اثخان: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
واژه اثخان ریشه [[قرآنی]]<ref>{{متن قرآن|مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْآخِرَةَ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ}} «بر هیچ پیامبری روا نیست که اسیرانی داشته باشد تا (آنگاه که) در (سر) زمین (خویش دشمن را) از توان بیندازد؛ (شما از گرفتن اسیر) کالای ناپایدار این جهان را می‌خواهید و خداوند جهان واپسین را (برای شما) می‌خواهد و خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره انفال، آیه ۶۷.</ref> و [[روایی]]<ref>وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۷۱.</ref> دارد و [[فقها]] به تبع [[کتاب و سنت]]، در باب [[جهاد]]، آن را به کار برده‌اند. | واژه اثخان ریشه [[قرآنی]]<ref>{{متن قرآن|مَا كَانَ لِنَبِيٍّ أَنْ يَكُونَ لَهُ أَسْرَى حَتَّى يُثْخِنَ فِي الْأَرْضِ تُرِيدُونَ عَرَضَ الدُّنْيَا وَاللَّهُ يُرِيدُ الْآخِرَةَ وَاللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ}} «بر هیچ پیامبری روا نیست که اسیرانی داشته باشد تا (آنگاه که) در (سر) زمین (خویش دشمن را) از توان بیندازد؛ (شما از گرفتن اسیر) کالای ناپایدار این جهان را می‌خواهید و خداوند جهان واپسین را (برای شما) می‌خواهد و خداوند پیروزمندی فرزانه است» سوره انفال، آیه ۶۷.</ref> و [[روایی]]<ref>وسائل الشیعه، ج۱۵، ص۷۱.</ref> دارد و [[فقها]] به تبع [[کتاب و سنت]]، در باب [[جهاد]]، آن را به کار برده‌اند. | ||
[[اسیر]] گرفتن پیش از غلبه بر دشمن جایز نیست و اگر کسی اسیر گرفته شود، چنانچه مرد و بالغ باشد، کشته می‌شود، مگر آنکه به [[اسلام]] بگرود. این کار پس از غلبه بر دشمن جایز است و اسیر کشته نمی‌شود؛ هر چند به اسلام نگرود<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۲۸-۱۲۲.</ref><ref>فرهنگ فقه، ج۱، ص۲۴۹.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، | [[اسیر]] گرفتن پیش از غلبه بر دشمن جایز نیست و اگر کسی اسیر گرفته شود، چنانچه مرد و بالغ باشد، کشته می‌شود، مگر آنکه به [[اسلام]] بگرود. این کار پس از غلبه بر دشمن جایز است و اسیر کشته نمی‌شود؛ هر چند به اسلام نگرود<ref>جواهر الکلام، ج۲۱، ص۱۲۸-۱۲۲.</ref>.<ref>فرهنگ فقه، ج۱، ص۲۴۹.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص۹۲.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||