مدیران رابط کاربری، مدیران، templateeditor
۲۴٬۵۴۹
ویرایش
مالک بن حبیب یربوعی تمیمی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۵۳: | خط ۵۳: | ||
== مالک بن حبیب و پیشنهادی که پذیرفته نشد == | == مالک بن حبیب و پیشنهادی که پذیرفته نشد == | ||
هنگامی که [[حضرت علی]] {{ع}} در دوازدهم [[رجب]] سال ۳۶ [[هجری]] (روز [[دوشنبه]]) از [[بصره]] به [[کوفه]] وارد شد، در [[مسجد کوفه]] برای [[مردم]] [[خطبه]] مفصلی خواند و [[مردم]] را از [[اقبال به دنیا]] و [[هوای نفس]] بر [[حذر]] داشت. در پایان فرمود: | هنگامی که [[حضرت علی]] {{ع}} در دوازدهم [[رجب]] سال ۳۶ [[هجری]] (روز [[دوشنبه]]) از [[بصره]] به [[کوفه]] وارد شد، در [[مسجد کوفه]] برای [[مردم]] [[خطبه]] مفصلی خواند و [[مردم]] را از [[اقبال به دنیا]] و [[هوای نفس]] بر [[حذر]] داشت. در پایان فرمود: «عده‌ای از شما مرا [[یاری]] نکردید، من آنان را [[سرزنش]] می‌کنم. شما از آنان فاصله بگیرید و به [[کراهت]] با آنان سخن بگویید تا دست از کارشان بردارند و باید با این کار [[حزب خدا]] شناخته شود». | ||
در این هنگام مالک بن حبیب برخاست و گفت: به [[خدا]] قسم، من کسانی را که باید از آنان فاصله بگیرم و حرفی بزنم که ناراحت شوند، در این جمعیت کم می‌بینم، اگر [[دستور]] دهی با آنان بجنگم و آنان را به [[قتل]] برسانم. ولی [[امام]] به او [[اعتراض]] کرد و از این کار او را برحذر داشت<ref>وقعة صفین، ص۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۳۵.</ref> | در این هنگام مالک بن حبیب برخاست و گفت: به [[خدا]] قسم، من کسانی را که باید از آنان فاصله بگیرم و حرفی بزنم که ناراحت شوند، در این جمعیت کم می‌بینم، اگر [[دستور]] دهی با آنان بجنگم و آنان را به [[قتل]] برسانم. ولی [[امام]] به او [[اعتراض]] کرد و از این کار او را برحذر داشت<ref>وقعة صفین، ص۴.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۳۵.</ref> | ||
== شکوه مالک بن حبیب از عدم حضور در [[صفین]] == | == شکوه مالک بن حبیب از عدم حضور در [[صفین]] == | ||
مالک بن حبیب همواره مورد [[اعتماد]] [[امام علی]] {{ع}} بود و در این مورد همین بس که [[حضرت]] هنگامی که [[مردم]] را برای رفتن به [[جنگ صفین]] [[ترغیب]] می‌کرد، تنها مالک بن حبیب را [[جانشین]] خود در [[کوفه]] قرار داد اما وی از این که از [[نعمت]] [[پیکار در راه خدا]] [[محروم]] شد، اظهار [[ناراحتی]] کرد. [[امام]] {{ع}} در پاسخ فرمود: | مالک بن حبیب همواره مورد [[اعتماد]] [[امام علی]] {{ع}} بود و در این مورد همین بس که [[حضرت]] هنگامی که [[مردم]] را برای رفتن به [[جنگ صفین]] [[ترغیب]] می‌کرد، تنها مالک بن حبیب را [[جانشین]] خود در [[کوفه]] قرار داد اما وی از این که از [[نعمت]] [[پیکار در راه خدا]] [[محروم]] شد، اظهار [[ناراحتی]] کرد. [[امام]] {{ع}} در پاسخ فرمود: «هیچ ثوابی را جهادگران نمی‌برند جز این که تو نیز با آنان شریکی و [[سختی]] و [[گرفتاری]] تو در این جا بیشتر از آنهاست». | ||
پس از این سخنان، مالک بن حبیب گفت: {{عربی|سمعاً و طاعةً يا أميرالمؤمنين}}، سپس [[حضرت]] از [[کوفه]] خارج شد و مالک بن حبیب به [[دستور امام]] {{ع}} در [[شهر کوفه]] باقی ماند<ref>وقعة صفین، ص۱۳۳. </ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۳۵-۲۳۶.</ref> | پس از این سخنان، مالک بن حبیب گفت: {{عربی|سمعاً و طاعةً يا أميرالمؤمنين}}، سپس [[حضرت]] از [[کوفه]] خارج شد و مالک بن حبیب به [[دستور امام]] {{ع}} در [[شهر کوفه]] باقی ماند<ref>وقعة صفین، ص۱۳۳. </ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۳۵-۲۳۶.</ref> | ||