عصمت امام در کلام اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

==عصمت امام و مسأله [[غلو]]==

اکثر قریب به [[اتفاق]] [[شیعیان]]، عصمت را در تمام [[اعمال]]، چه شخصی و چه [[تبلیغی]]، چه [[سهو]] و خطا، چه [[نسیان]] و چه [[عصیان الهی]]، همه و همه بر [[نبی]] و [[جانشین]] او (که امام است) قبول و لازم می‌دانند<ref>{{عربی|اذا عرفت هذا فنقول افعال الانبیا لا تخلوا من الااربعه:.... الافعال المتعلقه بهم فی الدنیا}}؛ حلّی، حسن بن یوسف، معارج الفهم فی شرح النظم، ص۴۶۴.</ref>. این در حالی است که به [[عقیده]] علمای [[اهل سنت]] و نیز برخی از دگراندیشان [[شیعه]]، انتساب هرگونه صفات فرابشری به [[امامان]]، [[غلو]] به شمار می‌آید، بر این اساس، ادعای [[عصمت امامان]] نیز به جهت آنکه ادعایی فراتر از [[انسانیت]] [[انسان]] است، قابل قبول نخواهد بود لذا از نظر آنان هر روایتی که نشان دهندۀ [[عصمت]] [[اهل بیت]]{{ع}} و مصون بودن آنان از [[گناه]] و [[لغزش]] و [[خطا]] باشد، قابل [[نقد]] متنی و غلو آمیز است؛ چراکه انسان بودن امامان به ارتکاب خطا، [[سهو]] و [[نسیان]] است<ref>قلمداران، حیدرعلی، خلافت و امامت، ۴۵.</ref>.

== جمع‌بندی ==