طاووس بن کیسان یمانی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوعبدالرحمان طاوس بن کیسان یمانی خولانی همدانی حمیری]] در سال ۳۳ هـ در [[یمن]] زاده شد و در همان جا پرورش یافت.<ref>معجم المفسرین، ج۱، ص ۲۴۲.</ref> او [[موالی]] [[بحیر بن ریسان]] یا [[ابن هوذه همدانی]] بود.<ref>صفة الصفوة، ج۲، ص ۱۸۸.</ref> نیاکان مادرش از [[مردمان]] [[فارس]]، و پدرش از [[خاندان]] [[نمر بن قاسط]] بود.<ref>الثقات، ج۴، ص ۳۹۱.</ref> به گفته [[ابن مرتضی]]، طاوس از [[اصحاب امیرمؤمنان علی]] {{ع}} بود <ref>طبقات المعتزله، ص ۱۶.</ref> و [[ابن خلکان]] نیز نقل می‌‌کند که وی از علی {{ع}} [[حدیث]] شنیده و نقل کرده است،<ref>وفیات الاعیان، ج۲، ص ۵۱۰.</ref> اما [[شیخ طوسی]] نام وی را در زمره [[اصحاب امام سجاد]] {{ع}} برشمرده <ref>رجال الطوسی، ص ۹۴.</ref> که با [[تاریخ]] ولادت او سازگار است. اساتید [[روایی]] طاوس عبارت‌اند از: [[امام علی]] {{ع}} [[زید بن أرقم]] [[زید بن ثابت]] و [[جابر بن عبدالله انصاری]].<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۵، ص ۹.</ref> او [[علم]] قرائت را نیز از [[ابن عباس]] فرا گرفت<ref>غایة النهایه، ج۱، ص ۳۴۱.</ref> و به زودی از [[قاریان]] برجسته [[روزگار]] خویش گردید و به «طاوس القرّاء» [[لقب]] یافت.<ref>وفیات الاعیان، ج۲، ص ۵۱۰.</ref>

گفته شده که وی چهل مرتبه [[حج]] به جای آورد<ref>الثقات، ج۴، ص ۳۹۱.</ref> و در نهایت یک [[روز]] پیش از ترویه، در مزدلفه یا [[منا]] درگذشت و هشام بن عبدالملک بر او [[نماز]] گزارد.<ref>صفة الصفوه، ج۲، ص ۱۹۰.</ref> [[عبدالله بن حسن بن حسن بن علی]] {{ع}} پیکر او را بردوش خود حمل، و به [[خاک]] سپرد.<ref>حلیة الاولیاء، ج۲، ص ۳.</ref> وفاتش به [[اختلاف]] بین سال‌های ۱۰۰ ـ ۱۰۶ هـ آمده است.<ref>خلاصة تهذیب تهذیب الکمال، ج۵، ص ۱۰؛ وفیات الاعیان، ج۲، ص ۵۱۰؛ حلیة الاولیاء، ج۴، ص ۳.</ref> از طاوس اثری به نام [[تفسیر]] برجای مانده است <ref>الذریعه، ج۴، ص ۲۷۹.</ref>.<ref> [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]]، ج۱ ص۴۱۰.</ref>