اصحاب علی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز
جایگزینی متن - 'اهل یمن' به 'اهل یمن'
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
* امّا برخی از [[یاران]] او خاص و ویژه و از حواریّون او محسوب می‌شدند، از قبیل: | * امّا برخی از [[یاران]] او خاص و ویژه و از حواریّون او محسوب می‌شدند، از قبیل: | ||
# [[مالک اشتر]] ([[مالک بن حارث]] الأشتر النخعی)، [[اهل | # [[مالک اشتر]] ([[مالک بن حارث]] الأشتر النخعی)، [[اهل یمن]] و از قبیلۀ مذحج، که در [[سفر]] [[امام علی|علی]] {{ع}} به [[یمن]] [[مسلمان]] شد. [[ایمان]]، [[بصیرت]]، [[شجاعت]] و ولای او نسبت به مولا، زبانزد بود. در [[کوفه]] می‌زیست. در دوران [[خلافت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} از [[فرماندهان سپاه]] او در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] بود. [[امام علی|علی]] {{ع}} او را به استانداری [[مصر]] تعیین کرد و همراه با عهدنامۀ معروف به آنجا فرستاد، امّا پیش از آنکه به [[مصر]] برسد، در بین راه با توطئۀ [[معاویه]] در سال ۳۸ [[هجری]] [[مسموم]] و [[شهید]] شد. [[شهادت]] او بر [[امام علی|علی]] {{ع}} بسیار سنگین بود. در [[نهج البلاغه]] با تعابیر بلندی او را ستوده است. | ||
# [[عمار یاسر]]، وی از [[اصحاب]] [[پیامبر]] و از [[مهاجران]] نخستین و شیفتۀ [[پیامبر]] و [[امام علی|علی]] {{عم}} بود. [[پدر]] و مادرش [[یاسر]] و سمیّه از [[شهیدان]] [[اسلام]] پیش از [[هجرت]] بودند. وی در عصر [[عثمان]] از منتقدان سرسخت بود. [[عمار یاسر]] در [[جنگ صفین]] در سال ۳۷ [[هجری]] در سنّ ۹۴ سالگی به [[شهادت]] رسید. | # [[عمار یاسر]]، وی از [[اصحاب]] [[پیامبر]] و از [[مهاجران]] نخستین و شیفتۀ [[پیامبر]] و [[امام علی|علی]] {{عم}} بود. [[پدر]] و مادرش [[یاسر]] و سمیّه از [[شهیدان]] [[اسلام]] پیش از [[هجرت]] بودند. وی در عصر [[عثمان]] از منتقدان سرسخت بود. [[عمار یاسر]] در [[جنگ صفین]] در سال ۳۷ [[هجری]] در سنّ ۹۴ سالگی به [[شهادت]] رسید. | ||
# [[مالک بن تیهان]]، [[ابو الهیثم]]. وی نیز از [[مسلمانان]] اولیه و [[صحابی پیامبر]] {{صل}} بود. [[قبل از هجرت]] [[مسلمان]] شد. در [[جنگ‌های پیامبر]] با [[مشرکین]] شرکت داشت. در دورۀ پس از [[پیامبر]] {{صل}}، یکی از معترضان به [[خلافت]] [[ابوبکر]] بود. با به [[خلافت]] رسیدن [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} در رکاب او [[فداکاری]] کرد و در [[جنگ صفین]] به [[شهادت]] رسید. | # [[مالک بن تیهان]]، [[ابو الهیثم]]. وی نیز از [[مسلمانان]] اولیه و [[صحابی پیامبر]] {{صل}} بود. [[قبل از هجرت]] [[مسلمان]] شد. در [[جنگ‌های پیامبر]] با [[مشرکین]] شرکت داشت. در دورۀ پس از [[پیامبر]] {{صل}}، یکی از معترضان به [[خلافت]] [[ابوبکر]] بود. با به [[خلافت]] رسیدن [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} در رکاب او [[فداکاری]] کرد و در [[جنگ صفین]] به [[شهادت]] رسید. | ||
| خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
