برادری امام علی با پیامبر خاتم: تفاوت میان نسخه‌ها
←عقد اخوت میان پیامبر اکرم {{صل}} و امام علی {{ع}} در مکه و مدینه
(←مقدمه) |
|||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
== [[عقد اخوت]] میان [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[امام علی]] {{ع}} در [[مکه]] و [[مدینه]] == | == [[عقد اخوت]] میان [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[امام علی]] {{ع}} در [[مکه]] و [[مدینه]] == | ||
[[رسول خدا]] {{صل}} برای تحقق [[عینی]] اصل [[اخوت]] دو بار میان [[مسلمانان]] [[پیمان اخوت]] بست، بار نخست پیش از [[هجرت]]؛ میان [[مهاجران]] تا آنان را برای حرکتی بزرگ و سرنوشت‌ساز و سرفصلی جدید در [[تاریخ]] [[بشر]] آماده سازد<ref>ر. ک: الروض الأنف، ج۴، ص۲۹۶-۲۹۷؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۶۷؛ احمد شلبی، موسوعة التاریخ الاسلامی، الطبعة الثالثة عشرة، مکتبة النهضة المصریة، القاهرة، ۱۹۸۸ م. ج۱، ص۲۸۳؛ الصحیح من سیرة النبی الاعظم، ج۲، ص۲۲۸.</ref>، میان [[ابوبکر]] و [[عمر]]، [[حمزه]] و [[زید بن حارثه]]، [[عثمان]] و [[عبد الرحمن بن عوف]]، [[زبیر]] و [[ابن مسعود]]، [[عبادة بن حارثه]] و [[بلال]]، [[مصعب بن عمیر]] و [[سعد بن ابی وقاص]]، [[ابوعبیده جراح]] و [[سالم مولی ابی حذیفه]]، [[سعید بن زید]] و [[طلحة بن عبیدالله]] و میان [[علی]] و خودش و به علی فرمود: «آیا [[راضی]] نیستی که من [[برادر]] تو باشم؟» گفت: «آری، راضی‌ام». فرمود: «تو برادر من در [[دنیا]] و [[آخرتی]]»<ref>مستدرک الحاکم، ج۳، ص۱۴؛ الاستیعاب، ج۳، ص۳۵؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۶۷؛ فتح الباری، ج۷، ص۳۴۴-۳۴۵؛ السیرة الحلبیة، ج۲، ص۲۰؛ سیرة زینی دحلان، ج۱، ص۲۹۹.</ref><ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۵۶۲-۵۶۶.</ref> | [[رسول خدا]] {{صل}} برای تحقق [[عینی]] اصل [[اخوت]] دو بار میان [[مسلمانان]] [[پیمان اخوت]] بست، بار نخست پیش از [[هجرت]]؛ میان [[مهاجران]] تا آنان را برای حرکتی بزرگ و سرنوشت‌ساز و سرفصلی جدید در [[تاریخ]] [[بشر]] آماده سازد<ref>ر. ک: الروض الأنف، ج۴، ص۲۹۶-۲۹۷؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۶۷؛ احمد شلبی، موسوعة التاریخ الاسلامی، الطبعة الثالثة عشرة، مکتبة النهضة المصریة، القاهرة، ۱۹۸۸ م. ج۱، ص۲۸۳؛ الصحیح من سیرة النبی الاعظم، ج۲، ص۲۲۸.</ref>، میان [[ابوبکر]] و [[عمر]]، [[حمزه]] و [[زید بن حارثه]]، [[عثمان]] و [[عبد الرحمن بن عوف]]، [[زبیر]] و [[ابن مسعود]]، [[عبادة بن حارثه]] و [[بلال]]، [[مصعب بن عمیر]] و [[سعد بن ابی وقاص]]، [[ابوعبیده جراح]] و [[سالم مولی ابی حذیفه]]، [[سعید بن زید]] و [[طلحة بن عبیدالله]] و میان [[علی]] و خودش و به علی فرمود: «آیا [[راضی]] نیستی که من [[برادر]] تو باشم؟» گفت: «آری، راضی‌ام». فرمود: «تو برادر من در [[دنیا]] و [[آخرتی]]»<ref>مستدرک الحاکم، ج۳، ص۱۴؛ الاستیعاب، ج۳، ص۳۵؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۶۷؛ فتح الباری، ج۷، ص۳۴۴-۳۴۵؛ السیرة الحلبیة، ج۲، ص۲۰؛ سیرة زینی دحلان، ج۱، ص۲۹۹.</ref><ref>[[م‍ص‍طف‍ی دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی|دل‍ش‍اد ت‍ه‍ران‍ی، م‍ص‍طف‍ی]]، [[سیره نبوی ج۲ (کتاب)|سیره نبوی]]، ج۲، ص ۵۶۲-۵۶۶.</ref> | ||
==حدیث منزلت== | |||
{{اصلی|حدیث منزلت}} | |||
