آزادی فردی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

آزادی فردی در فرهنگ و معارف انقلاب اسلامی (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۵:۳۴

۳ بایت حذف‌شده ، ‏۱۸ دسامبر ۲۰۲۲

جز

جایگزینی متن - ' آن‌که ' به ' آنکه '

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۲۱۰

ویرایش

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 در مفهوم [[حقوق سیاسی]]، [[آزادی]] فردی یعنی داشتن [[حق]] [[اختیار]]، مستقل و مختار بودن شخص در گزیش [[اعمال]] و [[رفتار]] خود. صرف نظر از عوامل مختلفی که ممکن است در [[گزینش]] و [[انتخاب]] [[انسان]] دخالت داشته باشد به طور ساده، انسان این [[احساس]] را دارد که می‌خواهد در مورد [[اعتقادات]]، رفتار و گفتار خود [[تصمیم]] گرفته و عمل کند و مجبور به [[اطاعت]] از دیگران نباشد. اصل وجود چنین احساسی [[ارزشمند]] است و از وجوه تمایزات بین او و دیگر موجودات است. [[قرآن کریم]] داشتن چنین حق گزینش را برای انسان به رسمیت می‌شناسد. البته همین را هم دلیل بر [[مسئول]] بودن او می‌داند {{متن قرآن|إِنَّا هَدَيْنَاهُ السَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرًا وَإِمَّا كَفُورًا}}<ref>«ما به او راه را نشان داده‌ایم خواه سپاسگزار باشد یا ناسپاس» سوره انسان، آیه ۳.</ref>. از این [[آیه]] این [[پیام]] به دست می‌آید که انسان حق گزینش بین خوبی و [[بدی]] را دارد و می‌تواند یکی را انتخاب کند و این یعنی آزادی فردی در [[حکومت اسلامی]] به عنوان یک [[قانون]] پذیرفته شده است. انسان در حکومت اسلامی در محدوده خصوصی خود کاملاً [[آزاد]] و مستقل است هر چند عملی را که انجام می‌دهد [[قبیح]] و [[ناپسند]] باشد و عامل آن نیز مستحق [[عذاب اخروی]] خواهد بود.
-[[اسلام]] آن قدر برای [[حریم خصوصی]] [[احترام]] قائل است که اجازه [[سوء ظن]] هم به دیگران نمی‌دهد و آن را بسیار [[نکوهش]] می‌کند. قرآن کریم در این زمینه می‌فرماید: {{متن قرآن|إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref>. اسلام در عین آزاد گذاشتن فرد به دو مورد مهم توجه دارد؛ نخست آن‌که آزادی موجب [[رشد]] او گردد نه افول، دوم در جهت [[مصالح جامعه]] باشد. [[امام خمینی]] معتقدند امری که در [[رشد]] [[انسان]] مؤثر است [[آزاد]] است. آن چیزی که موجب تباه انسان می‌شود، مانند قمار و شراب و [[فحشا]] ممنوع است و باید جلوگیری شود<ref>صحیفه امام، ج۱۰، ص۱۸۸.</ref>.<ref>[[علی حسن‌زاده|حسن‌زاده، علی]]، [[آزادی اسلامی - حسن‌زاده (مقاله)| مقاله «آزادی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۷۹۸.</ref>
+[[اسلام]] آن قدر برای [[حریم خصوصی]] [[احترام]] قائل است که اجازه [[سوء ظن]] هم به دیگران نمی‌دهد و آن را بسیار [[نکوهش]] می‌کند. قرآن کریم در این زمینه می‌فرماید: {{متن قرآن|إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِكُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِكُمْ مَا لَيْسَ لَكُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَيِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِيمٌ}}<ref>«آنگاه که آن را از زبان هم فرا می‌گرفتید و چیزی را که به آن دانشی نداشتید دهان به دهان می‌گفتید و آن را آسان می‌انگاشتید در حالی که آن نزد خداوند سترگ بود» سوره نور، آیه ۱۵.</ref>. اسلام در عین آزاد گذاشتن فرد به دو مورد مهم توجه دارد؛ نخست آنکه آزادی موجب [[رشد]] او گردد نه افول، دوم در جهت [[مصالح جامعه]] باشد. [[امام خمینی]] معتقدند امری که در [[رشد]] [[انسان]] مؤثر است [[آزاد]] است. آن چیزی که موجب تباه انسان می‌شود، مانند قمار و شراب و [[فحشا]] ممنوع است و باید جلوگیری شود<ref>صحیفه امام، ج۱۰، ص۱۸۸.</ref>.<ref>[[علی حسن‌زاده|حسن‌زاده، علی]]، [[آزادی اسلامی - حسن‌زاده (مقاله)| مقاله «آزادی اسلامی»]]، [[منظومه فکری امام خمینی (کتاب)|منظومه فکری امام خمینی]]، ص ۷۹۸.</ref>
 == منابع ==