# [[میثم تمار]]. وی [[غلام]] زنی از [[بنی اسد]] بود. [[امام علی|علی]] {{ع}} او را خرید و [[آزاد]] کرد. [[حضرت]] نحوۀ [[شهادت]] او را به وی گفته بود و نخلی را هم که قرار بود بر آن به دار آویخته شود نشانش داده بود. وی از [[شیعیان]] [[مخلص]] و [[یاران]] بی‌نظیر [[امام]] به‌شمار می‌رفت. [[ابن زیاد]] او را دستگیر کرد و به دار آویخت. [[میثم تمار]] تا آخرین دم که بر بالای دار زنده بود، [[زبان]] به [[مدح]] [[امام علی|علی]] {{ع}} و [[نقل]] [[فضایل]] او می‌گشود.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۴</ref> | # [[میثم تمار]]. وی [[غلام]] زنی از [[بنی اسد]] بود. [[امام علی|علی]] {{ع}} او را خرید و [[آزاد]] کرد. [[حضرت]] نحوۀ [[شهادت]] او را به وی گفته بود و نخلی را هم که قرار بود بر آن به دار آویخته شود نشانش داده بود. وی از [[شیعیان]] [[مخلص]] و [[یاران]] بی‌نظیر [[امام]] به‌شمار می‌رفت. [[ابن زیاد]] او را دستگیر کرد و به دار آویخت. [[میثم تمار]] تا آخرین دم که بر بالای دار زنده بود، [[زبان]] به [[مدح]] [[امام علی|علی]] {{ع}} و [[نقل]] [[فضایل]] او می‌گشود.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۴</ref> | ||
# [[عمرو بن حمق خزاعی]]. وی نیز از [[یاران]] ثابت‌قدم [[امام علی]] {{ع}} از قبیلۀ [[خزاعه]] و ساکن [[کوفه]] بود. در [[جنگ صفین]]، در [[دفاع]] از [[امام علی|علی]] {{ع}} [[حماسه‌ها]] آفرید و پس از [[شهادت]] [[امام]]، در [[کوفه]] از سران [[شیعه]] به شمار می‌آمد. چون تحت تعقیب [[والی کوفه]] بود متواری شد. [[معاویه]] [[زن]] او را دستگیر و زندانی کرد. [[عمرو بن حمق]] را یافتند و به [[شهادت]] رسانده و سرش را نزد [[همسر]] زندانی او فرستادند.<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱۲ ص ۲۴۲</ref> نسبت به [[شهادت]] او نیز، [[امام حسین|حسین بن علی]] {{ع}} در نامۀ اعتراض‌آمیزش به [[معاویه]] اشاره کرده است. | # [[عمرو بن حمق خزاعی]]. وی نیز از [[یاران]] ثابت‌قدم [[امام علی]] {{ع}} از قبیلۀ [[خزاعه]] و ساکن [[کوفه]] بود. در [[جنگ صفین]]، در [[دفاع]] از [[امام علی|علی]] {{ع}} [[حماسه‌ها]] آفرید و پس از [[شهادت]] [[امام]]، در [[کوفه]] از سران [[شیعه]] به شمار می‌آمد. چون تحت تعقیب [[والی کوفه]] بود متواری شد. [[معاویه]] [[زن]] او را دستگیر و زندانی کرد. [[عمرو بن حمق]] را یافتند و به [[شهادت]] رسانده و سرش را نزد [[همسر]] زندانی او فرستادند.