ضرورت ولایت: تفاوت میان نسخه‌ها

با محور قرار دادن حقیقت [[توحید]] و بهره‌مندی از [[صفات خداوند]] نتیجه  این می شود که هیچ‌کس غیر از [[خداوند]] حق حاکمیت در [[جامعه]] را ندارد. هیچ [[انسانی]] [[حق]] ندارد [[اداره امور]] انسان‌های دیگر را به عهده بگیرد. چون هر نوع [[اعمال]] [[ولایتی]] منجر به سلب برخی [[آزادی‌های فردی]] شده و تنها خداوند که مالک [[حقیقی]] انسان‌هاست مجاز به این امر است. خدای متعال، [[ولایت]] و [[حاکمیت]] را از مجاری خاصی اعمال می‌کند. کسی که ولایت را از طرف خداوند عهده‌دار می‌شود، باید نمونه [[ضعیف]] و پرتوی از [[ولایت الهی]] را تحقق ببخشد. خصوصیات ولایت الهی، قدرت، [[حکمت]]، [[عدالت]]، [[رحمت]] و صفاتی این‌چنین است و چنین شخصی باید [[معصوم]] باشد تا جامعه از جهالت‌ها و [[شهوات]] و خودخواهی‌های [[مدیریتی]] مصون بماند<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در دیدار با مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی، سالروز عید غدیر، ۲۰/۴/۱۳۶۹.</ref>. بنابراین، نتیجه اصل [[توحید در مالکیت]] و [[توحید ربوبی]]، انحصار حاکمیت در [[حکومت الهی]] و [[ربوبیت تشریعی]] است<ref>حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، بیانات در تاریخ ۲۲/۷/۱۳۵۳.</ref>.