رکوبه: تفاوت میان نسخه‌ها

در لغت به معنای «ما یرکب: آنچه که سوارش می‌‌شوند» است و آن تپه‌ای است بین [[مکه]] و [[مدینه]]، نزدیک «عرج» و مسیری است سخت گذر.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.</ref> این مکان، امروزه نیز مکانی شناخته شده است و در جاده‌ای قدیمی و صعب العبور که امروزه مهجور مانده است، قرار دارد. این منطقه در کوه‌های ناشناخته میان [[ورقان]] در [[مغرب]] و کوه‌های [[قدس]] در [[مشرق]] است و راه آن چنان ناهموار است که به وقت بالا رفتن مرکب‌ها از آن، سواران را پیاده می‌‌کنند و بسیار اتفاق می‌‌افتد که این حیوانات می‌‌لغزند و برخی از آنها می‌‌افتند و از بین می‌‌روند. [[سختی]] و صعوبت تردد در این مسیر به حدی است که در ضرب المثل‌های [[اعراب]] نیز راه یافته و آنان با عبارت «{{عربی|کر فی رکوبه أعسر}}»، پیمایش هر چیز سخت و مشکل را با آن [[قیاس]] می‌‌کنند.<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.</ref> از این موضع در [[تاریخ صدر اسلام]] به کرات سخن گفته شده که از جمله آن می‌‌توان از عبور [[نبی خاتم]]{{صل}} و همراهانشان از آن در جریان [[هجرت]] ایشان به مدینه،<ref>{{عربی|... ثم خرج بهما دليلهما من العرج، فسلك بهما ثنية العائر، عن يمين ركوبة - ويقال ثنية الغائر، فيما قال ابن هشام - حتى هبط بهما بطن رئم}}؛ ابن هشام، السیرة النبویه، ج۱، ص۴۹۲. و با اندکی اختلاف، ابن سعد، الطبقات الکبری، ج۱، ص۱۸۰.</ref> نیز [[غزوه تبوک]]<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۲، ص۶۷۰.</ref> و [[فتح مکه]]<ref>واقدی، المغازی، ج۲، ص۸۰۳.</ref> یاد کرد.<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص ۱۴۲.</ref>