<ref>موسوعة الامام علی بن ابی طالب، ج ۱۲ ص ۲۴۲</ref> نسبت به [[شهادت]] او نیز، [[امام حسین|حسین بن علی]] {{ع}} در نامۀ اعتراض‌آمیزش به [[معاویه]] اشاره کرده است. | ||
# [[رشید هجری]]. وی از [[یاران]] باوفای [[امام علی]] {{ع}} و از [[دوستان]] صمیمی [[میثم تمار]] و [[حبیب بن مظاهر]] بود. [[اهل | # [[رشید هجری]]. وی از [[یاران]] باوفای [[امام علی]] {{ع}} و از [[دوستان]] صمیمی [[میثم تمار]] و [[حبیب بن مظاهر]] بود. [[اهل یمن]] بود. پس از [[شهادت]] [[امام علی|علی]] {{ع}} در [[کوفه]] دچار فتنه‌های «زیاد» شد. او را دستگیر کرده به [[شهادت]] رساندند.<ref>بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۲</ref> | ||
# [[کمیل بن زیاد]]. [[اهل | # [[کمیل بن زیاد]]. [[اهل یمن]] و از قبیلۀ [[نخع]] و از [[اصحاب]] سرّ [[امام علی|امیرالمؤمنین]] و مردی [[شجاع]] و [[زاهد]] بود. در [[کوفه]] می‌زیست، سخنان [[امام علی|حضرت علی]] {{ع}} با او که در [[نهج البلاغه]] آمده است مشهور است و [[دعای کمیل]]، از تعلیمات [[حضرت]] به اوست. وی در زمان [[حجاج]] بن [[یوسف]] ثقفی دستگیر شد و به [[شهادت]] رسید. | ||
# [[قنبر]]. وی از فدائیان [[حضرت]] و پیوسته ملازم او بود و [[غلام]] [[امام]] به شمار می‌آمد و [[حضرت]] او را درپی کارهای مهم می‌فرستاد. وی نیز در زمان [[حجّاج]] دستگیر شد و به [[دستور]] او، وی را گردن زدند.<ref> ارشاد، مفید، ص ۳۲۸، بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۶</ref> | # [[قنبر]]. وی از فدائیان [[حضرت]] و پیوسته ملازم او بود و [[غلام]] [[امام]] به شمار می‌آمد و [[حضرت]] او را درپی کارهای مهم می‌فرستاد. وی نیز در زمان [[حجّاج]] دستگیر شد و به [[دستور]] او، وی را گردن زدند.<ref> ارشاد، مفید، ص ۳۲۸، بحار الأنوار، ج ۴۲ ص ۱۲۶</ref> | ||
# [[عبدالله بن عباس]]. او پسر [[عباس]] بن [[عبد المطلب]] و از [[بنی هاشم]] بود. در دوران [[خلافت]] [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}}، از [[یاران]] و [[مشاوران]] و [[فرماندهان]] او بود و در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] حضور داشت. پس از [[شهادت]] [[امام علی]] {{ع}} با [[امام حسن|امام مجتبی]] {{ع}} [[بیعت]] کرد. وی مقامی والا داشت و سخنان او در [[تفسیر]]، که همه را از [[امام علی|علی]] {{ع}} آموخته بود، فراوان است. وی در سال ۶۸ در ۷۱ سالگی در [[طائف]] درگذشت. | # [[عبدالله بن عباس]]. او پسر [[عباس]] بن [[عبد المطلب]] و از [[بنی هاشم]] بود. در دوران [[خلافت]] [[امام علی|امیرالمؤمنین]] {{ع}}، از [[یاران]] و [[مشاوران]] و [[فرماندهان]] او بود و در [[جنگ جمل]] و [[صفین]] و [[نهروان]] حضور داشت. پس از [[شهادت]] [[امام علی]] {{ع}} با [[امام حسن|امام مجتبی]] {{ع}} [[بیعت]] کرد. وی مقامی والا داشت و سخنان او در [[تفسیر]]، که همه را از [[امام علی|علی]] {{ع}} آموخته بود، فراوان است. وی در سال ۶۸ در ۷۱ سالگی در [[طائف]] درگذشت. | ||