عبدالرحمن بن عبد رب انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابن اثیر]] و دیگران از [[اصبغ بن نباته]] [[نقل]] می‌کنند که گفت: [[امیرمؤمنان]] {{ع}} در یکی از روزهای [[خلافت]] خود، [[مردم]] را در [[رحبه]] (دهلیز جلو) [[مسجد کوفه]] به [[خدا]] [[سوگند]] داد که هر کسی [[خطبه]] [[رسول خدا]] {{صل}} را درباره من در [[روز غدیر]] [[خم]] شنیده از جا بلند شود و [[شهادت]] دهد و حضرت تأکید کرد فقط کسانی برخیزند که این [[خطبه]] را خود به گوش خویش شنیده‌اند و در این میان بیش از [[دوازده نفر]] از جمله، [[ابو ایوب انصاری]]، [[ابو عمره]]، [[سهل بن حنیف]]، [[خزیمة بن ثابت]]، [[عبدالله بن ثابت]] و عبدالرحمان بن عبد ربه خزرجی [[انصاری]] و... از جا برخاستند و گفتند: ما [[شهادت]] می‌دهیم که از [[پیامبر خدا]] {{صل}} شنیدیم که می‌فرمود: [[آگاه]] باشید، همانا [[خداوند عزوجل]] [[ولیّ]] من است، و من [[ولیّ]] مؤمنانم، [[آگاه]] باشید کسانی که من مولای آنانم [[علی]] مولای آنان است، خدایا، [[دوست]] بدار [[دوستداران]] [[علی]] را و [[دشمن]] بدار دشمنانش را، خدایا، آنان که به او [[محبت]] می‌کنند مورد [[محبت]] خویش قرار بده و آنها که [[بغض]] او را دارند، مورد [[خشم]] خود قرار بده. خدایا، آنان که [[علی]] را [[یاری]] کرده‌اند، [[یاری]] نما!<ref>{{متن حدیث|أَلاَ إنَّ اللَّهَ وَلِيِّي وَ أَنَا وَلِيُّ الْمُؤْمِنِينَ، أَلاَ فَمَنْ كُنْتُ مَوْلاَهُ فَعَليٌّ مَوْلاَهُ، اَللَّهُمَّ والِ مَنْ والاهُ، وَ عَادِ مَنْ عاداهُ، وَ أَحِبَّ مَنْ أَحَبَّهُ، وَ أَبْغِضْ مَنْ أَبْغَضَهُ، وَ أَعِنْ مَنْ أَعانَهُ}}؛ اسدالغابة، ج۳، ص۳۰۷؛ و نیز، ر. ک: تنقیح المقال، ج۲، ص۱۴۵؛ ابصار العین، ص۱۳۹.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۲۸-۸۲۹؛ [[محمد محمدی ری‌شهری|محمدی ری‌شهری، محمد]]، [[گزیده دانشنامه امام حسین (کتاب)|گزیده دانشنامه امام حسین]] ص ۵۵۵؛ [[فاطمه عادلی|عادلی، فاطمه]]، [[عبدالرحمن بن عبد رب انصاری (مقاله)|مقاله «عبدالرحمن بن عبد رب انصاری»]]، [[دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم ج۶ (کتاب)|دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم]]، ج۶، ص ۴۹-۵۰.</ref>