حضرت داوود علیه السلام: تفاوت میان نسخه‌ها
←آنچه خداوند به داود داد
(←منابع) |
|||
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
[[قتاده]] یکی از [[مفسران]] گفته است: [[داود]] نخستین کسی بود که زره بافت و از آن در [[جنگ‌ها]] استفاده کرد<ref>طبرسی در مجمع البیان نقل کرده که سبب نرم شدن آهن در دست داود آن بود که روزی همچنان که داود برای سرکشی مأموران خود رفته بود، جبرئیل به صورت انسانی پیش وی آمد و بر او سلام کرد. داود جواب سلامش را داد و از وی پرسید: سیره و روش داود میان مردم چگونه است؟ جبرئیل در پاسخ گفت: سیره خوبی است اگر یک چیز در او نبود. داود پرسید: آن یک چیز کدام است؟ جبرئیل گفت: آن‌که وی از بیت‌المال روزی می‌خورد. داود از وی تشکر کرد و سوگند یاد کرد که از آن پس از بیت‌المال ارتزاق نکند. خدای سبحان که صدق گفتار داود را دانست، آهن را برای او نرم کرد تا به وسیله بافتن زره نان بخورد و صدوق در من لایحضره الفقیه نظیر همین قول را با اختصار از امام صادق{{ع}} روایت کرده و در آنجا است که داود سیصد و شصت زره به دست خود بافت و سیصد و شصت هزار فروخت و بدین ترتیب از بیت المال بی‌نیاز گردید، (مجمع البیان، ج۷، ص۵۸).</ref>. [[خدای تعالی]] در این باره فرموده: «و به داود از جانب خود فضلی (و [[برتری]] و مزیتی) دادیم (که گفتیم:) ای کوه‌ها! با وی هم‌آواز شوید و ای پرندگان! و آهن را برای او نرم کردیم و (بدو گفتیم) زره‌های کامل (یا فراخ) بساز و حلقه‌های آن را متناسب (و یک‌نواخت) کن و کار [[شایسته]] کنید که من بدان چه می‌کنید [[بینا]] هستم»<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ * أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِي السَّرْدِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ}} «و به راستی به داوود از نزد خود بخششی ارزانی داشتیم؛ ای کوه‌ها و پرندگان با وی همنوا شوید! و آهن را برای او نرم کردیم * (به او گفتیم) که زره‌هایی بباف و در زره‌بافی اندازه بدار؛ و کاری شایسته انجام دهید که من به آنچه انجام می‌دهید بینایم» سوره سبأ، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. | [[قتاده]] یکی از [[مفسران]] گفته است: [[داود]] نخستین کسی بود که زره بافت و از آن در [[جنگ‌ها]] استفاده کرد<ref>طبرسی در مجمع البیان نقل کرده که سبب نرم شدن آهن در دست داود آن بود که روزی همچنان که داود برای سرکشی مأموران خود رفته بود، جبرئیل به صورت انسانی پیش وی آمد و بر او سلام کرد. داود جواب سلامش را داد و از وی پرسید: سیره و روش داود میان مردم چگونه است؟ جبرئیل در پاسخ گفت: سیره خوبی است اگر یک چیز در او نبود. داود پرسید: آن یک چیز کدام است؟ جبرئیل گفت: آن‌که وی از بیت‌المال روزی می‌خورد. داود از وی تشکر کرد و سوگند یاد کرد که از آن پس از بیت‌المال ارتزاق نکند. خدای سبحان که صدق گفتار داود را دانست، آهن را برای او نرم کرد تا به وسیله بافتن زره نان بخورد و صدوق در من لایحضره الفقیه نظیر همین قول را با اختصار از امام صادق{{ع}} روایت کرده و در آنجا است که داود سیصد و شصت زره به دست خود بافت و سیصد و شصت هزار فروخت و بدین ترتیب از بیت المال بی‌نیاز گردید، (مجمع البیان، ج۷، ص۵۸).