آخرت در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

شما را سفارش می‌کنم به [[ترسیدن]] از [[خدا]] و اینکه دنیا را مخواهید؛ هرچند دنیا پی شما آید و دریغ مجویید بر چیزی از آن‌که به دستتان نیاید<ref>نهج البلاغه، نامه ۴۷، ص۳۲۰.</ref>.

{{متن حدیث|الزُّهْدُ كُلُّهُ بَيْنَ كَلِمَتَيْنِ مِنَ الْقُرْآنِ قَالَ اللَّهُ سُبْحَانَهُ {{متن قرآن|لِكَيْلَا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَكُمْ وَلَا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاكُمْ}}<ref>«تا بر آنچه از دست شما رفت دریغ نخورید و بر آنچه به شما دهد شادی نکنید و خداوند هیچ خود پسند خویشتن ستایی را دوست نمی‌دارد» سوره حدید، آیه ۲۳.</ref> وَ مَنْ لَمْ يَأْسَ عَلَى الْمَاضِي وَ لَمْ يَفْرَحْ بِالآْتِي فَقَدْ أَخَذَ الزُّهْدَ بِطَرَفَيْهِ}}<ref>نهج البلاغه، حکمت ۴۳۹، ص۴۴۰.</ref>؛ «همه [[زهد]]، در دو کلمه از [[قرآن]] فراهم است، [[خدای سبحان]] فرمود: «تا بر آن‌چه از دستتان رفته، دریغ نخورید و بدان چه به شما رسیده، شادمان مباشید» و آن‌که بر گذشته دریغ نخورد و به [[آینده]] شادمان نباشد، از دو سوی [[زهد]] گرفته است».

{{متن حدیث|النَّاسُ فِي الدُّنْيَا عَامِلَانِ عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِلدُّنْيَا قَدْ شَغَلَتْهُ دُنْيَاهُ عَنْ آخِرَتِهِ يَخْشَى عَلَى مَنْ يَخْلُفُهُ الْفَقْرَ وَ يَأْمَنُهُ عَلَى نَفْسِهِ فَيُفْنِي عُمُرَهُ فِي مَنْفَعَةِ غَيْرِهِ وَ عَامِلٌ عَمِلَ فِي الدُّنْيَا لِمَا بَعْدَهَا فَجَاءَهُ الَّذِي لَهُ مِنَ الدُّنْيَا بِغَيْرِ عَمَلٍ فَأَحْرَزَ الْحَظَّيْنِ مَعاً وَ مَلَكَ الدَّارَيْنِ جَمِيعاً فَأَصْبَحَ وَجِيهاً عِنْدَ اللَّهِ لَا يَسْأَلُ اللَّهَ حَاجَةً فَيَمْنَعُهُ}}<ref>نهج البلاغه، حکمت ۲۶۹، ص۴۱۰.</ref>؛ «[[مردم]] دنیا در کار دنیا دو گونه‌اند: آن‌که برای دنیا کار کرد و دنیا او را از آخرتش باز داشت، بر بازمانده‌اش از درویشی ترسان است و خود از [[دنیا]] بر خویشتن در [[امان]]؛ پس زندگانی خود را در [[سود]] دیگری در بازد و آ‌ن‌که در دنیا برای [[پس از دنیا]] کار کند، پس بی‌آن‌که کار کند، بهره وی از دنیا به سوی او تازد و هر دو نصیب را فراهم کرده و هر دو [[جهان]] را به دست آورده. چنین کس را نزد [[خدا]] [[آبرو]] است و هر چه از خدا خواهد از آن او است».