آمادگی نظامی در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
←تخصیص بودجه‌های نظامی
| خط ۶۹: | خط ۶۹: | ||
یکی از ضرورترین ابعاد [[آمادگی نظامی]] که در [[آمادگی روحی]] و رزمی نیروها مؤثّر است و [[قدرت]] [[مسلمانان]] را به دشمن نشان می‌دهد، رزمایش‌های نظامی و نمایش قدرت است. نیروهای نظامی نه تنها باید در کاربرد همه سلاح‌ها و [[فنون]] رزمی مهارت داشته باشند، بلکه باید این توان را به نمایش گذاشته، با ایجاد [[رعب]] و [[هراس]] در [[دل]] دشمن، [[فکر]] [[تجاوز]] را از [[ذهن]] او بیرون آورند. این نکته‌ای است که برخی [[مفسّران]]، از [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! با کافرانی که نزدیک شمایند جنگ کنید و باید در شما صلابت بیابند و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است» سوره توبه، آیه ۱۲۳.</ref> که به [[خشونت]] در برابر [[کافران]] دستور داده، استفاده کرده‌اند. به نظر برخی، عبارت {{متن قرآن|وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً}} به ضرورتِ نمایش قدرت و روحیّه [[جنگاوری]] [[سپاهیان]] اسلام و رزمایش اشاره دارد <ref>نمونه، ج ۸، ص ۱۹۷.</ref> و شاید بتوان رزمایش نظامی را از آنچه [[قرآن]] درباره سان دیدن [[سلیمان]] از اسب‌های [[جنگی]] بیان کرده، استفاده کرد: {{متن قرآن|إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که در پایان روز بر او اسبانی استوار ایستاده تیز تک را عرضه کردند» سوره ص، آیه ۳۱.</ref> در [[سیره]] [[رسول‌خدا]] نیز این مورد از جای‌گاهی ویژه برخوردار بوده است. پس از [[صلح حدیبیه]] که مسلمانان [[فرصت]] یافتند [[کعبه]] را [[زیارت]] کنند، پیامبر {{صل}} به مسلمانانی که در اطراف کعبه [[طواف]] می‌کردند، فرمود: با سرعت و شدّت گرداگرد کعبه بگردند تا بدین وسیله، آمادگی روحی و رزمی خود را به کافران نشان دهند<ref>المغازی، ج ۲، ص ۷۳۵ و ۷۳۶؛ سیره‌ابن‌هشام، ج ۴، ص ۳۷۱؛ سیره ابن کثیر، ج۳، ص ۱۴۷.</ref>. [[پیامبر]] در ماجرای [[فتح مکّه]]، نیز [[دستور]] داد که [[مسلمانان]]، شبان‌گاه در بیابان [[آتش]] بیفروزند تا [[مردم]] [[مکّه]] با [[عظمت]] [[ارتش]] [[اسلام]] آشنا شوند<ref>المغازی، ج ۲، ص ۸۱۴.</ref> و [[فرمان]] داد تا [[ابوسفیان]]، بزرگ مکّه را در گوشه‌ای نگه دارند و ارتش نیرومند اسلام در برابر او رژه برود<ref>سیره ابن‌هشام، ج۴، ص۴۰۴.</ref>. همین نمایش [[قدرت]]، موجب شد که در [[دل]] [[کفار]] [[هراس]] افتاده، [[فکر]] هرگونه مقاومتی از [[ذهن]] آنان رخت بربندد؛ در نتیجه، مرکز [[کفر]] و [[شرک]]، صبح‌گاهان، بدون [[خون‌ریزی]] به تصرّف [[سپاه اسلام]] درآمد<ref>[[تقی صادقی|صادقی]] و [[رضا خراسانی‌نژاد|خراسانی‌نژاد]]، [[آمادگی نظامی (مقاله)|مقاله «آمادگی نظامی»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>. | یکی از ضرورترین ابعاد [[آمادگی نظامی]] که در [[آمادگی روحی]] و رزمی نیروها مؤثّر است و [[قدرت]] [[مسلمانان]] را به دشمن نشان می‌دهد، رزمایش‌های نظامی و نمایش قدرت است. نیروهای نظامی نه تنها باید در کاربرد همه سلاح‌ها و [[فنون]] رزمی مهارت داشته باشند، بلکه باید این توان را به نمایش گذاشته، با ایجاد [[رعب]] و [[هراس]] در [[دل]] دشمن، [[فکر]] [[تجاوز]] را از [[ذهن]] او بیرون آورند. این نکته‌ای است که برخی [[مفسّران]]، از [[آیه]] {{متن قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قَاتِلُوا الَّذِينَ يَلُونَكُمْ مِنَ الْكُفَّارِ وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ}}<ref>«ای مؤمنان! با کافرانی که نزدیک شمایند جنگ کنید و باید در شما صلابت بیابند و بدانید که خداوند با پرهیزگاران است» سوره توبه، آیه ۱۲۳.