پرش به محتوا

الگو:صفحهٔ اصلی/مدخل برگزیده: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
'''[[حضرت اباالفضل|حضرت اباالفضل]]''' عباس بن علی {{ع}} روز ۴ شعبان سال ۲۶ هجری در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد و فرزند [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و مادرش [[فاطمه کلابیه]] ([[ام البنین]]) است. عبّاس در لغت، به‌معنای شیر بیشه، شیری که شیران از او بگریزند است. به خاطر سیمای جذابش او را "[[قمر بنی هاشم]]" می‌گفتند. برای [[حضرت عباس]]، [[القاب]] دیگری نیز گفته شده است از جمله: [[العبد الصالح]]، [[باب الحوائج]]، صاحب اللواء، المواسی، الصابر و... .
'''[[امام سجاد| امام سجاد]]''' {{ع}} دومین [[فرزند]] [[امام حسین]] {{ع}} [[روز]] [[پنج‌شنبه]]، پنجم [[شعبان]] سال ۳۸ ﻫ. در [[مدینه]] به [[دنیا]] آمد. مادر گرامی آن حضرت [[شهربانو]] است. حضرت پنجاه و هفت سال در دنیا زندگی کردند. دو سال در روزگار [[امامت]] جدش [[علی بن ابی طالب]] {{ع}}، ده سال در [[عهد امامت]] عمویش [[حسن بن علی]] {{ع}} و یازده سال در زمان امامت پدر والامقامش و سی و چهار سال امامت [[مسلمانان]] را برعهده داشت. در [[حادثه کربلا]] آن حضرت [[ازدواج]] کرده و دارای [[فرزند]] بود.


حضرت عباس {{ع}} چهارده سال از [[عمر]] شریفش را با پدر بزرگوارش امیرالمؤمنین {{ع}} سپری کرد، ده سال بعد با برادر گرامیش [[امام حسن مجتبی]] {{ع}} و ده سال آخر عمر را با دیگر برادر بزرگوارش امام حسین {{ع}} بگذرانید.
از القاب [[امام سجاد]] {{ع}}، [[زین‌العابدین]]، [[سجاد]]، زکی و ذوالثفنات است و کنیه ایشان [[ابوالحسن ثانی]] و ابومحمد است. آن حضرت همچون دیگر [[معصومین]] {{ع}} خُلق و خویی [[الهی]] و انسانی داشت و [[دوست]] و [[دشمن]] وی را ستوده‌اند. از آشکارترین ویژگی‌های اخلاقی امام سجاد {{ع}}، [[عبادت]] و [[طاعت]] فراوان اوست و بدین دلیل، [[پیامبر اسلام]] {{صل}} او را زینت عابدان [[بهشت]] (زین‌العابدین) خوانده است.


در کتاب‌های [[تاریخی]] نام حضرت عباس تا ایام عاشورا و صحنه کربلا، کمتر به چشم می‌‌خورد، تنها در دو مورد در [[تاریخ]]، نامی از این [[پرچمدار]] کربلا دیده شده است. طبق نقل برخی از [[مورخان]]، [[ازدواج]] [[قمر بنی‌هاشم]] در سن هیجده یا بیست سالگی با «لبابه» دختر [[عبیدالله بن عباس]] پسر عموی پدر بزرگوارش انجام شد و ثمره این [[ازدواج]] میمون و [[مبارک]] دو پسر به نام‌های عبیدالله و [[فضل]] و به قولی، دو پسر دیگر به نام‌های [[محمد]] و [[قاسم]]، بوده است.
امام سجاد {{ع}} در دوران [[خلافت یزید]] به [[امامت]] رسید و دوران [[بحرانی]] [[خلافت]] [[عبدالله بن زبیر]] و [[مروانیان]] از جمله [[عبدالملک مروان]] را [[شاهد]] بود و حدود ۳۵ سال امامت کرد. آغاز امامت [[حضرت سجاد]] {{ع}} با شدت یافتن [[انحراف]] [[خاندان]] [[بنی امیه]] همراه بود و از این رو، روزگار آن امام همام {{ع}} را می‌توان دارای حساسیتی ویژه دانست. [[پنج تن]] از [[امویان]] در سال‌های‌ [[زندگی]] امام سجاد به [[حکومت]] رسیدند: [[یزید بن معاویه]]، [[معاویة بن یزید]]، [[مروان بن حکم]]، [[عبدالملک مروان]] و [[ولید بن عبدالملک]]. [[امام]] {{ع}} [[با تدبیر]] و سیاستی ویژه [[تعالیم]] [[راستین]] [[اسلام]] را بیان می‌کرد.


