ابولبابه در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها

→ تفاوت با ویرایش قدیمی‌تر

ابولبابه در قرآن (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۲

۴ بایت حذف‌شده ، ‏۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳

جز

جایگزینی متن - 'واحدی' به 'واحدی'

دیداریویکی‌متن

Wasity

دیوان‌سالاران، مدیران

۲۱۸٬۵۲۹

ویرایش

@@ خط ۱۶: / خط ۱۶: @@
 == ابولبابه در [[شأن نزول]] ==
-#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! به خداوند و پیامبر خیانت نکنید و در امانت‌های خود دانسته خیانت نورزید» سوره انفال، آیه ۲۷.</ref>، {{متن قرآن|وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ}}<ref>«و بدانید که دارایی‌ها و فرزندانتان مایه آزمونند و اینکه خداوند است که پاداشی سترگ نزد اوست» سوره انفال، آیه ۲۸.</ref> [[واحدی]]،<ref>اسباب النزول، ص‌۱۹۳.</ref> [[زمخشری]]،<ref> الکشاف، ج‌۲، ص‌۲۱۳‌ـ‌۲۱۴.</ref> [[طبرسی]]،<ref>مجمع البیان، ج‌۴، ص‌۸۲۳.</ref> از کلبی، [[زهری]] و [[قتاده]]، [[روایت]] کرده‌اند که در ماجرای محاصره یهود بنی‌قریظه، پس از آنکه پیامبر {{صل}} پیشنهاد [[صلح]] آنان را رد کرد بنا به تقاضای آنان، ابولبابه را نزدشان فرستاد و فرمود: تنها باید [[حکمیّت]] سعدبن [[معاذ]] را بپذیرند. آنها با ابولبابه [[مشورت]] کردند که آیا [[شایسته]] است [[حکمیّت]] [[سعد ‌بن معاذ]] را بپذیرند؟ ابولبابه با اشاره به گلوی خود به آنان فهماند که اگر بپذیرند کشته خواهند شد و بدین ترتیب به خدا و پیامبر خیانت کرد و این [[آیه]] درباره او نازل شد. بر اساس روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} مراد از خیانت، [[معصیت]] است.<ref>تفسیر قمی، ج‌۱، ص‌۲۷۰.</ref> برخی معتقدند [[اموال]] و [[فرزندان]] [[ابولبابه]] که نزد [[بنی‌قریظه]] بود، او را به چنین خیانتی واداشت.<ref>مجمع‌البیان، ج‌۴، ص‌۸۲۳.</ref>
+#{{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَخُونُوا اللَّهَ وَالرَّسُولَ وَتَخُونُوا أَمَانَاتِكُمْ وَأَنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«ای مؤمنان! به خداوند و پیامبر خیانت نکنید و در امانت‌های خود دانسته خیانت نورزید» سوره انفال، آیه ۲۷.</ref>، {{متن قرآن|وَاعْلَمُوا أَنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَأَنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ}}<ref>«و بدانید که دارایی‌ها و فرزندانتان مایه آزمونند و اینکه خداوند است که پاداشی سترگ نزد اوست» سوره انفال، آیه ۲۸.</ref> واحدی،<ref>اسباب النزول، ص‌۱۹۳.</ref> [[زمخشری]]،<ref> الکشاف، ج‌۲، ص‌۲۱۳‌ـ‌۲۱۴.</ref> [[طبرسی]]،<ref>مجمع البیان، ج‌۴، ص‌۸۲۳.</ref> از کلبی، [[زهری]] و [[قتاده]]، [[روایت]] کرده‌اند که در ماجرای محاصره یهود بنی‌قریظه، پس از آنکه پیامبر {{صل}} پیشنهاد [[صلح]] آنان را رد کرد بنا به تقاضای آنان، ابولبابه را نزدشان فرستاد و فرمود: تنها باید [[حکمیّت]] سعدبن [[معاذ]] را بپذیرند. آنها با ابولبابه [[مشورت]] کردند که آیا [[شایسته]] است [[حکمیّت]] [[سعد ‌بن معاذ]] را بپذیرند؟ ابولبابه با اشاره به گلوی خود به آنان فهماند که اگر بپذیرند کشته خواهند شد و بدین ترتیب به خدا و پیامبر خیانت کرد و این [[آیه]] درباره او نازل شد. بر اساس روایتی از [[امام باقر]] {{ع}} مراد از خیانت، [[معصیت]] است.<ref>تفسیر قمی، ج‌۱، ص‌۲۷۰.</ref> برخی معتقدند [[اموال]] و [[فرزندان]] [[ابولبابه]] که نزد [[بنی‌قریظه]] بود، او را به چنین خیانتی واداشت.<ref>مجمع‌البیان، ج‌۴، ص‌۸۲۳.</ref>
 # [[نقل]] است که [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا الْيَهُودَ وَالنَّصَارَى أَوْلِيَاءَ بَعْضُهُمْ أَوْلِيَاءُ بَعْضٍ وَمَنْ يَتَوَلَّهُمْ مِنْكُمْ فَإِنَّهُ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! یهودیان و مسیحیان را دوست مگیرید که آنان (در برابر شما) هوادار یکدیگرند و هر کس از شما آنان را دوست بگیرد از آنان است؛ بی‌گمان خداوند گروه ستمگران را راهنمایی نمی‌کند» سوره مائده، آیه ۵۱.</ref> درباره ابولبابه در داستان [[خیانت]] او نازل شده است.<ref> جامع‌البیان، مج۴، ج۶، ص‌۳۷۳؛ مجمع البیان، ج‌۳، ص‌۳۱۸.</ref>
 # [[طبری]] <ref>جامع البیان، مج‌۴، ج‌۶، ص‌۳۱۵.</ref> از سدّی نقل می‌کند که آیه {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ لَا يَحْزُنْكَ الَّذِينَ يُسَارِعُونَ فِي الْكُفْرِ مِنَ الَّذِينَ قَالُوا آمَنَّا بِأَفْوَاهِهِمْ وَلَمْ تُؤْمِنْ قُلُوبُهُمْ وَمِنَ الَّذِينَ هَادُوا سَمَّاعُونَ لِلْكَذِبِ سَمَّاعُونَ لِقَوْمٍ آخَرِينَ لَمْ يَأْتُوكَ يُحَرِّفُونَ الْكَلِمَ مِنْ بَعْدِ مَوَاضِعِهِ يَقُولُونَ إِنْ أُوتِيتُمْ هَذَا فَخُذُوهُ وَإِنْ لَمْ تُؤْتَوْهُ فَاحْذَرُوا وَمَنْ يُرِدِ اللَّهُ فِتْنَتَهُ فَلَنْ تَمْلِكَ لَهُ مِنَ اللَّهِ شَيْئًا أُولَئِكَ الَّذِينَ لَمْ يُرِدِ اللَّهُ أَنْ يُطَهِّرَ قُلُوبَهُمْ لَهُمْ فِي الدُّنْيَا خِزْيٌ وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ}}<ref>«ای پیامبر! آنان که در کفر شتاب می‌ورزند تو را اندوهگین نکنند، همان کسانی که به زبان می‌گفتند ایمان آورده‌ایم در حالی که دل‌هاشان ایمان نیاورده است و یهودیانی که به دروغ گوش می‌سپارند جاسوسان گروهی دیگرند که نزد تو نیامده‌اند؛ عبارات (کتاب آسمانی) را از جایگاه آنها پس و پیش می‌کنند؛ (به همدیگر) می‌گویند اگر به شما این (حکمی که ما می‌خواهیم از سوی پیامبر) داده شد بپذیرید و اگر داده نشد، (از او) دوری گزینید- و از تو در برابر خداوند، برای کسی که عذاب وی را بخواهد، هیچ‌گاه کاری ساخته نیست- آنان کسانی هستند که خداوند نخواسته است دل‌هایشان را پاکیزه گرداند؛ در این جهان، خواری و در جهان واپسین عذابی سترگ دارند» سوره مائده، آیه ۴۱.</ref> درباره همو و همین واقعه است.