پرش به محتوا

سامرا: تفاوت میان نسخه‌ها

۶٬۸۹۶ بایت اضافه‌شده ،  ‏۵ دسامبر ۲۰۱۸
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۸: خط ۸:
*اینک حرم [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} در قلب سامرا، چون نگینی می‌درخشد و دل های عاشقان را جذب می کند. حرمی که پیکر پاک دو حجت خدا را در دل دارد، نیز قبر حکیمه، دختر [[امام جواد]]{{ع}} و عمه [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} را که هنگام ولادت [[امام مهدی|امام زمان]]{{{ع}} در آن خانه ماند و شاهد قدرت نمایی پروردگار شد. نیز قبر "نرجس"، [[امام مهدی|مادر امام زمان]]{{ع}}، که پشت مرقد [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} قرار دارد. مزار "سمانه" مادر [[امام هادی]]{{ع}} و "سوسن" مادر [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} نیز در همین حرم شریف است. به علاوه بسیاری از بزرگان و فرزانگان هم در آستانه این دو [[امام]] بزرگوار مدفونند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
*اینک حرم [[امام هادی]] و [[امام عسکری]]{{عم}} در قلب سامرا، چون نگینی می‌درخشد و دل های عاشقان را جذب می کند. حرمی که پیکر پاک دو حجت خدا را در دل دارد، نیز قبر حکیمه، دختر [[امام جواد]]{{ع}} و عمه [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} را که هنگام ولادت [[امام مهدی|امام زمان]]{{{ع}} در آن خانه ماند و شاهد قدرت نمایی پروردگار شد. نیز قبر "نرجس"، [[امام مهدی|مادر امام زمان]]{{ع}}، که پشت مرقد [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} قرار دارد. مزار "سمانه" مادر [[امام هادی]]{{ع}} و "سوسن" مادر [[امام عسکری|امام حسن عسکری]]{{ع}} نیز در همین حرم شریف است. به علاوه بسیاری از بزرگان و فرزانگان هم در آستانه این دو [[امام]] بزرگوار مدفونند<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
*در شهر سامرا، سرداب مقدسی است که زیارتگاه شیعیان است. زائران سامرا، بوی یار را از این دیار استشمام می‌کنند و معتقدند که آخرین محلی که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} از آنجا پنهان شده است، همان سردابی است که در خانه [[امام عسکری]]{{ع}} بوده است. پیش از شروع غیبت صغری نیز، آخرین باری که جمعی از پیروان، آن حضرت را دیدند، در همان خانه و همان سرداب بود تا این ملاقات، از چشم نامحرم عباسیان دور و پنهان باشد. امروز هم در سامرا دری وجود دارد به نام "باب الغیبه" یا "غیبه المهدی" که از دوران خلفای عباسی مانده است و نقش و نگاری برجسته و خطوطی زیبا بر آن نقش بسته است. پلکانی که راه ورود و خروج سرداب است، به یک غرفه شش ضلعی منتهی می‌شود و دارای بیست پله است. در انتهای غرفه مستطیل شکلی، در چوبی یادشده قرار دارد و در پشت این در، اتاق کوچکی است که طول آن یک متر و ۸۰سانتی متر و عرض آن ۱/۵ متر است و به عنوان محل غیبت [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} مشهور است. در گوشه‌ای از همین اتاق نیز چاهی معروف به چاه غیبت قرار دارد<ref>مجله میراث جاویدان شماره۵، سال دوم بهار ۷۳.