بصره در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
←قاریان بصره
| خط ۷۹: | خط ۷۹: | ||
== قاریان بصره == | == قاریان بصره == | ||
یکی از مباحث [[تاریخی]] در [[علوم قرآنی]] [[شناسایی]] [[قرائات]] و [[قراء]] است که به بحث و بررسی درباره شیوه‌ها و انواع و شرایط قرائت و طبقات قرا و اصول قرائات آنها می‌پردازد. [[علم قرائت]]، اصول و [[قواعد]] [[وقف]]، وصل، مد، تشدید، ادغام و غیره را بیان می‌کند و در شناسایی قرا به شرح‌حال [[قاریان]] و شیوه‌های قرائت آنان می‌پردازد<ref>فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ص۳۶۶۰.</ref>. | یکی از مباحث [[تاریخی]] در [[علوم قرآنی]] [[شناسایی]] [[قرائات]] و [[قراء]] است که به بحث و بررسی درباره شیوه‌ها و انواع و شرایط قرائت و طبقات قرا و اصول قرائات آنها می‌پردازد. [[علم قرائت]]، اصول و [[قواعد]] [[وقف]]، وصل، مد، تشدید، ادغام و غیره را بیان می‌کند و در شناسایی قرا به شرح‌حال [[قاریان]] و شیوه‌های قرائت آنان می‌پردازد<ref>فرهنگ‌نامه علوم قرآنی، ص۳۶۶۰.</ref>. | ||
آغاز علم قرائت و پیدایش جمعی به نام قاریان به عصر [[صحابه]] منتسب می‌شود. گروهی قاریان را صاحبان [[کرسی]] [[تعلیم]] و [[تدریس]] [[قرآن]] می‌دانند و قرا را این‌گونه تعریف می‌کنند: قرا جمع [[قاری]] به معنای خوانندگان و [[دانشمندان]] به [[علم قرآن]] و آگاهان به قرآن هستند. صحابه، قرآن را از [[پیامبر]]{{صل}} آموختند و سپس خود [[مأمور]] [[آموزش]] به دیگران می‌شدند. | آغاز علم قرائت و پیدایش جمعی به نام قاریان به عصر [[صحابه]] منتسب می‌شود. گروهی قاریان را صاحبان [[کرسی]] [[تعلیم]] و [[تدریس]] [[قرآن]] می‌دانند و قرا را این‌گونه تعریف می‌کنند: قرا جمع [[قاری]] به معنای خوانندگان و [[دانشمندان]] به [[علم قرآن]] و آگاهان به قرآن هستند. صحابه، قرآن را از [[پیامبر]]{{صل}} آموختند و سپس خود [[مأمور]] [[آموزش]] به دیگران می‌شدند. | ||
از پیامبر{{صل}} نقل است: اگر کسی می‌خواهد قرآن را همان‌گونه که نازل شده است با طراوت و [[شادابی]] [[تلاوت]] کند، باید آن را بر طبق [[قرائت]] [[عبدالله مسعود]] بخواند. در جای دیگر، حضرت فرمودند: قرآن را از [[ابی بن کعب]] یاد گیرید؛ زیرا قرائت او بهتر از دیگران است. اُبی، «سیدالقراء» [[لقب]] داشت و از بزرگ‌ترین صحابه [[انصاری]] بود. او از [[اصحاب عقبه]] ثانیه بود و در [[بدر]] و [[احد]] و [[خندق]] حضور داشت<ref>مفتخری، حسین، فرشته کوشکی، «قراء و نقش ایشان در تحولات قرن اول هجری»، فصل‌نامه تاریخ اسلام، س ۶، شمسلسل ۲۲.</ref>. | از پیامبر{{صل}} نقل است: اگر کسی می‌خواهد قرآن را همان‌گونه که نازل شده است با طراوت و [[شادابی]] [[تلاوت]] کند، باید آن را بر طبق [[قرائت]] [[عبدالله مسعود]] بخواند. در جای دیگر، حضرت فرمودند: قرآن را از [[ابی بن کعب]] یاد گیرید؛ زیرا قرائت او بهتر از دیگران است. اُبی، «سیدالقراء» [[لقب]] داشت و از بزرگ‌ترین صحابه [[انصاری]] بود. او از [[اصحاب عقبه]] ثانیه بود و در [[بدر]] و [[احد]] و [[خندق]] حضور داشت<ref>مفتخری، حسین، فرشته کوشکی، «قراء و نقش ایشان در تحولات قرن اول هجری»، فصل‌نامه تاریخ اسلام، س ۶، شمسلسل ۲۲.</ref>. | ||
