حدیث فاطمة بضعة منی: تفاوت میان نسخه‌ها

بخاری در صحیح خود به نقل از <ref>زُهْرى[[ابوبکر]] محمدبن مسلم بن شهاب [[زهری]] [[تابعی]] مشهور و از راویان مشهور [[احادیث]] و [[تربیت]] یافته‌ [[خاندان]] [[زبیر]] است. او در سال 50 یا 52 هـ. ق. در [[مدینه]] متولد شد و در سال 124 هـ. ق در ناحیه‌ شغب (مرز [[شام]] و [[حجاز]]) از [[دنیا]] رفت. [[احادیث]] او را بالغ بر 2200 حدیث شمرده‌اند. (عسقلانی، تهذیب التهذیب، ج6، ص396). وی در کتب سته جمعاً حدود 3500 بار در [[اسناد روایات]] واقع شده است. تنها [[بخاری]] 607 حدیث که حدود 180 موردش از طریق [[عروه]] از [[عایشه]] است در صحیح خود از زهری نقل کرده است. بخشی از [[عمر]] وی مصادف است با دوران زندگانی [[امام علی بن الحسین]]{{ع}}، از این رو وی برخی [[روایات]] خود از جمله روایت مورد بحث را به آن حضرت نسبت داده است.</ref> می‌‌نویسد: «هنگامى كه على بن الحسين{{ع}} بعد از كشته شدن حسين بن على{{ع}} از نزد يزيد بن معاويه به مدينه آمد، مِسْوَر بن [[مخرمه]] به ديدار او رفت و گفت: آيا درخواستى از من دارى كه آن را انجام دهم؟ على بن الحسين فرمود: «نه..».. آنگاه مِسْوَر بن مخرمه به [[علی بن الحسین]]{{ع}} رو کرد و گفت: آن [[روز]] که على بن ابى طالب{{ع}}، دختر ابوجهل را در زمان فاطمه{{س}} خواستگارى كرد. من به سنّ [[بلوغ]] رسيده بودم، پيامبر [[خدا]]{{صل}} را به یاد می‌آورم که بالاى [[منبر]] براى [[مردم]] [[خطبه]] می‌خواند و از دامادش [[ابو العاص]] بن ربيع كه از طايفه بنى [[عبد]] [[شمس]] بود ياد می‌كرد و او را به خاطر خوش رفتاريش می‌ستود و می‌فرمود: «او به هنگام گفت و گو با من راست مى‌‏گفت و به وعده‌‏اى كه مى‏‌داد [[وفا]] مى ‌كرد <ref> کنایه از آنکه علی{{ع}} پیامبر{{صل}} را تصدیق نمی‌کرده، و به وعده‌های خود وفا دار نبوده است.</ref>..... به خدا [[سوگند]]! [[دختر رسول خدا]] و دختر [[دشمن خدا]] هيچ گاه با هم جمع نمى‏‌شوند» <ref>صحيح بُخارى، كتاب المناقب؛ ج3، حدیث 1364 و 1365، شماره 3523.</ref>. بخاری مشابه این نقل را در جای دیگری از صحیح خود نیز نقل کرده است.<ref>ر.ک: صحيح بُخارى، كتاب [[المناقب]]؛ ج3،[[ حدیث]] 1364 و 1365، شماره 3523.</ref>. وی همچنین در دو كتاب دیگرش «نكاح و [[طلاق]]»، به نقل از مِسْوَر بن [[مخرمه]] این داستان را طور دیگر نقل می‌کند و می‌نویسد: مِسْوَر گفته است: از پيامبر [[خدا]]{{صل}} شنيدم كه بر فراز [[منبر]] مى‏‌فرمود: «[[خانواده]] هُشام بن مغيره ([[ابوجهل]]) از من [[اجازه]] خواستند كه دخترشان را به [[ازدواج]] على بن ابى‏ طالب{{ع}} درآورند! من اجازه نمى‏‌دهم، اجازه نمى‌دهم، هرگز اجازه نمى‌دهم!! مگر اين‏كه پسر [[ابو طالب]] بخواهد دختر مرا طلاق دهد و با دختر آن‏ها ازدواج كند، چرا كه [[فاطمه]] پاره تن من است، كسى كه او را پريشان سازد، مرا پريشان كرده و كسى كه او را بيازارد مرا آزرده است» <ref>ر.ک: صحيح بُخارى، ج 5، كتاب نكاح؛ حدیث 2004، شماره 4932 و کتاب طلاق؛ ج3، حدیث 2022، شماره 4974؛ صحيح مُسلم، ج5، حدیث؛ 53- 55؛ [[سنن]] تِرمذى، ج5، حدیث؛ 464 و 465 شماره‏هاى 3893 و 3895؛ [[سنن ابن ماجه]]، ج3، حدیث 412 و 413 شماره‏ هاى 1998 و 1999؛ سنن ابى داوود، ج2، حدیث91 و 92 شماره ‏هاى 2069 و 2071؛ المستدرك على الصحيحين، ج3، حدیث 173، شماره هاى 7449- 4751 و [[مسند احمد]]، ج 4، حدیث 571، شماره 15691.</ref>.