همچنین حضرت چندی پس از ورود به [[مدینه]] [[پیمان اخوت]] میان [[مسلمانان]] ایجاد کرد<ref>در زمان آن اختلاف است. برخی گفته‌اند بلافاصله پس از ورود به مدینه و پیش از بنای مسجد مدینه و یا در زمان بنای مسجد مدینه صورت گرفته است، برخی نیز آن را پنج ماه پس از هجرت یا هشت و نه ماه و مانند آن ذکر کرده‌اند. ر. ک: امتاع الاسماع، ج۱، ص۵۰؛ فتح الباری، ج۷، ص۳۴۵؛ سیرة زینی دحلان، ج۱، ص۳۳۷.</ref>. [[پیامبر]] [[فرمان]] داد هر [[مهاجر]] با یکی از [[انصار]]، [[پیمان برادری]] بندد: {{متن حدیث|تأخوا في الله أخوین}}<ref>سیرة ابن هشام، ج۲، ص۱۲۴؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۲، ص۱۵۲؛ البدایة و النهایة، ج۳، ص۲۷۷؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۶۷؛ السیرة الحلبیة، ج۲، ص۹۱؛ موسوعة التاریخ الاسلامی، ج۱، ص۲۸۳؛ و نیز ر. ک: محمدحسین هیکل، حیاة محمد {{صل}}، الطبعة الخامسة، مطبعة مصر، القاهرة، ص۲۳۷.</ref>. تنها استثنایی که در میان بود [[انتخاب]] [[علی]] برای [[برادری]] خویش بود که هر دو مهاجر بودند. پیامبر دست [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} را گرفت و فرمود: {{متن حدیث|هذا أَخِي}}<ref>سیرة ابن هشام، ج۲، ص۱۲۴؛ الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۳۸؛ سنن الترمذی، ج۵، ص۵۹۵؛ أبو القاسم علی بن الحسن المعروف بابن عساکر، ترجمة الامام علی بن أبی طالب {{عم}} من تاریخ مدینة دمشق، تحقیق محمد باقر المحمودی، الطبعة الثانیة، مؤسسة المحمودی للطباعة و النشر، بیروت، ۱۳۹۸ ق. ج۱، ص۱۱۷-۱۱۹؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۲، ص۱۸۵-۱۸۶؛ الریاض النضرة، ج۲، ص۱۱۱؛ نهایة الارب، ج۱۶، ص۳۴۷؛ البدایة و النهایة، ج۳، ص۲۷۷؛ تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۲۳؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۶۷؛ الاصابة، ج۲، ص۵۰۱؛ فتح الباری، ج۷، ص۳۴۵؛ موسوعة التاریخ الاسلامی، ج۱، ص۲۸۳؛ تاریخ الجنس العربی، ج۶، ص۱۴۰.</ref>. | همچنین حضرت چندی پس از ورود به [[مدینه]] [[پیمان اخوت]] میان [[مسلمانان]] ایجاد کرد<ref>در زمان آن اختلاف است. برخی گفته‌اند بلافاصله پس از ورود به مدینه و پیش از بنای مسجد مدینه و یا در زمان بنای مسجد مدینه صورت گرفته است، برخی نیز آن را پنج ماه پس از هجرت یا هشت و نه ماه و مانند آن ذکر کرده‌اند. ر. ک: امتاع الاسماع، ج۱، ص۵۰؛ فتح الباری، ج۷، ص۳۴۵؛ سیرة زینی دحلان، ج۱، ص۳۳۷.</ref>. [[پیامبر]] [[فرمان]] داد هر [[مهاجر]] با یکی از [[انصار]]، [[پیمان برادری]] بندد: {{متن حدیث|تأخوا في الله أخوین}}<ref>سیرة ابن هشام، ج۲، ص۱۲۴؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۲، ص۱۵۲؛ البدایة و النهایة، ج۳، ص۲۷۷؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۶۷؛ السیرة الحلبیة، ج۲، ص۹۱؛ موسوعة التاریخ الاسلامی، ج۱، ص۲۸۳؛ و نیز ر. ک: محمدحسین هیکل، حیاة محمد {{صل}}، الطبعة الخامسة، مطبعة مصر، القاهرة، ص۲۳۷.</ref>. تنها استثنایی که در میان بود [[انتخاب]] [[علی]] برای [[برادری]] خویش بود که هر دو مهاجر بودند. پیامبر دست [[علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} را گرفت و فرمود: {{متن حدیث|هذا أَخِي}}<ref>سیرة ابن هشام، ج۲، ص۱۲۴؛ الطبقات الکبری، ج۱، ص۲۳۸؛ سنن الترمذی، ج۵، ص۵۹۵؛ أبو القاسم علی بن الحسن المعروف بابن عساکر، ترجمة الامام علی بن أبی طالب {{عم}} من تاریخ مدینة دمشق، تحقیق محمد باقر المحمودی، الطبعة الثانیة، مؤسسة المحمودی للطباعة و النشر، بیروت، ۱۳۹۸ ق. ج۱، ص۱۱۷-۱۱۹؛ مناقب ابن‌شهرآشوب، ج۲، ص۱۸۵-۱۸۶؛ الریاض النضرة، ج۲، ص۱۱۱؛ نهایة الارب، ج۱۶، ص۳۴۷؛ البدایة و النهایة، ج۳، ص۲۷۷؛ تاریخ ابن خلدون، ج۲، ص۴۲۳؛ وفاء الوفاء، ج۱، ص۲۶۷؛ الاصابة، ج۲، ص۵۰۱؛ فتح الباری، ج۷، ص۳۴۵؛ موسوعة التاریخ الاسلامی، ج۱، ص۲۸۳؛ تاریخ الجنس العربی، ج۶، ص۱۴۰.</ref>. | ||