ابوبکر بن ابی‌قحافه: تفاوت میان نسخه‌ها

غنایم [[بحرین]]، نخستین [[مالی]] بود که در آغاز [[خلافت ابوبکر]] به [[مدینه]] رسید. او آن را به طور مساوی میان [[مردم]] تقسیم کرد و به هر تن بیش از هفت درهم<ref>قاضی ابویوسف، ص۴۲.</ref> یا به قولی یک [[دینار]]<ref>یعقوبی، ج۲، ص۱۳۴.</ref> رسید. ابوبکر به [[پیروی]] از رسول خدا {{صل}} با [[مسیحیان]] [[نجران]] [[رفتاری]] مسالمت‌آمیز داشت و برای آنان جوارنامه‌ای شبیه جوارنامه رسول خدا {{صل}} در [[آزادی]] عمل آنان در [[اراضی]]، [[اموال]]، [[عبادات]] و کنیسه‌هاشان نوشت<ref>قاضی ابویوسف، ص۷۳.</ref>.<ref>[[حسین حسینیان مقدم|حسینیان مقدم، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۱ (کتاب)|مقاله «ابوبکر بن ابی‌قحافه»، دانشنامه سیره نبوی]] ج۱، ص۱۷۷-۱۷۸.</ref>

بر اساس روایاتی، ابوبکر نخستین کسی بود که قرآن را گردآوری کرد<ref>ابن سعد، ج۳، ص۱۴۴؛ابن ابی شیبه، ج۷، ص۱۹۶.</ref>. او پس از کشته شدن [[قاریان]] زیادی در [[نبرد]] یمامه، قرآن را که پیش از آن به طور پراکنده نوشته شده بود، جمع کرد و برای این کار ۲۵ تن از [[قریش]] و پنجاه تن از [[انصار]] را به کار گرفت و نوشته‌ها را بر [[سعید بن عاص]] که مردی [[فصیح]] بود، عرضه کرد. بر اساس [[روایت]] [[زید بن ثابت]]، ابوبکر وی را، به پیشنهاد عمر [[مأمور]] [[گردآوری قرآن]] کرد و قرآن گردآوری شده نزد ابوبکر و سپس نزد عمر و پس از وی نزد [[حفصه]] نگه‌داری می‌شد. در ماجرای [[اتحاد]] مصاحف، عثمان همه مصاحف را به جز این قرآن سوزاند، اما بعدها [[مروان]] آن را از [[عبدالله بن عمر]] گرفت و سوزاند<ref>بخاری، ج۶، ص۹۸ و ۹۹؛ ابن کثیر، البدایه، ج۷، ص۲۴۳.</ref>.