حضرت موسی علیه السلام: تفاوت میان نسخهها
←اصحاب
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
(←اصحاب) برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
||
خط ۱۰۸: | خط ۱۰۸: | ||
== سیره == | == سیره == | ||
== اصحاب == | == اصحاب == | ||
==معجزه حضرت موسی== | |||
بدون [[شک]] [[پیامبران]] برای [[اثبات]] [[ارتباط]] خود با [[خدا]] نیاز به [[معجزه]] دارند و گرنه هر کس میتواند دعوی [[پیامبری]] کند، بنابراین [[شناخت پیامبران]] [[راستین]] از [[دروغین]] جز از طریق معجزه میسر نیست، این معجزه میتواند در محتوای خود [[دعوت]] و [[کتاب آسمانی]] [[پیامبر]]{{صل}} باشد، و نیز میتواند امور دیگری از قبیل [[معجزات حسی]] و جسمی باشد به علاوه معجزه در [[روح]] خود پیامبر{{صل}} نیز مؤثر است و به او [[قوت قلب]] و [[قدرت]] [[ایمان]] و [[استقامت]] میبخشد. | |||
به هر حال [[موسی]]{{ع}} پس از دریافت [[فرمان]] [[نبوت]] باید سند آن را هم دریافت دارد؛ لذا در همان شب پر خاطره، موسی{{ع}} دو معجزۀ بزرگ از خدا دریافت داشت. | |||
[[قرآن]] این ماجرا را بیان میکند: | |||
[[خداوند]] از موسی سؤال کرد: «چه چیز در دست راست تو است ای موسی»؟!<ref>{{متن قرآن|وَمَا تِلْكَ بِيَمِينِكَ يَا مُوسَى}} «و آن چیست در دست راست تو، ای موسی؟» سوره طه، آیه ۱۷.</ref> | |||
این سؤال ساده که توأم با [[لطف]] و [[محبت]] است علاوه بر اینکه موسی را که طبعاً در آن حال [[غرق]] طوفانهای [[روحانی]] شده بود [[آرامش]] بخشید، مقدمهای بود برای بازگو کردن یک [[حقیقت]] بزرگ. | |||
موسی در پاسخ «گفت این قطعه چوب عصای من است»<ref>{{متن قرآن|قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى}} «گفت: چوبهدست من است که بر آن تکیه میکنم و با آن برای گوسفندانم برگ میریزم و مرا بدان نیازهایی دیگر است» سوره طه، آیه ۱۸.</ref>. | |||
و از آنجا که مایل بود سخنش را با [[محبوب]] خود که برای نخستین بار در را به روی او گشوده است ادامه دهد، و نیز از آنجا که شاید [[فکر]] میکرد تنها گفتن این عصای من است کافی نباشد، بلکه منظور بازگو کردن آثار و فوائد آنست، اضافه کرد: «من بر آن تکیه میکنم و برگ درختان را با آن برای گوسفندانم فرو میریزم علاوه بر این فوائد و نتایج دیگری نیز در آن دارم»<ref>{{متن قرآن|قَالَ هِيَ عَصَايَ أَتَوَكَّأُ عَلَيْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِي وَلِيَ فِيهَا مَآرِبُ أُخْرَى}} «گفت: چوبهدست من است که بر آن تکیه میکنم و با آن برای گوسفندانم برگ میریزم و مرا بدان نیازهایی دیگر است» سوره طه، آیه ۱۸.</ref>. | |||
البته پیدا است، [[عصا]] برای صاحبان آن چه فوایدی دارد، گاهی از آن به عنوان یک وسیلۀ [[دفاعی]] در مقابل حیوانات موذی و [[دشمنان]] استفاده میکنند، گاهی در بیابان سایبان به توسط آن میسازند، گاه ظرف به آن بسته و از [[نهر]] عمیق آب میکشند. | |||
به هر حال [[موسی]] در [[تعجب]] عمیقی فرو رفته بود که در این محضر بزرگ این چه سؤالی است و من چه جوابی میگویم، آن فرمانهای قبل چه بود؟ و این استفهام برای چیست؟ | |||
«به موسی ندا داده شد که عصایت را بیفکن، و هنگامی که موسی عصا را افکند، به آن نگاه کرد دید همچون ماری است که با سرعت و شدت حرکت میکند، موسی ترسید و به عقب برگشت و حتی پشت سر خود را نگاه نکرده!»<ref>{{متن قرآن|وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَى أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ}} «و: «چوبهدستت را بیفکن!» آنگاه چون در آن نگریست که مانند ماری میجنبد پشتکنان روی گردانید و بازنگشت؛ (بانگی برآمد که): «ای موسی روی آور و مترس که تو در امانی»». سوره قصص، آیه ۳۱.</ref>. | |||
روزی که موسی این عصا را برای خود [[انتخاب]] کرد تا هنگام [[خستگی]] بر آن تکیه کند و برای گوسفندان برگهای درختان را بریزد [[باور]] نمیکرد که در درونش چنین [[قدرت]] بزرگی به [[فرمان خدا]] نهفته باشد، و این عصای سادۀ [[چوپانی]] کاخهای [[بیدادگران]] را بلرزه در آورد، و چنین است موجودات این [[جهان]] که گاه در نظر ما کوچکند اما استعدادهای بزرگی در درون نهفته دارند که به فرمان خدا آشکار میگردد. | |||
