زیاد بن ابیه در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

وی همچنین برنامه‌ای برای [[اطعام]] [[صحابه]] مقیم کوفه، شرطه‌ها ([[نگهبانان]] و پلیس) و جنگجویان شهر در ظهر و [[شام]] [[اجرا]] نمود<ref>انساب الاشراف، ج۵، ص۲۴۲.</ref>. زیاد بن ابیه از سوی دیگر با [[تطمیع]] برخی علمای کوفه آنان را با خود همراه کرد و حتی در برخی [[احکام دینی]] دست برد و [[بدعت]] نهاد، که از جمله آنها [[ارث]] بردن [[مسلمان]] از [[کافر]] و کامل نکردن [[تکبیر]] در [[نماز]] بود. [[شریح قاضی]] که با افزایش عطایایش از [[بیت المال]] به [[زیاد بن ابیه]] بسیار نزدیک شده و در [[حکم]] [[مشاور]] او بود، در غیاب وی هم تکبیر نماز را کامل به جا نمی‌آورد؛ و در پاسخ [[اصحاب]] [[عبدالله بن مسعود]] که علت آن را پرسیدند، گفت: از [[مخالفت]] با زیاد بن ابیه [[پرهیز]] دارم!<ref>انساب الاشراف، ج۵، ص۲۴۲.</ref>.<ref>[[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی]] ص ۳۰۸.</ref>

[[ابومغیره زیاد بن عبید ثقفی]]<ref>ابن عساکر، تاریخ مدینة دمشق، ج۱۹، ص۱۶۵.</ref>، مادرش [[سمیه]] [[کنیز]] [[حارث بن کلده]] طبیب [[عرب]] بود که او را به همسرش [[صفیه]] بخشید و صفیه او را به [[ازدواج]] [[غلام]] [[رومی]] به نام «عبید» درآورد<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۸، ص۱۹۹.</ref> که زیاد منسوب به او است. سمیه از [[زنان]] بدکاره در [[طائف]] به شمار می‌آمد<ref>ابن حجر، الاصابه، ج۲، ص۵۲۸؛ همو، فتح الباری، ج۳، ص۴۳۵؛ ذهبی، سیر اعلام النبلاء، ج۳، ۴۹۴.</ref>. [[شیخ طوسی]] می‌فرماید: زیاد بن عبید [[کارگزار حضرت علی]]{{ع}} بر [[بصره]] بود<ref>رجال طوسی، ص۴۲.</ref>.