بریدة بن حصیب اسلمی: تفاوت میان نسخه‌ها

[[علامه مجلسی]] از [[روضة الواعظین]] [[نقل]] می‌کند که: وقتی [[فاطمه زهرا]] {{ع}} در بستر [[بیماری]] قرار گرفت به [[علی]] {{ع}} [[وصیت]] کرد که جنازه او را شبانه [[غسل]] داده و [[نماز]] بخواند و شبانه به [[خاک]] بسپارد و هیچ کس از افرادی که به او [[ظلم]] کرده‌اند بر جنازه‌اش حاضر نشوند. پس از آنکه [[فاطمه زهرا]] {{ع}} از [[دنیا]] رفت تمام [[اهل مدینه]] یک صدا گریستند و صدای [[ضجه]] و ناله [[زنان]] [[بنی هاشم]] [[خانه]] [[فاطمه]] {{ع}} را فرا گرفت و فوج فوج [[مردم مدینه]] برای [[تسلیت]] به [[خانه علی]] {{ع}} می‌آمدند، و در حالی که [[امام حسن|حسن]] و [[حسین]] در جلو [[پدر]] می‌گریستند، حاضرین را خوش آمد می‌گفت، ولی همه [[منتظر]] شرکت در [[تشییع جنازه]] یادگار [[پیامبر خدا]] {{صل}} بودند؛ اما [[ابوذر]] به [[دستور]] [[حضرت علی]] {{ع}} از [[خانه]] بیرون آمد و اعلام کرد همه به خانه‌هایشان بروند، زیرا [[تشییع جنازه]] به تأخیر افتاده است. همه [[مردم]] به خانه‌های خود رفتند تا فردا صبح برای [[تشییع جنازه]] و [[نماز]] و [[دفن]] حاضر شوند. اما پس از گذشت پاسی از [[شب]] که همه چشم‌ها به [[خواب]] رفت، [[امیر مؤمنان]] {{ع}} طبق [[وصیت]] [[فاطمه]] {{ع}} با جمع اندکی بر [[پیکر مطهر]] [[دخت پیامبر]] {{صل}} [[نماز]] خواند و محرمانه جنازه آن مظلومه [[تاریخ]] را به [[خاک]] سپرد، [[تشییع]] کنندگان و نمازگزاران و همراهان [[حضرت علی]] {{ع}} غیر از دو [[کودک]] خردسال [[فاطمه]] یعنی [[امام حسن|حسن]] و [[حسین]] {{ع}} عبارت بودند از: [[عباس]]، [[عمار یاسر]]، [[مقداد]]، [[ابوذر]]، [[سلمان]]، [[زبیر]]، [[عقیل]]، [[بریدة بن حصیب اسلمی]] و تعدادی از [[بنی هاشم]] و [[خواص]] آنان.