</ref> که به [[خشونت]] در برابر [[کافران]] دستور داده، استفاده کرده‌اند. به نظر برخی، عبارت {{متن قرآن|وَلْيَجِدُوا فِيكُمْ غِلْظَةً}} به ضرورتِ نمایش قدرت و روحیّه [[جنگاوری]] [[سپاهیان]] اسلام و رزمایش اشاره دارد <ref>نمونه، ج ۸، ص ۱۹۷.</ref> و شاید بتوان رزمایش نظامی را از آنچه [[قرآن]] درباره سان دیدن [[سلیمان]] از اسب‌های [[جنگی]] بیان کرده، استفاده کرد: {{متن قرآن|إِذْ عُرِضَ عَلَيْهِ بِالْعَشِيِّ الصَّافِنَاتُ الْجِيَادُ}}<ref>«(یاد کن) آنگاه را که در پایان روز بر او اسبانی استوار ایستاده تیز تک را عرضه کردند» سوره ص، آیه ۳۱.</ref> در [[سیره]] [[رسول‌خدا]] نیز این مورد از جای‌گاهی ویژه برخوردار بوده است. پس از [[صلح حدیبیه]] که مسلمانان [[فرصت]] یافتند [[کعبه]] را [[زیارت]] کنند، پیامبر {{صل}} به مسلمانانی که در اطراف کعبه [[طواف]] می‌کردند، فرمود: با سرعت و شدّت گرداگرد کعبه بگردند تا بدین وسیله، آمادگی روحی و رزمی خود را به کافران نشان دهند<ref>المغازی، ج ۲، ص ۷۳۵ و ۷۳۶؛ سیره‌ابن‌هشام، ج ۴، ص ۳۷۱؛ سیره ابن کثیر، ج۳، ص ۱۴۷.</ref>. [[پیامبر]] در ماجرای [[فتح مکّه]]، نیز [[دستور]] داد که [[مسلمانان]]، شبان‌گاه در بیابان [[آتش]] بیفروزند تا [[مردم]] [[مکّه]] با [[عظمت]] [[ارتش]] [[اسلام]] آشنا شوند<ref>المغازی، ج ۲، ص ۸۱۴.</ref> و [[فرمان]] داد تا [[ابوسفیان]]، بزرگ مکّه را در گوشه‌ای نگه دارند و ارتش نیرومند اسلام در برابر او رژه برود<ref>سیره ابن‌هشام، ج۴، ص۴۰۴.</ref>. همین نمایش [[قدرت]]، موجب شد که در [[دل]] [[کفار]] [[هراس]] افتاده، [[فکر]] هرگونه مقاومتی از [[ذهن]] آنان رخت بربندد؛ در نتیجه، مرکز [[کفر]] و [[شرک]]، صبح‌گاهان، بدون [[خون‌ریزی]] به تصرّف [[سپاه اسلام]] درآمد<ref>[[تقی صادقی|صادقی]] و [[رضا خراسانی‌نژاد|خراسانی‌نژاد]]، [[آمادگی نظامی (مقاله)|مقاله «آمادگی نظامی»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref>. | ||
== تخصیص بودجه‌های نظامی == | === تخصیص بودجه‌های نظامی === | ||
به [[یقین]]، همه ابعاد [[آمادگی نظامی]]، [[نیازمند]] [[پشتیبانی]] [[مالی]] است. آیه {{متن قرآن|وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ}}<ref>«و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید؛ و نیز جز آنها کسانی دیگر را که شما نمی‌شناسید (اما) خداوند آنان را می‌شناسد؛ و آنچه در راه خداوند ببخشید، به شما تمام باز خواهند داد» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref> پس از دستور [[آماده‌باش]] نظامی به [[انفاق در راه خدا]] پرداخته است. در بسیاری از [[آیات قرآن]]، [[سخن]] از [[انفاق]] آمده؛ امّا به طور مسلّم یکی از موارد اساسی انفاق، اختصاص بودجه‌های نظامی است؛ به ویژه که در [[آیه]] پیشین، پس از امر "آماده باش نظامی" دستور انفاق داده شده است. از جمله «و أَنتُم لاتُظلَمونَ» نیز برداشت کرده‌اند که با [[تجهیز]] نیروهای مسلّح، در دل [[دشمنان]] [[رعب]] ایجاد شده، در نتیجه، [[توانایی]] [[ستم]] به مسلمانان را نخواهند داشت<ref>نمونه، ج ۷، ص ۲۲۹.</ref>. برخی از [[مفسّران]]، با توجّه به تقدیم "[[اموال]]" بر "أنفس" در آیه {{متن قرآن|انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«سبکبار و گرانبار رهسپار شوید و با مال و جانتان در راه خداوند جهاد کنید؛ این، اگر بدانید برای شما بهتر است» سوره توبه، آیه ۴۱.