[[شخصیت]] [[حضرت عباس]] در وقایع [[عاشورا]] و کربلای [[حسینی]] به خوبی درخشید. به طوری که هر کس از [[کربلا]] خبری دارد از نام حضرت عباس قمر [[بنی هاشم]] نیز باخبر است.
از [[امام علی بن الحسین]] {{ع}}، غیر از [[صحیفه سجادیه]]، آثار [[ارزشمند]] دیگری در [[میراث]] مکتوب [[شیعه]] وجود دارد. این آثار در قالب [[دعا]] و [[مناجات]] و همچنین [[روایات]] کوتاه و بلند، گنجینه‌ای گران‌بها و منبعی [[غنی]] در [[شناخت]] [[معارف دینی]] به شمار می‌رود. [[رساله حقوق]]، دعای [[ابوحمزه ثمالی]]، مناجات [[خمس]] [[عشر]]، [[زیارت امین‌الله]] و [[خطبه امام سجاد]] {{ع}} در [[شام]] از جمله این [[معارف]] ارجمند است.


در [[زیات]] [[ناحیه مقدسه]] در [[فضایل]] [[حضرت عباس]] چنین آمده است: سلام بر [[ابوالفضل العباس]] [[فرزند امیرالمؤمنین]] که جانش را فدای برادرش نمود از دنیایش برای [[آخرت]] استفاده کرد، و خود را فدای [[برادر]] نمود و برای تحصیل آب، تمام تلاش خود را به کار برد تا دو دست مبارکش در این راه قطع شد.
شیوه کارساز [[امام]] {{ع}} در [[مبارزه]] با [[حکومت]]، [[امویان]] را واداشت تا برای بقای خویش چاره‌ای بیندیشند و ناجوانمردانه آن امام همام {{ع}} را [[مسموم]] سازند. [[شهادت امام سجاد]] {{ع}} در روز ۱۲ یا ۲۵ [[محرم]] سال ۹۵ه‍ واقع شده است.


[[امام سجاد]] {{ع}} سیمای درخشان عباس بن علی را اینگونه ترسیم فرموده است: {{متن حدیث|رَحِمَ اللَّهُ الْعَبَّاسَ فَلَقَدْ آثَرَ وَ أَبْلَى وَ فَدَى أَخَاهُ بِنَفْسِهِ حَتَّى قُطِعَتْ يَدَاهُ فَأَبْدَلَهُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ بِهِمَا جَنَاحَيْنِ يَطِيرُ بِهِمَا مَعَ الْمَلَائِكَةِ فِي الْجَنَّةِ ...}} که در آن [[مقام]] [[ایثار]]، گذشت، [[فداکاری]]، جانبازی، [[قطع]] شدن دستانش و یافتن بال پرواز در [[بهشت]]، مطرح است و اینکه: عمویم [[عباس]]، نزد [[خدای متعال]]، مقامی دارد که [[روز قیامت]]، همۀ [[شهیدان]] به آن [[غبطه]] می‌خورند و [[رشک]] می‌برند.
<div class="mainpage_box_more">[[امام سجاد|ادامه]]</div>
 
<div class="mainpage_box_more">[[ عباس بن علی بن ابی‌طالب|ادامه]]</div>
۱۱۵٬۶۳۵

ویرایش