ابوذؤیب هذلی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابوذؤیب تا [[زمان عثمان]] در قید [[حیات]] بود و در سال ۲۶هـ با [[لشکر]] [[عبدالله بن سعد]] به [[آفریقا]] رفت و در فتح آفریقا شرکت جست.<ref>الاغانی ۶/۲۶۶ اسد الغابه ۵/۱۸۸.</ref> برخی گویند که او در [[جنگ]] [[روم]] نیز شرکت کرد و در روم درگذشت.<ref>الاصابه ۷/۶۳.</ref> برخی گویند که او وقتی از آفریقا به [[مصر]] برمی گشت در راه مصر<ref>الکامل فی التاریخ ۳/۹۴.</ref> و در سال ۲۶ <ref>الاغانی ۶/۲۶۶.</ref> یا حدود ۲۷ هـ <ref>معجم المؤلفین ۴/۱۳۱.</ref> درگذشت و [[ابن زبیر]] او را به [[خاک]] سپرد.<ref> اسد الغابه ۵/۱۸۸.</ref> او [[دیوان]] شعری دارد.<ref> تاریخ مدینة دمشق ۱۷/۵۳ معجم المؤلفین ۴/۱۳۱.</ref> از جمله اشعارش، قصیده عینیه او در سوگ پنج پسرش که بر اثر [[طاعون]] در یک سال درگذشتند، می‌‌باشد <ref>الاصابه ۷/۶۳.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۳۱۸ - ۳۱۹.</ref>