|
برچسب: پیوندهای ابهامزدایی |
خط ۱: |
خط ۱: |
| '''[[عصمت امام]]''' یکی از اعتقادات [[شیعه]] دربارۀ [[پیامبران]] و [[امامان معصوم]] {{عم}} است که قائلاند ایشان از هرگونه [[گناه]]، [[خطا]]، [[اشتباه]] و [[نسیان]] مصونیت دارند، چرا که [[حجتهای الهی]]، هادیان [[بشر]] و [[پیشوایان]] مردمند و [[هادی]] بودن [[امامان]] به معنای لزوم اقتدای به آنها در همه امور است، از این رو ائمۀ [[هدی]] {{ع}} باید مصون از هر خطا، اشتباه و گناهی باشند. | | '''[[ولایت فقیه]]''' یکی از مهمترین و اساسیترین موضوعات در عصر [[غیبت کبری]] است. از آغاز ظهور [[اسلام]]، مسئله [[ولایت]] و [[رهبری]]، [[امّت]]، مطرح بوده و [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و پس از ایشان، [[امامان معصوم]] {{ع}} علاوه بر اینکه [[دین]] و [[شریعت اسلام]] و معارف آن را بیان کردهاند، [[امام]] و ولی و [[رهبر]] [[امت]] نیز بودهاند؛ یعنی همه [[مسلمین]]، مکلّف به [[اطاعت]] از آنها در همه امور [[اجتماعی]] نیز بودهاند و هیچ [[مسلمان]] شیعهای در این [[حقیقت]]، تردیدی ندارد. «ولایت فقیه» به معنای [[حاکمیت]] فقیه جامعالشرایط بر [[جامعه اسلامی]] و [[سرپرستی]] کلیه [[شؤون]] زندگی اجتماعی، توسط ایشان است. |
|
| |
|
| اندیشمندان جهت [[اثبات عصمت امام]] به [[ادله]]ای تمسک کردهاند. این ادله را میتوان به دو دسته [[عقلی]] و [[نقلی]] تقسیم کرد:
| | [[ضرورت]] مسأله ولایت فقیه از آن جهت است که حضور کامل [[دین]] در جامعۀ انسانی در گرو برپایی حکومت اسلامی است و [[ضرورت وجود حکومت]] [[اسلامی]] محدود به [[عصر پیامبر]] {{صل}} یا روزگار [[حضور امام معصوم]] {{ع}} نیست. خاستگاه [[نظام]] ولایت فقیه و شرط بقا و تداوم نظام ولایت فقیه در حیطه [[جامعه انسانی]] مبتنی بر دو مؤلفه است: [[مشروعیت]] و [[مقبولیت]]. مشروعیت ولایت فقیه به [[نصب الهی]] تعریف میشود و عنصر [[مقبولیت]] نیز بدین معناست که تا [[رهبری]] [[فقیه]]، توسط [[جامعه اسلامی]] مورد قبول واقع نشود، در عمل، [[ولایت]] وی جاری نمیشود؛ در این صورت، مقبولیت شرط تحقق است و در [[مشروعیت]] تصرفات فقیه [[حاکم]]، دخلی ندارد. |
| # '''ادله عقلی:'''
| |
| ## '''برهان وجوب اطاعت از امام:''' اگر از [[امام]] [[خطا]] سربزند، مخالفت و [[انکار]] او [[واجب]] خواهد بود و این با [[دستور خداوند]] بر اطاعت از او مغایرت دارد: {{متن قرآن|أَطِيعُوا اللَّهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِي الْأَمْرِ}}.
| |
| ## '''[[برهان حفظ شریعت]]:''' امام که [[حافظ شریعت]] است حتما باید معصوم باشد و الا [[شریعت]] [[حفظ]] نمیشود.
