امانت در علوم قرآنی]] - [[آیه امانت در کلام اسلامی]]  
| مداخل مرتبط = [[آیه امانت در قرآن]] - [[آیه امانت در علوم قرآنی]] - [[آیه امانت در کلام اسلامی]]
| پرسش مرتبط  =  
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
خط ۱۴: خط ۱۴:


با توجه به سیاق آیه روشن می‌شود که اولاً، امانت مذکور از اعظم [[اسمای الهی]] است که سایر [[اسما]] ابای از حمل آن نمودند و ثانیاً، چون همه عالم جلوه [[اسمای الهی]] است، روشن می‌شود که صاحب [[امانت]] جامع همه اسما و عالم به همه آنان و در نتیجه، به [[اذن الهی]]، مدیر و مدبّر سایر اسما عالم است و [[ولایت]] بر آنان دارد.
با توجه به سیاق آیه روشن می‌شود که اولاً، امانت مذکور از اعظم [[اسمای الهی]] است که سایر [[اسما]] ابای از حمل آن نمودند و ثانیاً، چون همه عالم جلوه [[اسمای الهی]] است، روشن می‌شود که صاحب [[امانت]] جامع همه اسما و عالم به همه آنان و در نتیجه، به [[اذن الهی]]، مدیر و مدبّر سایر اسما عالم است و [[ولایت]] بر آنان دارد.
بنابر [[نصوص]] [[قرآنی]] و [[روایی]]، [[مقام امامت]] مدیر و مدبّر عالم و صاحب [[مقام ولایت]] برهمه اسما است. نتیجه آنکه، امانت در [[آیه شریفه]] اشاره به مقام امامت و ولایت و [[امین الهی]] بودن بر [[مردم]] دارد.
بنابر [[نصوص]] [[قرآنی]] و [[روایی]]، [[مقام امامت]] مدیر و مدبّر عالم و صاحب [[مقام ولایت]] برهمه اسما است. نتیجه آنکه، امانت در [[آیه شریفه]] اشاره به مقام امامت و ولایت و [[امین الهی]] بودن بر [[مردم]] دارد.


خط ۲۲: خط ۲۳:
[[استدلال بر امامت]] [[عامه]] و [[ضرورت وجود دائمی امام]] [[معصوم]] در میان مردم با استفاده از [[آیه امانت]] به صورت‌های مختلف بیان شد. [[حدّ وسط]] در هریک از [[براهین]]، یا با توجه به [[مقام]] [[منیع]] [[امانت الهی]] و [[ضرورت]] وجود [[راهنما]] در چگونگی [[حفاظت]] از آن بیان گردید و یا از منظر [[کرامت انسانی]] و راه به ثمر نشاندن گوهر [[فطرت انسانی]] بیان شد. در هر دو صورت، شکل منطقی [[استدلال]] به یک صورت است.
[[استدلال بر امامت]] [[عامه]] و [[ضرورت وجود دائمی امام]] [[معصوم]] در میان مردم با استفاده از [[آیه امانت]] به صورت‌های مختلف بیان شد. [[حدّ وسط]] در هریک از [[براهین]]، یا با توجه به [[مقام]] [[منیع]] [[امانت الهی]] و [[ضرورت]] وجود [[راهنما]] در چگونگی [[حفاظت]] از آن بیان گردید و یا از منظر [[کرامت انسانی]] و راه به ثمر نشاندن گوهر [[فطرت انسانی]] بیان شد. در هر دو صورت، شکل منطقی [[استدلال]] به یک صورت است.


* '''استدلال اول''': صورت منطقی در استدلال اول، با تشکیل دادن قیاسی اقترانی و [[حد وسط]] قرار گرفتن امانت [[ولایت الهی]] شکل می‌گیرد؛ به این ترتیب که بگوییم:
'''استدلال اول''': صورت منطقی در استدلال اول، با تشکیل دادن قیاسی اقترانی و [[حد وسط]] قرار گرفتن امانت [[ولایت الهی]] شکل می‌گیرد؛ به این ترتیب که بگوییم:
بنابر آیه شریفه، امانت به نوع [[انسانی]] عرضه شد و او آن را پذیرفت؛ بنابراین: اولاً، [[وظیفه]] همه انسان‌ها، [[حفظ امانت]] و ولایت الهی است {{متن قرآن|وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ}}؛ ثانیاً، [[حفظ امانت]] و [[ولایت الهی]]، تنها با [[تولّی]] به [[ولایت امام]] [[معصوم]] حاصل می‌گردد.
بنابر آیه شریفه، امانت به نوع [[انسانی]] عرضه شد و او آن را پذیرفت؛ بنابراین: اولاً، [[وظیفه]] همه انسان‌ها، [[حفظ امانت]] و ولایت الهی است {{متن قرآن|وَحَمَلَهَا الْإِنْسَانُ}}؛ ثانیاً، [[حفظ امانت]] و [[ولایت الهی]]، تنها با [[تولّی]] به [[ولایت امام]] [[معصوم]] حاصل می‌گردد.


