اوضاع امپراتوری روم: تفاوت میان نسخه‌ها

* امپراتوری [[روم شرقی]] (بیزانس)، یکی از دو [[قدرت]] مهم دوره [[پیامبر اکرم]] {{صل}} بوده است<ref>ایران نیز از قدرت‌های مهم این زمان بوده است.</ref>. این [[کشور]] [[وارث]] امپراطوری [[روم]] غربی بود که در سال ۴۷۶ میلادی سقوط کرد و مرکز آن [[قسطنطنیه]] ([[استانبول]] فعلی) بود<ref>عبدالرحمان بن خلدون، تاریخ عبدالرحمان عبدالرحمان عبدالرحمان ابن خلدون، ج۱، ص۲۰۳.</ref>.سال ۴۷۶ میلادی در پی [[شورش]] بردگان از داخل و [[هجوم]] بربرها که از خارج آمده بودند و در رم ساکن شده بودند، امپراتوری [[روم]] غربی سقوط کرد<ref>کاظم علمداری، چرا ایران عقب ماند و غرب پیش رفت، ص۱۳۰.</ref>. مناطق بسیاری از اروپا که در واقع جزء قلمرو این امپراتوری بود، تحت [[سلطه]] امپراتوری [[روم شرقی]] (بیزانس) قرار گرفت.

* یکی از [[پادشاهان]] پس از ژوستی‌نین، "مریس" بود که [[ارتش]] به صورت ناگهانی علیه او [[شورش]] کرد. [[قیام]] سبزپوشان نیز به [[طغیان]] انجامید. "فکاس"، سرجوخه‌ای ارتشی، مریس و فرزندانش را به [[قتل]] رساند <ref>منتسکیو، علل عظمت و انحطاط رومیان، ص۲۴۶.</ref>. هنوز فکاس بر [[کارها]] مسلط نشده بود که هراکلیوس (هرقل) از [[آفریقا]] به [[روم]] آمد و فکاس را به [[قتل]] رساند. [[کشور]] در این زمان از هر سو در معرض حمله مهاجمان بود، [[ارتش]] از هم پاشیده بود و [[هرج و مرج]] همه جا [[حکم]] فرما بود. او با کمال زحمت در [[فکر]] چاره و درمان دردها افتاد که شاید آشفتگی‌ها را سر و سامان دهد؛ ولی این دفعه، حمله [[اعراب]] شروع شد. [[اعراب]] به همه جا حمله و همه جا را تسخیر می‌کردند...<ref>منتسکیو، علل عظمت و انحطاط رومیان، ص۲۵۲-۲۵۳.</ref> [[مسلمانان]]، سال سیزده [[هجری]] وارد [[شام]] شدند. هرقل (هراکلیوس)، امپراتور [[روم]] با تمام قوایی که در [[آسیای صغیر]] داشت به مقابله آنها شتافت؛ ولی نتوانست کاری از پیش از ببرد و سرانجام در [[یرموک]] [[شکست]] خورد و به [[قسطنطنیه]] مراجعت کرد<ref>مطهر بن طاهر مقدسی، البدء و التاریخ، ج۵، ص۱۸۴-۱۸۵.</ref>.