حدیث فاطمة بضعة منی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[بخاری]] در نقل این داستان آن را به دو نفر منسوب می‌کند که به شرح حال هر یک می‌پردازیم:

وی كسى است كه بزرگانی از خود [[اهل سنت]] او را از جمله اشخاص [[منحرف]]، [[دروغگو]] و از [[دشمنان]] امير [[مؤمنان]] على{{ع}} و [[اهل]] بيت{{ع}} دانسته‌اند.<ref>ابن عبدالبر، استیعاب؛ ج 2، ص117؛ معتزلی، ابن ابی الحدید، شرح نهج البلاغه؛ ج4، ص102. ابن خَلّكان درباره دشمنی زُهْرى با اسلام و پيامبر{{صل}} و اهل بيت{{ع}} می‌نویسد: او این دشمنی را از پدرانش به ارث برده است. ابن خلکان، وفیات الاعیان، ج4، ص178.</ref>. دهلوى نیز در كتاب «[[رجال]] المشكاة» در شرح حال زُهْرى مى‏‌گويد: وی به كمىِ ديانت و ديندارى دچار شده بود و در دستگاه [[امویان]] به [[ثروت اندوزی]] پرداخته بود که این امر باعث [[سرزنش]] وی توسط [[دانشمندان]] و زاهدان معاصر او شده بود. <ref>عسقلانی، ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج 4، ص204؛ ابن شعبه، حرانی، تحف العقول عن آل رسول؛ ص274و277؛ غزالی، ابومحمد، احیاء علوم الدین، ج2، ص143.</ref>. آنچه در مورد زهری می‌توان گفت این است كه: وی از [[جاعلان حدیث]] در دستگاه امویان بود و برای اینکه [[حدیثی]] را به خورد [[مردم]] بدهد، آن را به [[پیامبر]]{{صل}} و یا اهل بیتش منسوب می‌کرد تا بیشتر مورد قبول مردم واقع شود. <ref>حسینی میلانی ،سید علی، خواستگاری ساختگی، ص81.</ref>.