| |
| # '''[[ادله نقلی]]:'''
| |
| ## '''آیات کریمه قرآن:''' از جمله [[آیات دال بر عصمت امام]] عبارتاند از:
| |
| ### '''[[آیه ابتلا]]:''' {{متن قرآن|وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}. [[خداوند متعال]] در پاسخ [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} که در خواست کرد [[امامت]] در [[نسل]] و [[ذریه]] او قرار گیرد، فرمود: {{متن قرآن|لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ}}. از این عبارت استفاده میشود عهد امامت به هیچ ظالمی نمیرسد و کسی جز [[معصوم]] شایسته [[امامت]] نیست.
| |
| ### '''[[آیه اولی الامر]]:''' {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ أَطِيعُواْ اللَّهَ وَأَطِيعُواْ الرَّسُولَ وَأُولِي الأَمْرِ مِنكُمْ}}؛ [[روایات]] متعددی در منابع [[شیعه]] و [[اهل سنت]] وجود دارد که مراد از "اولی الامر" را [[ائمه معصومین]] {{ع}} معرفی میکنند. امر به [[اطاعت از پیامبر]] مطلق آمده است. در حالی که اگر در صدور امر یا [[نهی]]، خطایی در مورد آن حضرت امکانپذیر بود، باید در آیه، امر به [[اطاعت]] آن حضرت مقید شده باشد. امر به [[اطاعت از اولی الامر]] نیز به طور مطلق ذکر شده است و امر مطلق به اطاعت از شخصی مساوی با [[عصمت]] اوست.
| |
| ## '''روایات دال بر عصمت امام:''' از جمله بارزترین [[روایات]] موارد ذیلاند:
| |
| ### '''[[حدیث ثقلین]]:''' {{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}}: إِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ كِتَابَ اللَّهِ وَ عِتْرَتِي أَهْلَ بَيْتِي مَا إِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا أَبَداً إِنَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتَّى يَرِدَا عَلَيَّ الْحَوْضَ}}. [[پیامبر]] {{صل}} خبر داده است که قرآن و اهل بیت {{ع}} تا [[روز قیامت]] از هم جدا نخواهند شد. این فرض در صورتی صحیح است که هر چه قرآن میگوید، همان را اهل بیت بگویند و تمام [[افعال]] و [[کردار]] آنها منطبق بر قرآن و کلام خدا باشد.
| |
| ### '''[[حدیث سفینه]]:''' {{متن حدیث|قَالَ رَسُولُ اللهِ {{صل}}: إِنَّمَا مَثَلُ أَهْلِ بَيْتِي كَمَثَلِ سَفِينَةِ نُوحٍ مَنْ رَكِبَهَا نَجَا وَ مَنْ تَخَلَّفَ عَنْهَا غَرِقَ وَ مَنْ تَقَدَّمَهَا مَرَقَ وَ مَنْ لَزِمَهَا لَحِقَ}}. پیامبر {{صل}} به طور مطلق ملازمت [[اهلبیت]] را [[دستور]] دادهاند و آن را به منزله [[کشتی نوح]] دانستهاند. در صورتی اهل بیت همانند سفینه نوح به طور مطلق وسیله نجات خواهند بود که از هر [[اشتباه]] و [[انحراف]] و خطای [[علمی]] و عملی مصون باشند.
| |
|
| |
|
| <div class="mainpage_box_more">[[عصمت امام|ادامه]]</div> | | [[اثبات]] [[حکومت دینی]] در [[عصر غیبت]]، بیش از آنکه به [[تبیین نقلی]] نیاز داشته باشد، با نگاه عقلیِ قابل تحلیل و ارائه است؛ با این وجود سه دلیل عقلی برای اثبات ولایت فقیه بیان میشود: [[لزوم]] [[رهبری]] [[شایسته]] برای اداره [[حکومت اسلامی]] (تشکیل حکومت)؛ [[استمرار]] جریان [[امامت]] و [[لزوم]] [[قانون الهی]] و مجری [[قانون]]. علاوه بر ادله عقلی به ادله نقلی نیز استناد شده است. |
| | |
| | <div class="mainpage_box_more">[[ولایت فقیه|ادامه]]</div> |