</ref>. [[خدای تعالی]] در این باره فرموده: «و به داود از جانب خود فضلی (و [[برتری]] و مزیتی) دادیم (که گفتیم:) ای کوه‌ها! با وی هم‌آواز شوید و ای پرندگان! و آهن را برای او نرم کردیم و (بدو گفتیم) زره‌های کامل (یا فراخ) بساز و حلقه‌های آن را متناسب (و یک‌نواخت) کن و کار [[شایسته]] کنید که من بدان چه می‌کنید [[بینا]] هستم»<ref>{{متن قرآن|وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ * أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِي السَّرْدِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّي بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرٌ}} «و به راستی به داوود از نزد خود بخششی ارزانی داشتیم؛ ای کوه‌ها و پرندگان با وی همنوا شوید! و آهن را برای او نرم کردیم * (به او گفتیم) که زره‌هایی بباف و در زره‌بافی اندازه بدار؛ و کاری شایسته انجام دهید که من به آنچه انجام می‌دهید بینایم» سوره سبأ، آیه ۱۰-۱۱.</ref>. | ||
در [[سوره]] صفرموده است: «... [[بنده]] ما [[داود]] را که صاحب نیرو بود یاد کن که به [[راستی]] وی بسیار بازگشت کننده (به سوی [[خدا]]) بود. ما کوه‌ها را رام او کردیم که شبان‌گاه و هنگام برآمدن [[آفتاب]] با وی [[تسبیح]] می‌کردند و پرندگان را نیز دسته جمعی (مسخر او کردیم) که همگی با او تسبیح می‌کردند و [[پادشاهی]] او را محکم کردیم و [[حکمت]] و [[فرزانگی]] به او دادیم و سخن نافذ بدو دادیم»<ref>{{متن قرآن|اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ * إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِشْرَاقِ * وَالطَّيْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ * وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ}} | در [[سوره]] صفرموده است: «... [[بنده]] ما [[داود]] را که صاحب نیرو بود یاد کن که به [[راستی]] وی بسیار بازگشت کننده (به سوی [[خدا]]) بود. ما کوه‌ها را رام او کردیم که شبان‌گاه و هنگام برآمدن [[آفتاب]] با وی [[تسبیح]] می‌کردند و پرندگان را نیز دسته جمعی (مسخر او کردیم) که همگی با او تسبیح می‌کردند و [[پادشاهی]] او را محکم کردیم و [[حکمت]] و [[فرزانگی]] به او دادیم و سخن نافذ بدو دادیم»<ref>{{متن قرآن|اصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُودَ ذَا الْأَيْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ * إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ يُسَبِّحْنَ بِالْعَشِيِّ وَالْإِشْرَاقِ * وَالطَّيْرَ مَحْشُورَةً كُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ * وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ}} «بر آنچه می‌گویند، شکیبا باش و از بنده ما داود توانمند یاد کن که اهل بازگشت (و توبه) بود * ما کوه‌ها را رام گرداندیم که با وی در پایان روز و بامدادان نیایش می‌کردند * و (نیز) پرندگان را در حالی که (بر او) گرد آورده بودیم به سوی او باز می‌گشتند * و فرمانروایی او را استوار کردیم و به او فرزانگی و گفتار پایانبخش (در داوری) دادیم» سوره ص، آیه ۱۷-۲۰.</ref>. که به گفته بسیاری از [[مفسران]] منظور از جمله اخیر، [[علم]] [[قضاوت]] و [[داوری]] میان [[مردم]] بود. | ||
[[ابن اثیر]] گوید: از جمله نعمت‌هایی که خدا به داود [[عنایت]] کرده بود، صدای [[روح]] افزا و گیرایی بود که وی داشت و هرگاه لب به خواندن [[زبور]] می‌گشود، وحوش بیابان اطراف وی [[اجتماع]] می‌کردند<ref>کامل التواریخ، ج۱، ص۲۲۳.</ref>. | [[ابن اثیر]] گوید: از جمله نعمت‌هایی که خدا به داود [[عنایت]] کرده بود، صدای [[روح]] افزا و گیرایی بود که وی داشت و هرگاه لب به خواندن [[زبور]] می‌گشود، وحوش بیابان اطراف وی [[اجتماع]] می‌کردند<ref>کامل التواریخ، ج۱، ص۲۲۳.</ref>. | ||
به طور [[اجمال]] نعمت‌هایی را که [[خداوند]] به داود عنایت کرد، می‌توان در جملات زیر خلاصه کرد: | به طور [[اجمال]] نعمت‌هایی را که [[خداوند]] به داود عنایت کرد، می‌توان در جملات زیر خلاصه کرد: | ||