</ref>این داستان و باور، ریشه در همان ماجرای تاریخی دارد که پس از شهادت [[امام عسکری|امام حسن عسکری{{ع}} و نماز خواندن [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} بر پیکر پدر بزرگوار، مأموران خلیفه، خانه را محاصره کردند و همه جا را گشتند و اتاق به اتاق را تفتیش کردند، تا از آن فرزند ماه رخسار و خورشیدصفت، اثری بیابند. هرچه بیشتر گشتند، کمتر اثر و نشانی یافتند<ref>بحارالانوار، ج۵۰، ص۳۲۹.</ref> و از همانجا بود که غیبت حضرت آغاز شد و آن خورشید [[ولایت]] در پس پرده غیبت قرار گرفت و چشم‌ها در انتظار رؤیتش ماند. سرداب مطهر که در مجموعه نورانی حرم سامرّا قرار دارد، جای متبرّکی است و مستحب است [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} را در آنجا [[زیارت]] کنند. زیارتنامه حضرت در آن محل، در کتب دعا آمده است<ref>بحارالانوار، ج۹۹، ص۸۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
*در شهر سامرا، سرداب مقدسی است که زیارتگاه شیعیان است. زائران سامرا، بوی یار را از این دیار استشمام می‌کنند و معتقدند که آخرین محلی که [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} از آنجا پنهان شده است، همان سردابی است که در خانه [[امام عسکری]]{{ع}} بوده است. پیش از شروع غیبت صغری نیز، آخرین باری که جمعی از پیروان، آن حضرت را دیدند، در همان خانه و همان سرداب بود تا این ملاقات، از چشم نامحرم عباسیان دور و پنهان باشد. امروز هم در سامرا دری وجود دارد به نام "باب الغیبه" یا "غیبه المهدی" که از دوران خلفای عباسی مانده است و نقش و نگاری برجسته و خطوطی زیبا بر آن نقش بسته است. پلکانی که راه ورود و خروج سرداب است، به یک غرفه شش ضلعی منتهی می‌شود و دارای بیست پله است. در انتهای غرفه مستطیل شکلی، در چوبی یادشده قرار دارد و در پشت این در، اتاق کوچکی است که طول آن یک متر و ۸۰سانتی متر و عرض آن ۱/۵ متر است و به عنوان محل غیبت [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} مشهور است. در گوشه‌ای از همین اتاق نیز چاهی معروف به چاه غیبت قرار دارد<ref>مجله میراث جاویدان شماره۵، سال دوم بهار ۷۳.</ref>این داستان و باور، ریشه در همان ماجرای تاریخی دارد که پس از شهادت [[امام عسکری|امام حسن عسکری{{ع}} و نماز خواندن [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}} بر پیکر پدر بزرگوار، مأموران خلیفه، خانه را محاصره کردند و همه جا را گشتند و اتاق به اتاق را تفتیش کردند، تا از آن فرزند ماه رخسار و خورشیدصفت، اثری بیابند. هرچه بیشتر گشتند، کمتر اثر و نشانی یافتند<ref>بحارالانوار، ج۵۰، ص۳۲۹.</ref> و از همانجا بود که غیبت حضرت آغاز شد و آن خورشید [[ولایت]] در پس پرده غیبت قرار گرفت و چشم‌ها در انتظار رؤیتش ماند. سرداب مطهر که در مجموعه نورانی حرم سامرّا قرار دارد، جای متبرّکی است و مستحب است [[امام مهدی|امام زمان]]{{ع}} را در آنجا [[زیارت]] کنند. زیارتنامه حضرت در آن محل، در کتب دعا آمده است<ref>بحارالانوار، ج۹۹، ص۸۳.</ref><ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ زیارت (کتاب)|فرهنگ زیارت]]، ص:۲۷۶- ۲۷۹.</ref>.
 
