ابوزید اوسی: تفاوت میان نسخه‌ها

او در [[بدر]]<ref>ابن هشام، ج۲، ص۳۴۵؛ واقدی، ج۱، ص۱۵۹.</ref>، [[أحد]]، [[خندق]] و [[غزوات]] عصر [[رسول خدا]] {{صل}} شرکت کرده<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۴۹؛ طبری، ج۱۱، ص۵۰۴.</ref> و یکی از گردآورندگان [[قرآن]] شناخته شده است<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۴۹؛ حاکم نیشابوری، ج۳، ص۲۶۰.</ref>.

سعد قاریء، یکی از [[پیشگامان]] برای حضور در [[جنگ با ایرانیان]] بود. او پس از [[ابوعبید ثقفی]] برای [[جنگ]] اعلام [[آمادگی]] کرد. چون از [[عمر]] خواستند [[فرماندهی]] را تعیین کند، گفت: هر کس پیشی جوید، او [[فرمانده]] است و به [[سعد بن عبید]] و [[سلیط بن قیس]] گفت چنانچه بر ابوعبید پیشی گیرند، آنان را به فرماندهی بر می‌گزیند<ref>طبری، ج۳، ص۴۴۵.</ref>. اما وی در [[نبرد جسر]] ابو عبید (سال سیزده) از جنگ گریخت <ref>طبری، ج۳، ص۴۴۴.</ref>. عمر بدو پیشنهاد کرد برای [[پاک]] کردن [[خواری]] و [[زبونی]] از پرونده خود، در نبردهای [[شام]] شرکت کند، اما او نپذیرفت و گفت تنها به سرزمینی که از آن فرار کرده و به سوی [[دشمنی]] که بر آنان چنان زخمی وارد کرده، خواهد رفت. به همین منظور در [[نبرد قادسیه]] حضور یافت و همانجا در ۶۴ سالگی کشته شد<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۴۹؛ ابن اثیر، ج۶، ص۱۲۴؛ ر. ک: ابن عبدالبر، ج۲، ص۱۶۵ و ج۱۱، ص۵۰۴.</ref>. او در شب [[نبرد]] برای [[یاران]] [[خطبه]] خواند و با ابراز [[تمایل]] به [[شهادت]]، از آنان خواست [[خون]] از تن [[شهدا]] نشویند و آنها را در [[لباس]] رزم [[کفن]] کنند<ref>ابن سعد، ج۳، ص۳۴۹؛ عبدالرزاق صنعانی، ج۳، ص۵۴۳ و ج۵، ص۲۷۴؛ ابن ابی شیبه، ج۷، ص۶۰۷.</ref>. وی [[امام جماعت]] [[مسجد]] [[بنی عمرو بن عوف]] بود که برای [[تصدی]] [[امامت جماعت]] آن مسجد، [[رقابت]] وجود داشت. چون در [[قادسیه]] کشته شد، بر سر [[جانشینی]] وی [[اختلاف]] شد و سرانجام با نظر مساعد [[عمر]]، [[مجمع بن حارثه]] [[انتخاب]] گردید<ref>ابن سعد، ج۴، ص۲۷۵.</ref>. بیشتر منابع، [[مرگ]] او را در [[نبرد قادسیه]] دانسته‌اند، اما خلیفة بن خیاط<ref>خلیفه بن خیاط، ص۹۱.</ref> درگذشت او را چند ماه پس از حادثه قادسیه نوشته است و از احتمال درگذشت وی بر اثر جراحت سخن می‌گوید. برخی نیز کشته شدن وی را در جسر ابوعبید در قس الناطف نوشته‌اند<ref>مزی، ج۲۲، ص۳۷۴.</ref> که درست نیست و منشأ [[اشتباه]] از آنجاست که [[یوم]] جسر را به جسر ابی‌عبید گویا کرده‌اند؛ حال آنکه یوم جسر، یکی از ایام قادسیه است. عمر در مرگ او اندهگین شد و اظهار داشت: مرگ او، شیرینی [[فتح]] قادسیه را بر کام تلخ می‌کند<ref>بلاذری، ص۳۰۴.</ref>.