←دستپاچگی معاویه و نامه‌هایی برای قیس و پاسخ آن
| خط ۴۳: | خط ۴۳: | ||
اما به [[فضیلت]] [[پاسداری]] از [[حریم]] [[دولت کریمه]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} نایل شد و شعری که متضمن تبریک [[پیروزی]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} بر [[سپاه]] [[جمل]] بود در [[خدمت]] آن [[امام]] سرود و به [[ولایت]] آن [[حضرت]] تصریح کرد<ref>خصایص الائمه، تألیف سید رضی، ص۴۲.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۳۳-۱۱۳۴.</ref> | اما به [[فضیلت]] [[پاسداری]] از [[حریم]] [[دولت کریمه]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} نایل شد و شعری که متضمن تبریک [[پیروزی]] [[امیرمؤمنان]] {{ع}} بر [[سپاه]] [[جمل]] بود در [[خدمت]] آن [[امام]] سرود و به [[ولایت]] آن [[حضرت]] تصریح کرد<ref>خصایص الائمه، تألیف سید رضی، ص۴۲.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۱۳۳-۱۱۳۴.</ref> | ||
== دستپاچگی [[معاویه]] و نامه‌هایی برای [[قیس]] و | == دستپاچگی [[معاویه]] و نامه‌هایی برای [[قیس]] و پاسخ آن == | ||
[[معاویه]] پس از آن‌که از [[پیروزی]] [[سپاه]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بر نیروهای [[جمل]] [[آگاه]] شد، به شدت بیمناک گردید و خود را در مقابل دو جبهۀ خطرناک دید: [[جبهه]] [[عراق]] به [[رهبری علی]] {{ع}} و [[جبهه]] [[مصر]] به [[فرماندهی]] و سپه‌سالاری [[قیس بن سعد]]. [[معاویه]] به خوبی از [[اقتدار]] [[نظامی]] و [[سیاسی]] متحدالمآل این دو [[سپاه]] [[آگاه]] بود، او بر این مسئله وقوف داشت که هماهنگی این دو [[جبهه]] به [[راحتی]] می‌تواند [[توان]] [[دفاعی]] او را تحلیل برده و [[مقاومت]] او را در هم بشکند، از این رو تمام [[همت]] خود را به [[کار]] گرفت تا بلکه به هر ترتیب ممکن، میان این دو [[جبهه]] بزرگ، شکافی پدید آورد و به هر قیمتی شده با خرید و [[فریب]] [[قیس]]، نیروهای [[علی]] {{ع}} را از [[مدیریت]] و [[فرماندهی]] خردمندانۀ [[قیس]] [[محروم]] و او را از [[علی]] {{ع}} جدا نماید؛ لذا قبل از آن‌که [[حضرت علی]] {{ع}} از [[کوفه]] به جانب [[صفین]] حرکت کند، [[معاویه]] نامه‌ای برای [[قیس]] نوشت. در این [[نامه]] از [[قیس]] خواسته شده بود دست از [[حمایت]] [[علی]] {{ع}} بردارد تا در عوض اگر [[معاویه]] بر [[علی]] {{ع}} [[پیروز]] شد، [[حکومت]] [[کوفه]] و [[بصره]] و [[حجاز]] را به او و خاندانش واگذارد. البته در این [[نامه]] [[قیس]] و [[علی]] {{ع}} متهم به [[قتل عثمان]] شده بودند. | [[معاویه]] پس از آن‌که از [[پیروزی]] [[سپاه]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} بر نیروهای [[جمل]] [[آگاه]] شد، به شدت بیمناک گردید و خود را در مقابل دو جبهۀ خطرناک دید: [[جبهه]] [[عراق]] به [[رهبری علی]] {{ع}} و [[جبهه]] [[مصر]] به [[فرماندهی]] و سپه‌سالاری [[قیس بن سعد]]. [[معاویه]] به خوبی از [[اقتدار]] [[نظامی]] و [[سیاسی]] متحدالمآل این دو [[سپاه]] [[آگاه]] بود، او بر این مسئله وقوف داشت که هماهنگی این دو [[جبهه]] به [[راحتی]] می‌تواند [[توان]] [[دفاعی]] او را تحلیل برده و [[مقاومت]] او را در هم بشکند، از این رو تمام [[همت]] خود را به [[کار]] گرفت تا بلکه به هر ترتیب ممکن، میان این دو [[جبهه]] بزرگ، شکافی پدید آورد و به هر قیمتی شده با خرید و [[فریب]] [[قیس]]، نیروهای [[علی]] {{ع}} را از [[مدیریت]] و [[فرماندهی]] خردمندانۀ [[قیس]] [[محروم]] و او را از [[علی]] {{ع}} جدا نماید؛ لذا قبل از آن‌که [[حضرت علی]] {{ع}} از [[کوفه]] به جانب [[صفین]] حرکت کند، [[معاویه]] نامه‌ای برای [[قیس]] نوشت. در این [[نامه]] از [[قیس]] خواسته شده بود دست از [[حمایت]] [[علی]] {{ع}} بردارد تا در عوض اگر [[معاویه]] بر [[علی]] {{ع}} [[پیروز]] شد، [[حکومت]] [[کوفه]] و [[بصره]] و [[حجاز]] را به او و خاندانش واگذارد. البته در این [[نامه]] [[قیس]] و [[علی]] {{ع}} متهم به [[قتل عثمان]] شده بودند. | ||