برخی از [[مورخان]] [[سعد بن عبید]] را اولین قاری معرفی می‌کنند؛ اما گروهی دیگر بر این [[عقیده]] هستند که [[مصعب بن عمیر]] اولین کسی است که پس از اعزام به یثرب به او لقب قاری داده شد؛ اما بهتر آن است، اولین قاری را خود پیامبر{{صل}} دانست که به‌عنوان اولین [[معلم]]، قرآن را از [[جبرئیل]] آموخت. سپس به صحابه آموزش داد<ref>مفتخری، حسین، فرشته کوشکی، «قراء و نقش ایشان در تحولات قرن اول هجری»، فصل‌نامه تاریخ اسلام، س ۶، شمسلسل ۲۲.</ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}}، صحابه را مستقیماً تعلیم می‌دادند و سپس آنان را [[مأمور]] [[تعلیم]] برخی دیگر می‌کردند. [[صحابه]] نیز سعی کردند [[معارف]] و اطلاعات خود را در [[اختیار]] افراد دیگر قرار دهند. و در این راه شخصیت‌های بارز و برجسته‌ای را پدید آوردند. گروهی از [[تابعین]] نیز در [[مدینه]]، [[مکه]]، [[کوفه]]، [[بصره]] و [[شام]] با تلمذ در نزد آن [[صحابی]] توانستند قرائت و [[معارف قرآن]] [[کریم]] را از [[یاران]] آن حضرت دریافت کنند. از جمله این [[شاگردان]] برجسته و ممتاز در بصره، می‌توانیم به ابو عالیه، [[ابو رجاء]]، [[ابو الاسود دئلی]]، [[نصر بن عاصم]]، [[یحیی بن یعمر]]، [[حسن بصری]]، [[ابن سیرین]] و [[قتاده]] اشاره کنیم<ref>تاریخ قرآن کریم، ص۳۱۰.</ref>. | برخی از [[مورخان]] [[سعد بن عبید]] را اولین قاری معرفی می‌کنند؛ اما گروهی دیگر بر این [[عقیده]] هستند که [[مصعب بن عمیر]] اولین کسی است که پس از اعزام به یثرب به او لقب قاری داده شد؛ اما بهتر آن است، اولین قاری را خود پیامبر{{صل}} دانست که به‌عنوان اولین [[معلم]]، قرآن را از [[جبرئیل]] آموخت. سپس به صحابه آموزش داد<ref>مفتخری، حسین، فرشته کوشکی، «قراء و نقش ایشان در تحولات قرن اول هجری»، فصل‌نامه تاریخ اسلام، س ۶، شمسلسل ۲۲.</ref>. [[رسول اکرم]]{{صل}}، صحابه را مستقیماً تعلیم می‌دادند و سپس آنان را [[مأمور]] [[تعلیم]] برخی دیگر می‌کردند. [[صحابه]] نیز سعی کردند [[معارف]] و اطلاعات خود را در [[اختیار]] افراد دیگر قرار دهند. و در این راه شخصیت‌های بارز و برجسته‌ای را پدید آوردند. گروهی از [[تابعین]] نیز در [[مدینه]]، [[مکه]]، [[کوفه]]، [[بصره]] و [[شام]] با تلمذ در نزد آن [[صحابی]] توانستند قرائت و [[معارف قرآن]] [[کریم]] را از [[یاران]] آن حضرت دریافت کنند. از جمله این [[شاگردان]] برجسته و ممتاز در بصره، می‌توانیم به ابو عالیه، [[ابو رجاء]]، [[ابو الاسود دئلی]]، [[نصر بن عاصم]]، [[یحیی بن یعمر]]، [[حسن بصری]]، [[ابن سیرین]] و [[قتاده]] اشاره کنیم<ref>تاریخ قرآن کریم، ص۳۱۰.</ref>. | ||