عبدالرحمن بن غنم ازدی: تفاوت میان نسخه‌ها

این سخن از او به یادگار مانده است: "هرکس بر [[خلافت حضرت علی]] {{ع}} [[راضی]] باشد، بهتر از آن کسی است که به [[خلافت]] آن [[حضرت]] [[کراهت]] داشته باشد و هر کس که با وی [[بیعت]] کند، بهتر از آن است که [[بیعت]] نکند"<ref>ر. ک: اسدالغابه، ج۳، ص۳۱۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۸۳۱-۸۳۲.</ref>

[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: موقعی که [[معاویه]] برای [[شرحبیل]] [[نامه]] نوشت و او را برای [[یاری]] خود با [[جنگ]] با [[علی]] {{ع}} فراخواند، و از طرفی جمعی از سران [[قبایل]] [[قحطان]] و [[یمن]] که مورد [[تأیید]] [[شرحبیل]] بودند مانند [[بسر بن ارطاب]] و [[یزید بن اسد]] و دیگران از [[شام]] به نزد او آمدند و گفتند: [[علی بن ابی طالب]] [[عثمان]] را به قبل رساند و [[معاویه]] را در این امر [[یاری]] نما! با این که [[مردم]] [[یمن]] [[شرحبیل]] ا از [[مخالفت]] با [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} منع کردند، اما او حاضر به [[همراهی]] با [[حضرت علی]] {{ع}} نشد، عبدالرحمان بن غنم که جزو [[دعوت]] شدگان آن مجلس بود، در میان آن جمع ازجا برخاست و گفت: " ای [[شرحبیل]]، از زمانی که به این [[سرزمین]] آمده‌ای، [[خداوند]] همواره بر خیر و [[نیکی]] تو افزوده است و قطعاً این خیر منقطع نمی‌شود مادامی که [[مردم]] [[شکرگزار]] تو باشند و نیز بدان: "[[خداوند]]، حال هیچ قومی را دگرگون نخواهد کرد تا زمانی که آن [[قوم]] خود حالشان را [[تغییر]] دهند" {{متن قرآن|لَا يُغَيِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّى يُغَيِّرُوا مَا بِأَنْفُسِهِمْ}}<ref>«بی‌گمان خداوند آنچه را که گروهی دارند دگرگون نمی‌کند (و از آنان نمی‌ستاند) مگر آنها آنچه را که در خویش دارند دگرگون سازند» سوره رعد، آیه ۱۱.</ref>.