ابن سکیت در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

ابن‌سکیت در باب القنطره [[بغداد]] به معلمی مشغول بود و در قبال فعالیت خویش مزدی دریافت می‌کرد<ref>الفلاکة و المفلوکون، ص۱۰۴.</ref>. تا آنگاه که با بِشر و "ابراهیم"، [[فرزندان]] [[هارون]] و از کاتبان [[محمد بن طاهر]] آشنا شد و به [[تعلیم]] فرزندان آنان پرداخت. از این رو، زمانی که [[عبدالله بن طاهر]] به دنبال معلمی برای فرزندان خود بود، کاتبان ابن‌طاهر وی را معرفی کردند و ابن‌طاهر ماهانه پانصد [[درهم]] به او می‌داد. ابن‌سکیت گاه به [[سامرا]] مرکز [[خلافت عباسی]] می‌رفت و با [[عبدالله بن یحیی بن خاقان]]، [[وزیر]] [[متوکل]]، گفت‌و‌گو می‌کرد. این آشنایی سبب شد تا عبدالله بن خاقان، وی را به عنوان [[معلم]] [[معتز]] و مؤید، دو فرزند متوکل، معرفی کند<ref>تاریخ مدینة دمشق، ج۷۴، ص۱۵۲؛ معجم الأدباء، ج۲۰، ص۵۰.</ref>. به رغم [[اعتقاد]] افرادی چون [[احمد بن عبید]] و [[عبدالله بن عبدالعزیز بن قاسم]] در [[همنشین]] نشدن با متوکل<ref>إنباه الرواة، ج۴، ص۶۰.</ref>، ابن‌سکیت این سمت را پذیرفت و همین سبب شد تا در [[زندگی]] او گشایشی حاصل شود، چرا که متوکل ماهانه دو هزار درهم به او می‌داد و علاوه بر آن، گاه پاداش‌های گران‌بهایی نیز به وی می‌بخشید، چنان که در [[مجلسی]] پنجاه هزار درهم به او بخشید<ref>مرآة الجنان، ج۲، ص۱۱۰؛ إنباه الرواة، ج۴، ص۶۳.</ref>. تسلط [[یعقوب]] بر علم لغت تا آنجا بود که وی را پس از ابن‌اعرابی سرآمد لغویون خوانده‌اند و یا علم [[کوفیان]] را به ابن‌سکیت منتهی دانسته‌اند<ref>المزهر فی علوم اللغة و أنواعها، ج۲، ص۳۵۳.</ref>. با این حال، او خود را در نحو، چیره دست‌تر می‌داند<ref>الفهرست، ابن‌ندیم، ص۱۹.</ref>.

== وثاقت ابن سکیت ==