پرش به محتوا

بحث:آیه تبلیغ: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - 'طاقت فرسا' به 'طاقت‌فرسا')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
==نویسنده: آقای قاضی زاده==
[[آیه]] ۶۷ [[سوره مائده]] به "[[آیه تبلیغ]]"<ref>تتمة المراجعات، ص‌۵۴؛ نمونه، ج‌۵، ص‌۴.</ref> مشهور شده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref> ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند؛ سوره مائده، آیه: ۶۷.</ref> [[عالمان]] [[شیعه]] و بسیاری از [[اهل سنت]] چنین [[باور]] دارند که این [[آیه]]، در [[حجة‌الوداع]] "[[هیجدهم ذی‌حجّه]]" در [[غدیر خم]] برای اعلام [[جانشینی حضرت علی]]{{ع}} از سوی [[پیامبر]]{{صل}} نازل شده است <ref>اسباب‌النّزول، واحدی، ص ۱۶۵؛ الدّرالمنثور، ج ۳، ص ۱۱۷؛ شواهد التنزیل، ج ۱، ص ۲۵۰.</ref>. پس از‌ آن‌که [[پیامبر]]{{صل}} از [[بیم]] [[توطئه]] [[منافقان]] بر‌ [[ضدّ‌اسلام]]، اعلام [[ولایت]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را به تأخیر‌ انداخت، [[فرشته وحی]] نازل شد و با [[نزول]] این [[آیه]]، بر [[ابلاغ]] [[ولایت]] [[امام علی|علی]] به [[مردم]] تأکید کرد و [[حفاظت]] از گزند [[منافقان]] را به [[پیامبر]]{{صل}} [[وعده]] داد. پس‌ از [[نزول]] این [[آیه]]، [[پیامبر]]{{صل}} [[دستور]] توقّف [[مسلمانان]] در بیابان گرم و خشک [[غدیر خم]] را صادر‌کرد و در برابر انبوهی از جمعیّت که تعداد آنها را از هفتاد‌ هزار تا صد و بیست هزار گفته‌اند، [[فرمان الهی]] یعنی [[وصایت]] و [[جانشینی علی]]{{ع}} را به [[مردم]] [[ابلاغ]] کرد<ref>[[علی خراسانی|خراسانی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۴۲۱.</ref>.
[[آیه]] ۶۷ [[سوره مائده]] به "[[آیه تبلیغ]]"<ref>تتمة المراجعات، ص‌۵۴؛ نمونه، ج‌۵، ص‌۴.</ref> مشهور شده است: {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللَّهُ يَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ}}<ref> ای پیامبر! آنچه را از پروردگارت به سوی تو فرو فرستاده شده است برسان و اگر نکنی پیام او را نرسانده‌ای؛ و خداوند تو را از (گزند) مردم در پناه می‌گیرد، خداوند گروه کافران را راهنمایی نمی‌کند؛ سوره مائده، آیه: ۶۷.</ref> [[عالمان]] [[شیعه]] و بسیاری از [[اهل سنت]] چنین [[باور]] دارند که این [[آیه]]، در [[حجة‌الوداع]] "[[هیجدهم ذی‌حجّه]]" در [[غدیر خم]] برای اعلام [[جانشینی حضرت علی]]{{ع}} از سوی [[پیامبر]]{{صل}} نازل شده است <ref>اسباب‌النّزول، واحدی، ص ۱۶۵؛ الدّرالمنثور، ج ۳، ص ۱۱۷؛ شواهد التنزیل، ج ۱، ص ۲۵۰.</ref>. پس از‌ آن‌که [[پیامبر]]{{صل}} از [[بیم]] [[توطئه]] [[منافقان]] بر‌ [[ضدّ‌اسلام]]، اعلام [[ولایت]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را به تأخیر‌ انداخت، [[فرشته وحی]] نازل شد و با [[نزول]] این [[آیه]]، بر [[ابلاغ]] [[ولایت]] [[امام علی|علی]] به [[مردم]] تأکید کرد و [[حفاظت]] از گزند [[منافقان]] را به [[پیامبر]]{{صل}} [[وعده]] داد. پس‌ از [[نزول]] این [[آیه]]، [[پیامبر]]{{صل}} [[دستور]] توقّف [[مسلمانان]] در بیابان گرم و خشک [[غدیر خم]] را صادر‌کرد و در برابر انبوهی از جمعیّت که تعداد آنها را از هفتاد‌ هزار تا صد و بیست هزار گفته‌اند، [[فرمان الهی]] یعنی [[وصایت]] و [[جانشینی علی]]{{ع}} را به [[مردم]] [[ابلاغ]] کرد<ref>[[علی خراسانی|خراسانی، علی]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱، ص۴۲۱.</ref>.


۱۱۷٬۲۱۳

ویرایش