خط ۲۹: خط ۳۰:
[[بدیهی]] است هنگامی که اصل [[نیازمندی]] دائمی [[مردم]] به [[وجود امام معصوم]] ثابت می‌شود، بنابر قاعدة [[لطف]]، [[ضرورت وجود دائمی امام]] در میان مردم نیز از طرف [[خداوند]] ثابت می‌گردد.
[[بدیهی]] است هنگامی که اصل [[نیازمندی]] دائمی [[مردم]] به [[وجود امام معصوم]] ثابت می‌شود، بنابر قاعدة [[لطف]]، [[ضرورت وجود دائمی امام]] در میان مردم نیز از طرف [[خداوند]] ثابت می‌گردد.


* '''استدلال دوم''': شکل منطقی در استدلال دوم، با توجه به [[کرامت انسانی]] و [[استعداد]] والای انسان‌ها در رسیدن به [[مقام]] تمکّن در [[توحید]] و ولایت الهی شکل می‌گیرد؛ به این ترتیب که بگوییم: اگرهمه انسان‌ها استعداد رسیدن به مقام تمکّن در توحید و حمل کامل و صحیح [[امانت الهی]] را دارند، باید همیشه معلمی ربّانی و شخصیتی معصوم به [[عصمت الهی]] در میان آنان باشد، تا [[تربیت]] آنان برای رسیدن به این مقام را بر عهده گیرد.
'''استدلال دوم''': شکل منطقی در استدلال دوم، با توجه به [[کرامت انسانی]] و [[استعداد]] والای انسان‌ها در رسیدن به [[مقام]] تمکّن در [[توحید]] و ولایت الهی شکل می‌گیرد؛ به این ترتیب که بگوییم: اگرهمه انسان‌ها استعداد رسیدن به مقام تمکّن در توحید و حمل کامل و صحیح [[امانت الهی]] را دارند، باید همیشه معلمی ربّانی و شخصیتی معصوم به [[عصمت الهی]] در میان آنان باشد، تا [[تربیت]] آنان برای رسیدن به این مقام را بر عهده گیرد.


با بهره‌مندی از [[آیه امانت]]، مقدم در قضیه شرطیّه ثابت است و درنتیجه، [[تالی]] ثابت می‌گردد؛ به این ترتیب می‌گوییم: بنابر آیه امانت، همه انسان‌ها استعداد حمل امانت الهی و رسیدن به مقام تمکّن در توحید را واجد هستند؛ پس همیشه باید معلمی ربّانی و شخصیتی معصوم به عصمت الهی در میان مردم وجود داشته باشد، تا تربیت انسان‌ها را برای رسیدن به این مقام برعهده گیرد.<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۵ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۵ ص ۴۲۱ و ۴۵۳.</ref>
با بهره‌مندی از [[آیه امانت]]، مقدم در قضیه شرطیّه ثابت است و درنتیجه، [[تالی]] ثابت می‌گردد؛ به این ترتیب می‌گوییم: بنابر آیه امانت، همه انسان‌ها استعداد حمل امانت الهی و رسیدن به مقام تمکّن در توحید را واجد هستند؛ پس همیشه باید معلمی ربّانی و شخصیتی معصوم به عصمت الهی در میان مردم وجود داشته باشد، تا تربیت انسان‌ها را برای رسیدن به این مقام برعهده گیرد<ref>[[محمد تقی فیاض‌بخش|فیاض‌بخش]] و [[فرید محسنی|محسنی]]، [[ولایت و امامت از منظر عقل و نقل ج۵ (کتاب)|ولایت و امامت از منظر عقل و نقل]]، ج۵، ص۴۲۱ و ۴۵۳.</ref>.


== پرسش مستقیم ==
== پرسش مستقیم ==
[[آیه امانت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]]
[[آیه امانت چگونه نصب الهی امام را اثبات می‌کند؟ (پرسش)]]
{{پایان مدخل وابسته}}
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
خط ۴۵: خط ۴۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:آیه امانت]]
[[رده:آیات امامت]]
[[رده:آیات نامدار]]
۱۱۱٬۹۱۱

ویرایش