</ref> آن را نشان از [[برتری]] این نوع [[جهاد]] دانسته<ref>مراغی، مج ۴، ج ۱۰، ص ۲۶.</ref> و در اهمّیّت آن گفته‌اند: بدون [[جهاد مالی]]، اصل جهاد صورت نمی‌پذیرد<ref>قرطبی، ج ۸، ص ۱۴۳.</ref>. با توجّه به همین [[آیات]]، برخی از [[عالمان]] [[مذاهب اسلامی]] (مالکی‌ها) به جواز [[وقف]] اسبان و ادوات [[جنگی]] تصریح کرده‌اند<ref>المنیر، ج ۱۰، ص ۵۱ و ۵۲.</ref>. تأمین بودجه نظامی، از [[وظایف]] [[حکومت اسلامی]] است؛ امّا هنگام نیاز، بر دوش یکایک [[مسلمانان]] نیز نهاده شده است. برخی، این مطلب را از [[آیه]] {{متن قرآن|جَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ}} برداشت کرده‌اند<ref>مراغی، مج ۴، ج ۱۰، ص ۱۲۴.</ref>.<ref>[[تقی صادقی|صادقی]] و [[رضا خراسانی‌نژاد|خراسانی‌نژاد]]، [[آمادگی نظامی (مقاله)|مقاله «آمادگی نظامی»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | به [[یقین]]، همه ابعاد [[آمادگی نظامی]]، [[نیازمند]] [[پشتیبانی]] [[مالی]] است. آیه {{متن قرآن|وَأَعِدُّوا لَهُمْ مَا اسْتَطَعْتُمْ مِنْ قُوَّةٍ وَمِنْ رِبَاطِ الْخَيْلِ تُرْهِبُونَ بِهِ عَدُوَّ اللَّهِ وَعَدُوَّكُمْ وَآخَرِينَ مِنْ دُونِهِمْ لَا تَعْلَمُونَهُمُ اللَّهُ يَعْلَمُهُمْ وَمَا تُنْفِقُوا مِنْ شَيْءٍ فِي سَبِيلِ اللَّهِ يُوَفَّ إِلَيْكُمْ وَأَنْتُمْ لَا تُظْلَمُونَ}}<ref>«و آنچه در توان دارید از نیرو و اسبان آماده در برابر آنان فراهم سازید که بدان دشمن خداوند و دشمن خود را به هراس می‌افکنید؛ و نیز جز آنها کسانی دیگر را که شما نمی‌شناسید (اما) خداوند آنان را می‌شناسد؛ و آنچه در راه خداوند ببخشید، به شما تمام باز خواهند داد» سوره انفال، آیه ۶۰.</ref> پس از دستور [[آماده‌باش]] نظامی به [[انفاق در راه خدا]] پرداخته است. در بسیاری از [[آیات قرآن]]، [[سخن]] از [[انفاق]] آمده؛ امّا به طور مسلّم یکی از موارد اساسی انفاق، اختصاص بودجه‌های نظامی است؛ به ویژه که در [[آیه]] پیشین، پس از امر "آماده باش نظامی" دستور انفاق داده شده است. از جمله «و أَنتُم لاتُظلَمونَ» نیز برداشت کرده‌اند که با [[تجهیز]] نیروهای مسلّح، در دل [[دشمنان]] [[رعب]] ایجاد شده، در نتیجه، [[توانایی]] [[ستم]] به مسلمانان را نخواهند داشت<ref>نمونه، ج ۷، ص ۲۲۹.</ref>. برخی از [[مفسّران]]، با توجّه به تقدیم "[[اموال]]" بر "أنفس" در آیه {{متن قرآن|انْفِرُوا خِفَافًا وَثِقَالًا وَجَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ}}<ref>«سبکبار و گرانبار رهسپار شوید و با مال و جانتان در راه خداوند جهاد کنید؛ این، اگر بدانید برای شما بهتر است» سوره توبه، آیه ۴۱.</ref> آن را نشان از [[برتری]] این نوع [[جهاد]] دانسته<ref>مراغی، مج ۴، ج ۱۰، ص ۲۶.</ref> و در اهمّیّت آن گفته‌اند: بدون [[جهاد مالی]]، اصل جهاد صورت نمی‌پذیرد<ref>قرطبی، ج ۸، ص ۱۴۳.</ref>. با توجّه به همین [[آیات]]، برخی از [[عالمان]] [[مذاهب اسلامی]] (مالکی‌ها) به جواز [[وقف]] اسبان و ادوات [[جنگی]] تصریح کرده‌اند<ref>المنیر، ج ۱۰، ص ۵۱ و ۵۲.</ref>. تأمین بودجه نظامی، از [[وظایف]] [[حکومت اسلامی]] است؛ امّا هنگام نیاز، بر دوش یکایک [[مسلمانان]] نیز نهاده شده است. برخی، این مطلب را از [[آیه]] {{متن قرآن|جَاهِدُوا بِأَمْوَالِكُمْ وَأَنْفُسِكُمْ}} برداشت کرده‌اند<ref>مراغی، مج ۴، ج ۱۰، ص ۱۲۴.</ref>.<ref>[[تقی صادقی|صادقی]] و [[رضا خراسانی‌نژاد|خراسانی‌نژاد]]، [[آمادگی نظامی (مقاله)|مقاله «آمادگی نظامی»]]، [[دائرةالمعارف قرآن کریم ج۱ (کتاب)|دائرةالمعارف قرآن کریم]]، ج۱.</ref> | ||