چرا می‌گویند به زبان آوردن و گفتن اسم واقعی امام مهدی حرام است؟ توضیح دهید (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

:::::*'''قسم دوم روایات:''' برخی از روایات که در این مورد وارد شده به روشنی دلالت دارد بر ترک نام بردن آن حضرت تا موقعی که قیام کند و سراسر زمین را همان‌گونه که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد نماید؛ اینک نمونه‌ای از روایات ذکر می‌شود:

::::#علّامه مجلسی از محمد بن زیاد ازدی نقل می‌کند که [[امام کاظم|امام موسی بن جعفر]] {{ع}} هنگامی که از [[امام مهدی|امام قائم]] {{ع}} سخنی به میان آمد فرمود: تولد [[امام مهدی|حضرت قائم]] {{ع}} بر مردم پنهان است، نام بردن او برای آنان جایز نیست تا وقتی که خداوند متعال او را ظاهر کند و به وسیله او زمین را همان‌گونه که پر از ظلم و جور شده، پر از عدل و داد نماید<ref>علّامه مجلسى قدّس سرّه، بحار الانوار، من طبع امین الضرب، ج ۱۳، ص ۸.</ref>.

::::#مرحوم کلینی قدّس سرّه، به سند خود از ابن هاشم داود بن قاسم جعفری نقل می‌کند که [[امام باقر]] {{ع}} فرمود: گواهی می‌دهم به آمدن مردی از فرزندان [[امام عسکری]] {{ع}} که نام و کنیه‌اش برده نمی‌شود تا قیامش ظاهر گردد، زمین را همان‌گونه که پر از جور شده، پر از عدل و داد کند...<ref>وسایل الشیعة، پیشین، ج ۳.</ref>.

:::::*'''قسم سوم روایات:''' برخی از روایات دلالت دارند که نام بردن [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} جایز نیست و عدم جواز به خاطر ترس از ضرر عنوان شده است، به عنوان نمونه چند روایت ذکر می‌شود:

:::::*'''قسم چهارم از روایات:''' روایات فراوانی وجود دارد که دلالت دارد خود [[ائمه|ائمه اطهار]] {{ع}} یا اصحابشان در موارد متعددی [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} را به نام یاد کرده‌اند که دو موردش ذکر می‌شود:

::::#صدوق از کلینی و او از اعلان بن رازی و او از بعضی اصحاب نقل می‌کند: وقتی همسر حضرت [[امام عسکری]] {{ع}} باردار شد، [[امام حسن]] {{ع}} به او فرمود: به زودی پسری را حمل می‌کند که نامش "محمد" است، و قائم بعد از من اوست<ref>وسایل الشیعة، پیشین، ح ۱۷.</ref>.

::::::این روایات دلیل آن است که نام بردن [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} به طور کلی در همه جا و همه حالات ممنوع و حرام نیست.

::::::نظریه علّامه بزرگوار حرّ عاملی: محدث معروف شیخ حرّ عاملی، در آخر باب 33 از ابواب امر به معروف و نهی از منکر می‌گوید: درباره تصریح به نام حضرت {{ع}}، امر به نام بردن آن حضرت به طور عموم، یا خصوص یا صراحت، یا با اشاره ابتدائاً و یا به عنوان تقریر و بیان کردن، در روایات و زیارت‌ها و دعاها و تعقیبات نماز و تلقین میت و... جدّاً فراوان هست<ref>همان، ص ۴۹۲.</ref>.