←ولایت‌عهدی ولید و مرگ عبدالملک
(←منابع) |
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
||
| خط ۹۴: | خط ۹۴: | ||
عبدالملک [[روز]] [[پنج شنبه]]، نیمه [[شوال]] ۸۶ / ۷۰۵، در شصت سالگی در دِمَشق درگذشت. مدت خلافت او ۲۱ سال و یک ماه و نیم بود<ref>طبری، تاریخ الرسل و الملوک، ج۶، ص۴۱۸ - ۴۱۹.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش]] و [[رسول جعفریان|جعفریان]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۱۴۴.</ref>. | عبدالملک [[روز]] [[پنج شنبه]]، نیمه [[شوال]] ۸۶ / ۷۰۵، در شصت سالگی در دِمَشق درگذشت. مدت خلافت او ۲۱ سال و یک ماه و نیم بود<ref>طبری، تاریخ الرسل و الملوک، ج۶، ص۴۱۸ - ۴۱۹.</ref>.<ref>[[محمد سهیل طقوش|طقوش]] و [[رسول جعفریان|جعفریان]]، [[دولت امویان (کتاب)|دولت امویان]] ص ۱۴۴.</ref>. | ||
==عبدالملک مروان== | |||
او عبدالملک بن مروان بن حکم بن ابی‌العاص بن امیه بود و [[کنیه]] او را [[ابوالولید]] گفته‌اند. او در [[مدینه]] به [[سال ۲۶ هجری]]، در دوران [[خلافت]] [[عثمان بن عفان]] متولد شد. مادر او [[عایشه]]، دختر [[معاویه بن مغیره بن ابی‌العاص بن امیه]] بود. او [[قرآن]] را [[حفظ]] کرد و [[علوم دینی]] از جمله [[فقه]] و [[تفسیر]] و [[حدیث]] را زیرنظر [[استادان]] [[حجازی]] در مدینه فراگرفت. [[عبدالملک]] بسیار در مجالس [[علما]] شرکت می‌جست و زیاد به [[مسجد]] می‌رفت و قرآن می‌خواند و به همین سبب به کبوتر مسجد معروف شد. او در مدینه همیشه از [[علم]] و [[دانش]] [[فقها]] بهره می‌برد و فقط برای [[حج]] و [[جهاد]] [[شهر]] را ترک می‌کرد. پس از آن‌که پدرش، [[مروان بن حکم]]، [[دمشق]] را به سبب [[جنگ مرج راهط]] ترک کرد و به [[مصر]] رفت، او را [[نایب]] [[حکومت]] قرار داد و در [[رمضان]] [[سال ۶۵ هجری]]، بعد از [[مرگ]] پدرش با او به عنوان [[خلیفه]] [[بیعت]] کردند<ref>دولت امویان، ص۸۹.</ref>.<ref>[[سید امیر حسینی|حسینی، سید امیر]]، [[بصره و نقش آن در تحولات قرن اول هجری (کتاب)|بصره و نقش آن در تحولات قرن اول هجری]]، ص ۲۳۶.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||