در این هنگام بار دیگر موسی ندا را شنید که به او میگوید: «برگرد و نترس تو در [[امان]] هستی»<ref>{{متن قرآن|وَأَنْ أَلْقِ عَصَاكَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ كَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَلَمْ يُعَقِّبْ يَا مُوسَى أَقْبِلْ وَلَا تَخَفْ إِنَّكَ مِنَ الْآمِنِينَ}} «و: «چوبهدستت را بیفکن!» آنگاه چون در آن نگریست که مانند ماری میجنبد پشتکنان روی گردانید و بازنگشت؛ (بانگی برآمد که): «ای [[موسی]] روی آور و مترس که تو در امانی»». [[سوره قصص]]، [[آیه]] ۳۱.</ref>.<ref>قرآن در اینجا میگوید (هنگامی که موسی به عشا نگاه کرد دید همچون ماری است) و در بعضی دیگر از آیات قرآن تعبیر به «ثعبان مبین» (اژدهای آشکار) شده است (سورۀ اعراف - ۱۰۷ و شعرا - ۳۲) و این تفاوت تعبیرها ممکن است بیانگر حالات مختلف آن مار باشد که در آغاز کوچک بود، و بعد به صورت اژدهایی عظیم در میآمد، این احتمال نیز وجود دارد که موسی نخستین بار که در وادی طور آن را دید به صورت کوچکتری بود و در مراحل بعد بزرگتر.</ref> موسی میبایست به این [[حقیقت]] آشنا شود که در محضر [[پروردگار]] [[امنیت]] مطلق حکمفرما است، آنجا جای [[ترس]] و [[خوف]] نیست. | |||
معجزۀ نخستین آیتی از [[وحشت]] بود، سپس به او دستور داده میشود که به سراغ معجزۀ دیگرش برود که آیتی از [[نور]] و [[امید]] است و مجموع آن دو ترکیبی از «[[انذار]]» و «[[بشارت]]» خواهد بود، به او [[فرمان]] داده شد «دست خود را در گریبانت فروبر و بیرون آور، هنگامی که خارج میشود سفید و درخشنده است، بدون [[عیب]] و [[نقص]]»<ref>{{متن قرآن|اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِنْ رَبِّكَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ}} «دست در گریبان خویش فرو بر (و برآور) تا سپید بیآسیب بیرون آید و (در پرهیز) از بیم، بازویت را به خویش بفشر که این دو (معجزه)، دو برهان از پروردگار تو برای فرعون و سرکردگان اوست، بیگمان آنان قومی نافرمانند» سوره قصص، آیه ۳۲.</ref>. | |||
این سفیدی و درخشندگی بر اثر [[بیماری]] برص و مانند آن نبود، نوری بود [[الهی]] که کاملاً تازگی داشت. مشاهدۀ این [[خارق عادت]] عجیب، در آن شب تاریک و در آن بیابان خالی، [[موسی]] را سخت تکان داد، و برای اینکه [[آرامش]] خویش را باز یابد دستور دیگری به او داده شد و دستور این بود: «دستهایت را بر سینهات بگذار تا قلبت آرامش خود را باز یابد»<ref>{{متن قرآن|اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِنْ رَبِّكَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ}} «دست در گریبان خویش فرو بر (و برآور) تا سپید بیآسیب بیرون آید و (در پرهیز) از بیم، بازویت را به خویش بفشر که این دو (معجزه)، دو برهان از پروردگار تو برای فرعون و سرکردگان اوست، بیگمان آنان قومی نافرمانند» سوره قصص، آیه ۳۲.</ref>. سپس همان ندا به موسی گفت: «این دو دلیل روشن از پروردگارت به سوی [[فرعون]] و اطرافیان او است که آنها [[قوم]] فاسقی بوده و هستند»<ref>{{متن قرآن|اسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُجْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ سُوءٍ وَاضْمُمْ إِلَيْكَ جَنَاحَكَ مِنَ الرَّهْبِ فَذَانِكَ بُرْهَانَانِ مِنْ رَبِّكَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمًا فَاسِقِينَ}} «دست در گریبان خویش فرو بر (و برآور) تا سپید بیآسیب بیرون آید و (در پرهیز) از بیم، بازویت را به خویش بفشر که این دو (معجزه)، دو برهان از پروردگار تو برای فرعون و سرکردگان اوست، بیگمان آنان قومی نافرمانند» سوره قصص، آیه ۳۲.</ref>. | |||
آری این گروه از [[طاعت]] [[پروردگار]] خارج شدهاند، و [[طغیان]] را به حد [[اعلی]] رساندهاند، [[وظیفه]] تو است که آنها را [[نصیحت]] کنی و [[اندرز]] گویی، و اگر مؤثر نشد با آنها [[مبارزه]] نمایی.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصههای قرآن (کتاب)|قصههای قرآن]] ص ۲۴۴.</ref> | |||
== مخالفان و دشمنان == | == مخالفان و دشمنان == | ||
== رحلت و محل دفن == | == رحلت و محل دفن == |