پرش به محتوا

استعفاف: تفاوت میان نسخه‌ها

هیچ تغییری در اندازه به وجود نیامده‌ است. ،  ‏۲۹ دسامبر ۲۰۲۲
جز
جایگزینی متن - 'مونث' به 'مؤنث'
جز (جایگزینی متن - ' آن‌که ' به ' آنکه ')
جز (جایگزینی متن - 'مونث' به 'مؤنث')
خط ۱۸: خط ۱۸:
بعضی از شارحان گفته‌اند: استعفاف، [[طلب]] نمودن پارسایی و [[پاکدامنی]] است، و تعفّف، عبارت است از خودداری نمودن از حرام و از سؤال نمودن از مردم، و نیز گفته‌اند: استعفاف، [[خویشتن‌داری]] و دوری نمودن از [[زشتی‌ها]] و [[قبایح]] است<ref>مجمع البحرین، ص۳۸۵.</ref>.
بعضی از شارحان گفته‌اند: استعفاف، [[طلب]] نمودن پارسایی و [[پاکدامنی]] است، و تعفّف، عبارت است از خودداری نمودن از حرام و از سؤال نمودن از مردم، و نیز گفته‌اند: استعفاف، [[خویشتن‌داری]] و دوری نمودن از [[زشتی‌ها]] و [[قبایح]] است<ref>مجمع البحرین، ص۳۸۵.</ref>.


در ملخّص المنجد و منتهی الأرب آمده که: {{عربی|عِفَّة}}، مصدر است به معنای پارسایی، خودداری از ناروا، [[پاکی]] تن، و عفاف: دارو، و {{عربی|عَفاف و عَفافَة}}: پارسایی و پاکدامنی، و {{عربی|عَفافَة و عَفَّة}}؛ یعنی باقیمانده شیر در پستان و شیر جمع شده، و [[عفیف]]؛ یعنی [[پارسا]] و پاکدامن، و [[عفیفه]]، مونث آن است، و اعفاف: پارسا کردن و باز داشتن کسی از حرام، و تعفّف: [[خودداری از حرام]] و از سؤال و درخواست مساعدت، و استعفاف: پارسایی کردن و خودداری از محرمات و از طلب چیزی<ref>ملخص المنجد و منتهی الأرب، ص۵۵۳.</ref>.
در ملخّص المنجد و منتهی الأرب آمده که: {{عربی|عِفَّة}}، مصدر است به معنای پارسایی، خودداری از ناروا، [[پاکی]] تن، و عفاف: دارو، و {{عربی|عَفاف و عَفافَة}}: پارسایی و پاکدامنی، و {{عربی|عَفافَة و عَفَّة}}؛ یعنی باقیمانده شیر در پستان و شیر جمع شده، و [[عفیف]]؛ یعنی [[پارسا]] و پاکدامن، و [[عفیفه]]، مؤنث آن است، و اعفاف: پارسا کردن و باز داشتن کسی از حرام، و تعفّف: [[خودداری از حرام]] و از سؤال و درخواست مساعدت، و استعفاف: پارسایی کردن و خودداری از محرمات و از طلب چیزی<ref>ملخص المنجد و منتهی الأرب، ص۵۵۳.</ref>.
شیخ در مصباح الانظار فرموده: اصل {{عربی|عِفَّة}}، خودداری نمودن است از آنچه جایز و یا سزاوار نباشد، مانند: [[حفظ زبان]] از سؤال نمودن، محافظت شکم از حرام و محافظت [[فرج]] از [[زنا]]. ظاهر این است که همه این مراتب سودی نبخشد مگر با تمسّک به [[ولایت]]<ref>مصباح الانظار الأبرار، ص۱۶۱.</ref>.
شیخ در مصباح الانظار فرموده: اصل {{عربی|عِفَّة}}، خودداری نمودن است از آنچه جایز و یا سزاوار نباشد، مانند: [[حفظ زبان]] از سؤال نمودن، محافظت شکم از حرام و محافظت [[فرج]] از [[زنا]]. ظاهر این است که همه این مراتب سودی نبخشد مگر با تمسّک به [[ولایت]]<ref>مصباح الانظار الأبرار، ص۱۶۱.</ref>.
[[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] فرموده: تعفّف، ترک سؤال نمودن است، و استعفاف و تعفّف یکسانند و آن، عبارت است از طلب نمودن [[عفت]] و به کار بردن آن<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۳۸۶ و ج۷، ص۱۳۹.</ref>.
[[طبرسی]] در [[مجمع البیان]] فرموده: تعفّف، ترک سؤال نمودن است، و استعفاف و تعفّف یکسانند و آن، عبارت است از طلب نمودن [[عفت]] و به کار بردن آن<ref>مجمع البیان، ج۲، ص۳۸۶ و ج۷، ص۱۳۹.</ref>.
۲۱۸٬۰۹۰

ویرایش