حسن بن محبوب سراد: تفاوت میان نسخه‌ها

[[ابوعلی حسن بن محبوب بن وهب بن جعفر بن وهب سراد بجلی کوفی]]، [[لقب]] [[زرّاد]] به معنای «زره‌ساز» است که [[حرفه]] جد او وهب بوده و [[امام رضا]] {{ع}} حسن را سراد نامید. جد اعلایش وهب از [[مردمان]] [[هند]] و از بردگان [[جریر بن عبدالله بجلی]] بود که از [[امام علی]] {{ع}}درخواست خرید خود را کرد، ولی جریر چون به این کار [[تمایل]] نداشت، او را [[آزاد]] کرد و وهب پس از [[آزادی]] به خدمت [[امام]] درآمد،<ref>اختیار معرفة الرجال، ص ۵۸۴.</ref> از همین روست که اینان بجلی خوانده می‌‌شوند.

[[حسن سرّاد]] از [[شاگردان]] و [[یاران]] [[امام کاظم]]، [[امام رضا]]<ref>رجال الطوسی، ص ۳۴۷ و ۳۷۲.</ref> و [[امام جواد]] {{ع}} به شمار می‌‌رود<ref>الفهرست (الندیم)، ص ۲۷۶.</ref> و از این بزرگواران و نیز شصت تن از [[شاگردان امام صادق]] {{ع}}<ref>معجم رجال الحدیث، ج5، ص ۹۱.</ref> و افرادی چون [[ابوحمزه ثمالی]]، [[جعفر بن سالم]]، [[حنان بن سدیر]]، [[صالح بن زراره]] و [[عبادة بن صهیب]] [[روایت]] دارد.<ref>لسان المیزان، ج2، ص ۲۴۸.</ref> [[محدثان]] بزرگی مانند [[محمد بن ابی عمیر]]، [[احمد بن محمد بن عیسی اشعری قمی]]، [[معاویه بن حکیم]]، [[یونس بن علی عطار]] و [[هیثم بن ابی مسروق]] از او روایت کرده‌اند.  

ابوعلی آثار و تألیفات متعددی دارد که عبارت‌اند از: التفسیر، الحدود، النکاح، الفرائض، الدیات <ref>الفهرست (الندیم)، ص ۲۷۶.</ref> معرفة رواة الاخبار<ref> معالم العلماء، ص ۳۳.</ref> طبقات الرجال، علل الاحادیث، فضائل الاعمال، فضائل القرآن، الاحتجاج، المصالح، الارضین الازاهیر، الاسباب، الاشکال، الافانین، اللانبیاء، احادیث الجن و الانس، اخص الاعمال، تعبیر الرؤیا، التحذیر، جداول الحکمه، الاوامر، الاوائل، البزائر، البلدان، التاریخ، المصالح، المحبوبات، المحاسن، معانی الحدیث و التحریف، الحیرة و الصفوه، الحیوان و الاجناس، التخویف، الروایه، الریاضه، السماء صوم، الایام، المکروهات، العتق، الترهیب، الفروق، القرائن، الکعبه، اللطائف، المآثر، ما خاطب الله به خلقه الجمل<ref>هدیة العارفین، ج1، ص ۲۶۶.</ref> المراج، الطلاق، النوادر (هزار ورقه) و المشیخه<ref>الفهرست (طوسی)، ص۴۷.</ref> که در اصول [[شیعه]] نوشته شده و مشهورتر از کتاب [[مزنی]] و امثال آن است. این کتاب بیش از صد سال پیش از [[غیبت کبری]] نگاشته شده و برخی از [[اخبار]] [[غیبت]] را در بر دارد.<ref>اعلام الوری، ج2، ص ۲۵۸.</ref> [[ابوسلیمان داود بن کوره قمی]]، از اساتید [[کلینی]] کتاب المشیخه را بر اساس [[کتب فقهی]] به صورت باب باب در آورده و [[شهید ثانی]] حدود هزار [[حدیث]] از آن را [[گزینش]] کرده است<ref>الذریعه، ج3، ص ۳۲۷ و ج21، ص۶۹.</ref> که نشان می‌‌دهد این اثر گران‌قدر تا سده دهم وجود داشته است.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص ۲۵۹.</ref>