*"سامرّا" دومین شهری است که عباسیان در ۱۲۰ کیلومتری شمال بغداد، بر کنار شرقی دجله ساختند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
*این شهر از زیارت‌گاه‌‏های عمده شیعیان و مدفن [[امام علی النقی]]{{ع}} و [[امام حسن عسکری]]{{ع}} است. سردابی که محل عبادت و استراحت [[امامان]]{{عم}} و زادگاه [[امام مهدی|حضرت قائم]]{{ع}} و محل تشرّف صالحان و دیدار ایشان بوده است، آن‏جا قرار دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
*نام این شهر به زبان آرامی "سامرا" دانسته شده و معتصم خلیفه عباسی که آن را پایتخت خود قرار داد، آن را "سرّ من رای" "به معنای این کس هرکه آن را ببیند، مسرور می‌‏شود" نام گذاشت. روی سکه‌‏هایی که زمان عباسیان در آن شهر ضرب شده و اکنون در دست است، همین نام عربی وجود دارد<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
*سامرّا به سبب مدفون بودن دو تن از [[امامان]] بزرگوار{{عم}}، از زیارتگاه‌‏های عمده شیعیان و از اماکن مقدس ایشان است. مشهد این دو [[امام]] در قسمتی از سامرّا واقع است که ارتش "عسکر" معتصم و اردوگاه وی آن‏جا بود؛از این‌‏رو ایشان را عسکری گویند. علاوه بر دو [[امام]] دهم و یازدهم، [[نرجس خاتون]] و [[حکیمه خاتون]] آن‏جا دفن شده همچنین جده، مادر [[امام حسن عسکری]] و [[حسین بن علی الهادی]] در این محل به خاک سپرده شدند.
*شکی نیست که [[امام مهدی|امام زمان]] {{ع}}، در شهر سامرا و در خانه پدر ارجمند خود، [[امام حسن عسکری]]{{ع}} دیده به جهان گشود و تا پایان عمر شریف پدر خود، کنار آن حضرت می‌‏زیست<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
*این دوره - بنابر دیدگاه مشهور- از هنگام ولادت حضرت "نیمه شعبان سال ۲۵۵ ق" آغاز و تا رحلت [[امام عسکری]]{{ع}} "هشتم ربیع الاول سال ۲۶۰ ق" پایان یافت<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
*از سوی دیگر، روایاتی نیز حکایت از آن دارد که در این دوره [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ با صلاحدید [[امام عسکری]]{{ع}} برای افرادی ویژه نمایان می‏‌شد و این اتفاق، در سامرا و در جوار پدر بزرگوارش صورت می‌‏گرفت<ref>  محمد بن یعقوب کلینی، الکافی، ترجمه سیّد جواد مصطفوی، ج ۲، ص ۱۱۹</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
*نه فقط بستگان نزدیک و خدمتگزاران بیت [[امامت]]، آن حضرت را در سامرا و در خانه [[امام عسکری]]{{ع}} دیده‏‌اند که بسیاری از یاران و برگزیدگان اصحاب [[امام]]، به شرف دیدار آن جمال چون آفتاب نایل شده‌‏اند که همگی از زندگی [[امام مهدی]]{{ع}} در کنار پدر در سامرا حکایت دارد. "[[یعقوب بن منقوش]]" گوید: "بر [[امام عسکری]]{{ع}} وارد شدم و او بر سکویی در سرا نشسته بود و سمت راست او اتاقی بود که پرده‏‌های آن آویخته بود. گفتم:"ای آقای من! صاحب الامر کیست؟ فرمود: پرده را بردار. پرده را بالا زدم؛ پسر‌بچه‌‏ای به قامت پنج وجب بیرون آمد، با پیشانی درخشان و رویی سپید و چشمانی درافشان و دو کتف ستبر و دو زانوی برگشته. خالی بر گونه راستش و گیسوانی بر سرش بود. آمد و بر زانوی پدرش، ابو محمد نشست. آن‏گاه به من فرمود: این، صاحب شما است. سپس [[امام]] بدو فرمود: پسرم! تا هنگام معلوم داخل شو. داخل اتاق شد و من بدو می‏‌نگریستم. به من فرمود: یعقوب! به داخل اتاق برو و ببین آن‏جا کیست. من داخل شدم؛ اما کسی را ندیدم"<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۱۶۴</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
*همچنین [[احمد بن اسحاق]] نقل کرده، حضرت را در در زمان [[امام عسکری]]{{ع}} در سامرا دیده است<ref>  شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمة، ج ۲، ص ۸۰</ref><ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.
*بنابراین روایات و روایت‏‌های دیگر، تردیدی نخواهد ماند که [[امام مهدی|حضرت مهدی]]{{ع}}‏ در طول زندگی [[امام عسکری]]{{ع}} همراه آن حضرت و در شهر سامرا مسکن و مأوا داشته است. اگر چه در این دوران نیز پنهانی زندگی می‌‏کرده است، عده فراوانی از نزدیکان و شیعیان آن حضرت را دیده‏‌اند<ref>[[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]،[[فرهنگ‌نامه مهدویت (کتاب)|فرهنگ‌نامه مهدویت]]، ص:۲۵۸ - ۲۶۰.</ref>.


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
۱۱۵٬۱۸۳

ویرایش